ช่อดอกกุหลาบสีแดงถูกส่งมาให้ไอรดาในตอนเช้าที่บริษัท แล้วมีการ์ดเขียนมาว่า ‘ไม่เคยลืม’ ไอรดาค่อนข้างแปลกใจ คิดว่าอาจแฟนเก่าคนไหนสักคนที่เป็นคนส่งมา
‘คงกำลังจนตรอก ต้องการความช่วยเหลือสินะ พวกชอบปอกลอก’ ไอรดาเหยียดยิ้ม แล้วกำลังจะโยนดอกไม้ทิ้งแต่ก็ชะงักมือไว้
‘เสียดายดอกไม้สวยๆ ’ ไอรดาคิดในใจแล้วให้แม่บ้านที่บริษัทเอาไปจัดใส่แจกันไว้ให้เธอแทน
หลังจากนั้นดอกไม้ก็ถูกส่งมาอีกในทุกๆ วัน ติดต่อกันสามสามวันแล้ว ทำให้ไอรดารู้สึกหงุดหงิดเพราะอยากรู้ว่าใครเป็นคนส่งมากันแน่
เธอกลับไปถึงที่บ้านก็อารมณ์ไม่ค่อยดีจนอารยะสังเกตเห็น แล้วถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
“เล็กเป็นอะไร ทำไมดูหงุดหงิดบ่อยจังนะช่วงนี้”
“ก็มีดอกไม้ถูกส่งมาหาเล็กทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าใครส่งมา เลยหงุดหงิด”
“ให้พี่สืบแล้วส่งคนไปจัดการให้ไหม” อารยะถามเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ โสภิดาได้ยินก็รู้สึกว่าอารยะดูน่ากลัวว่าที่คิด
“ไม่ต้องหร
