เวลายาวนานนับสิบชั่วโมงสำหรับการเดินทางข้ามทวีปของ แพรนภัสที่เจ้าตัวถึงกับเหนื่อยอ่อนและเหมือนจะหมดแรงเพราะอาการหวิวๆ เท้าเล็กของคนร่างบางแตะบนพื้นที่ตั้งของเกาะโบราโบร่าคล้ายคนเกียจคร้าน แต่ทว่าความสวยงามที่อยู่เบื้องหน้าทำให้ทุกคนที่ร่วมเดินทางมาครั้งนี้เกือบสิบคนถึงกับตื่นตะลึงในความงดงาม อาการอ่อนเพลียต่างๆ หายเป็นปลิดทิ้ง
“พี่แอลล่า นี่เราอยู่บนดินหรือสวรรค์กันแน่คะ” แพรนภัสหันไปสะกิดนางแบบสาวพร้อมถามเสียงยานคราง ก่อนล้วงเอากล้องตัวโปรดที่เจียดเงินไปซื้อมาถ่ายภาพมือเป็นระวิง ยิ่งน้ำทะเลสีน้ำเงินใสแจ๋วยิ่งทำให้เจ้าตัวอยากจะวิ่งลงไปแหวกว่ายให้หนำใจ
“พี่ว่าน่าจะสวรรค์มากกว่านะ สวย สวยมากๆ เลย ดีใจไหมแพรที่ได้มาเที่ยว” แอลล่าก้มมองผู้จัดการสาวเล็กน้อยเพราะตัวเธอสูงกว่าแพรนภัสพอสมควรแล้วยิ้มบางเบา จะว่าไปผู้จัดการตัวน้อยของเธอก็เหมือนเด็กๆ ซะมากกว่าเพราะอาการตาโตและความตื่นเต้นที่เจ้าตั
