8
212 Words
คิมโมราน พูดจบ ก็รีบยกกล่องกระดาษลงไป ชั้นล่าง ไว้ที่รถของตัวเอง เธอขนขึ้นรถ เป็นกล่องสุดท้าย
"เสร็จซะที เหนื่อยเหมือนกันเฮะ" เธอหันมามองบ้านหลังนี้ เป็นครั้งสุดท้าย เป็นบ้านที่เธออยู่มาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เธอไม่ใช่เจ้าของบ้านหลังนี้อีกต่อไปแล้ว ลาก่อน เธอตัดใจ และหันกลับไปขึ้นรถของตัวเองทันที และขับมันออกไป อีกไม่กี่วินาที เธอจะพ้นประตูบ้านหลังนี้ แล้ว แต่ คนของพันคแฮวอน ดันปิดประตูไว้ ไม่ให้รถเธอผ่านออกไป
"นี่ เปิดประตู ให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ "
"เปิดไม่ได้ครับ"
"ถ้าไม่เปิด ฉันจะแจ้งความ"
"คุณไปไหนไม่ได้ คิมโมราน"
"ทำไม ฉันมีสิทธิ์"
"ใครปล่อยตัวเธอออกไป คนนั้นฉันไล่ออก"
"ครับ"
"คุณแฮวอน "
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน เข้าไปคุยกับผมในบ้าน"
"ฉันไม่มีเรื่องที่จะคุยกับคุณ " ในระหว่างที่ทั้งคู่ถกเถียงกัน ก็มีรถอีกคันเข้ามา เธอจำได้ว่าเป็นรถของทนาย
"นี่ มันทนายประจำตัวของคุณพ่อนิ"
"เชิญคุณคิมโมราน เข้ามาคุยกันในบ้าน เขาเชิญ เธออีกครั้ง และเป็นเธอที่จำยอม ที่เข้าไป
- Writer
