ปลายฟ้ารู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมาแล้วรู้สึกร้าวระบมไปทั่วร่าง แขนของคิรินวางพาดอยู่ที่กายเธอ ปลายฟ้าเอื้อมมือไปควานหาโทรศัพท์ มาเพื่อกดดูเวลา บ่ายโมง
ปลายฟ้าจะลุกแต่ดูว่าเหมือนระบมไปทั่วตัว
"โอ้ยย"ปลายฟ้าร้องออกมาเบาๆ
แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คิรินตื่น
คิรินนอนมองปลายฟ้าอย่างสงสาร
กับการกระทำของตัวเอง แต่ก็ต้องให้น้องรู้ว่าเขาหึง และหวงแค่ไหน จะได้ไม่พูดหรือคิดจะมีผัวใหม่อีก
"ลุกไหวมั้ยครับ"
ปลายฟ้ามองหน้าคิรินแล้วตอบอย่างรับสภาพตัวเอง"ไม่น่าจะไหวคะ ปวดไปหมดเลย"
คิรินที่แรงยังเหลือๆ ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวตัวเองและเอามาให้น้อง
คิรินไม่ชอบให้น้องใส่อะไรเลยเวลานอน
ช่วงหลังๆตั้งแต่คิรินตามติดเป็นเงา
ปลายฟ้าเลยไม่เคยได้ใส่อะไรนอนเลย
เพราะคนที่เอาแต่ใจ เจ้ากี้เจ้าการเสียหมด
ปลายฟ้ารับผ้าเช็ดตัวจากพี่มาพันรอบร่าง
แล้วต้องยินยอมให้พี่อุ้มเข้าห้องน้ำแต่โดยดี
เมื่ออาบน้ำแต่ง
