“จ้า ไม่เมาก็ไม่เมา” อินทิราเออออไปกับหลานสาว พลางดึงเสื้อให้กระชับตัวมากขึ้นกว่าเดิมเพราะยิ่งดึกอากาศยิ่งหนาว
ภูวดลเห็นอาการของหญิงสาวจึงตัดสินใจถอดเสื้อของตัวเองออก “ถ้าคุณแหนมไม่รังเกียจสวมเสื้อผมไปก่อนนะครับ” โดยไม่รอฟังคำตอบ เสื้อกันหนาวตัวใหญ่โคร่งก็ถูกคลุมลงบนไหล่ของหญิงสาว
การกระทำดังกล่าวของชายหนุ่ม เรียกรอยยิ้มเก้อเขินให้เกิดขึ้นบนใบหน้าของอินทิรา นึกในใจว่าใครจะกล้ารังเกียจกันเล่า กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเสื้อตัวอุ่น ยิ่งทำให้ความคิดของหญิงสาวฟุ้งซ่านเข้าไปใหญ่
“ขอบคุณมากค่ะ แล้วคุณเคนไม่หนาวหรือคะ เอาเสื้อมาให้แหนมแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เบียร์ที่ดื่มมันช่วยให้ร่างกายอบอุ่น ไอ้เรนยังกล้าใส่เสื้อกล้ามแค่ตัวเดียวเลย เผื่อหนังผมจะหนาเหมือนมันบ้างครับ” คนบอกไม่หนาวพูดแกมหัวเราะ
คนถูกพาดพิงถึงปรายตามองไปยังแก้มแดงๆ ของคนเมาไวน์ที่ง่วนอยู่กับเห็ดย่าง ทำท่าครุ่นคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล
