ปลายฟ้ากลับมาที่หอ แล้วเตรียมของจะกลับอยุธยาสักวันสองวัน ช่วงนี้เตรียมสอบพอดีไม่มีเรียน
น้ำตาเธอร่วงริน เจ็บเหลือเกิน เหมือนใจจะแตกออกมาให้ได้
"แกใจเย็นก่อนมั้ยยัยฟ้า" คิมมี่บอกเพื่อน
"ใช่ ยัยฟ้า แกใจเย็นๆ" มีนาเสริมอีกแรง
"ฉันรับไม่ได้อะแก ขอฉันไปตั้งหลักก่อนกลับมาค่อยคิดใหม่ พวกแกอย่าห้ามฉันเลยนะ"
ปลายฟ้าพูดกับเพื่อนน้ำตาไหลเป็นสาย
"แกอย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจนะฟ้า ไปพักก่อนได้ แต่อย่าลืมคุยกับพี่คิรินนะ"
คิมมี่บอกเพื่อนอย่างเตือนสติ
"อืม ฉันจะคุยกับพี่เขา แต่ตอนนี้ ฉันไม่พร้อมคุยเลย"
ปลายฟ้าตอบเพื่อนตามความจริง น้ำตาไหลมาไม่หยุด
"ความเจ็บปวดใจมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ฉันจะตายแล้วแก"
ปลายฟ้าพูดอย่างเจ็บปวด
คิมมี่และมีนากอดปลอบปลายฟ้า
ปลายฟ้าเดินทางไปขึ้นรถตู้กลับอยุธยา
อย่างเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ โทรศัพท์ก็มีสายเรียกเข้าจากคิรินไม่หยุด
เธอจึงตัดสินใจปิดเครื่องไป
ด้านคิริน
เขากล
