บ่ายวันถัดมาด้วยร่างกายที่ระบมไปทุกส่วนของร่างกายไม่ว่าจะขยับไปทางไหนก็รู้สึกปวดเมื่อไปหมด ขาที่แทบจะไร้เรี่ยวแรงไม่อยากลุกจากเตียงนุ่มไปไหน ติดที่ท้องไส้เริ่มประท้วงหาอาหารเนื่องจากเมื่อคืนเธอร่างกายได้เผาผลาญพลังงานออกจนหมดเลยต้องลืมตาตื่นเพื่อที่จะพาร่างกายออกไปหาอะไรกิน
สภาพที่นอนที่ตื่นมาเห็นเช้านี้ ดูแทบไม่ได้มีทั้งคราบเหงื่อและคราบน้ำกรามปะปนแห้งกังไปหมดและเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง ทำให้ห้องนอนสีขาวสไตล์มินิมอลดูรกและสกปรกแทบจะไม่ใช่ห้องของหมอที่ต้องรักความสะอาดแล้ว น้ำมนต์เลื่อนสายตามองรอบห้องแต่ต้องมาสะดุดเข้ากับร่างกำยำโชว์แผ่นหลังเปลือยเปล่าของขุนพลที่ตอนนี้นอนคว่ำหน้าแถมยังเอามือหนามากอดรัดเอวของน้ำมนต์ไม่ยอมปล่อย
อั๊ก!! บอกตามตรงว่าเห็นนายขุนแล้ว ฉันหมั่นไส้เขาเหลือเกินก็เลยทุบเข้าที่แผ่นหลังของเขาไปที คนอะไรเอาแต่ใจตัวเองจนลำบากคนอื่น
“โอ๊ย!! เป็นอะไรแต่เช้า” เสี
