Chapter 10
Bella POV
"BELLA, ano 'yun?" Pagalit na tanong sa akin ni Amanda nang makapasok kami sa loob ng bahay. "Ano ba 'yang iniisip mo?! Nasaan ang utak mo?!" Dagdag na sabi ni Amanda sa akin, mahinahon pero ramdam ang galit sa kanyang tinig. Halos bumibigat na ang bawat salita na bumabadya ng kanyang galit.
Nanginig ako, hindi alam kung paano magsimula sa paliwanag. Mas matanda nang sampung taon sa akin si Amanda. Anak siya ng bunsong kapatid ni Tatay. Hindi lang basta pinsan ang turing ko sa kanya kundi kapatid na rin. Hindi ako agad nakasagot at makatingin ng diretso sa mga mata niya.
"N-nag goodnight siya."Yun lng 'yun, Amanda. Hindi ko po sinasadya...hindi ko alam na darating siya. Pasensiya na." Dahilan ko at dali–daling pumasok sa kwarto namin ni Mika. Sumunod siya sa akin.
