อิงลดาพลอยเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงของน้องภีมไปด้วย และต้องรีบหลบนัยน์ตาคมกริบราวมีดโกนที่กำลังจับจ้องมา ซึ่งนับวันจะยิ่งบาดลึกความรู้สึกของเธอให้เกิดหวั่นไหว พานให้มือไม้ดูเกะกะจนไม่รู้จะวางตรงไหน นึกสภาพตัวเองยามนี้คงดูทุเรศตาพิลึก มือก็ยังไม่ได้ล้าง ปากก็คงมันแผล็บ ทำไมจะต้องกลับมาเห็นเธอในสภาพนี้ด้วยนะ มาเที่ยวครั้งนี้หน้าของเธอแตกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“ไปซื้อของถึงไหนกันมาหรือจ๊ะ ทำไมไปแค่แป๊บเดียวแต่ได้ของมากันเยอะจัง”
“คืนนี้เราจะมีปาร์ตี้บาร์บีคิวครับพี่แจง โชคดีที่เราไปเจอร้านที่เขาทำของพวกนี้ขายอยู่แล้วข้างทาง เลยเหมามาหมด จะได้ไม่ต้องยุ่งยากมาหมักเอง แค่ย่างอย่างเดียวเท่านั้น และก็ถือโอกาสฉลองวันเกิดให้คุณแหนมไปด้วย” ภูวดลตอบพี่สาวพร้อมชำเลืองมองไปทางเจ้าของวันเกิดแวบหนึ่ง
น้องภีมพอรู้ว่าคืนนี้จะมีบาร์บีคิวอาหารโปรดของตัวเอง ก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจพูดอาสาเหยงๆ “เดี๋ยวน้องภ
