Sıla Gençoğlu
Ben ne yaptım? Bunu gerçekten ben mi yaptım? Kendime inanamıyorum. Hayır bu ben olamam, onun yanında olmaktan iyice kendim olmaktan çıkıyordum.
Onu öpmüştüm, şaka değil. Ben onu öptüm! Ah keşke yer yarılsa da içine girsem...
Korkuyla hafifçe geri çekilip sırtımı yeniden kapıya yasladım. “Mustafa Kemal Bey, ben ç-çok özür dilerim bir anda oldu.” Dedim korku içerisinde. Belki adam bu cezayı vermeyecekti bir kez böyle bir şey oldu diye hep olacak değildi ya!
Tam bir geri zekalıyım.
Koyulaşmış ve şaşkın gözleriyle bana bakan Mustafa Kemal birkaç saniye sessiz kalınca daha da korktum. Bağırıp çağırdığından daha çok korkuyordum sessizliğinde. Onun sessiz olması demek, içinde fırtınalar var ve bu fırtınalar ciddi bir boyuta ulaşacak demekti.
“Bu dudaklara ilk kim dokundu Sıl
