VILLAIN วายร้ายกลัวเมีย

VILLAIN 07 อมยิ้ม

"ยะ..."

"เรื่องรถเดี๋ยวเรารับผิดชอบเองขอโทษนะที่ทำมันพังน่ะ" มอนกำลังพูดบางอย่างแต่ฉันเลือกที่จะตัดบทก่อนเพราะว่าไม่อยากคุยด้วยแล้ว นี่ฉันคิดว่าถูกหรือว่าคิดผิดกันแน่นะที่ให้เขามาสอนวันนี้แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะมันทำให้ฉันรู้จักเขามากขึ้น ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามอนจะพูดแบบนั้นออกมา หรือว่าบางทีมันอาจจะเป็นอารมณ์โกรธก็ได้แต่มันก็ไม่ควรดูถูกคนอื่นนิ

"ไม่ต้องเดียวฉันจัดการเอง เฮ้ย! พวกมึงเอามันไปเดี๋ยวกูซ่อมเอง"

"ไม่ต้อง! ฉันจะเอาเข้าศูนย์ปล่อยรถฉันเลยเดี๋ยวรถฉันถลอกหมด!" มอนพูดกับเพื่อนของแสงเหนือที่กำลังจับรถไว้

"ขอโทษนะ..."

"ฉันจะขอโทษอะไรมันนักหนาวะเรื่องแค่นี้เองไม่รู้จะโวยวายทำห่าอะไร รถแค่นี้กูซื้อได้เป็นสิบเป็นร้อยคัน เหอะ!"

"คนอย่างนายอะนะมีปัญญาซื้อขนาดนั้น?" มอนยังไม่หยุดอีกหรือว่านี้จะเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขากันนะ?

"เออ คนอย่างกูนี่แหละ กลับ!" หมับ! แสงเหนือคว้ามือของฉันเดินออกมาจากตรงนั้นทันทีปล่อยให้มอนอยู่ตรงนั้นคนเดียว

"เอ่อ ไม้เอกไม้โทไม่มาด้วยเหรอ?" ฉันถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่เจอสองแฝด

"พวกมันไม่ว่าง อ่อ ส่วนพวกมึงกลับไปได้แล้วมาเดินตามกูอยู่ได้!" เขาหันไปบอกเพื่อน ๆ ที่ตามมาติด ๆ

"เออ ๆ " และพวกนั้นก็ว่าง่ายซะด้วยยอมเดินไปทางอื่นตอนนี้เลยเหลือแค่ฉันกับเขาแค่สองคน

"นั่นน่ะเหรอคนที่เธอบอกว่าสนิทด้วย?" แสงเหนือถามฉัน

"ก็...ไม่เรียกว่าสนิทหรอกมั้งแต่เขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่ฉันคุยด้วยเยอะที่สุดน่ะเราเจอกันตอนเข้าปี 1 และเรียนห้องเดียวกัน" ฉันบอกกับเขาไปตามความจริง

ฉันเองก็มีเพื่อนของฉันที่สนิทจริง ๆ แค่สองคนคือเดนิสกับใบม่อนแต่ทั้คู่ไม่ว่างมาสอนเพราะว่าพวกนั้นไปฝึกสอนไกล ฉันเลยต้องให้มอนมาสอนแทนเพราะคุยกับเขามากที่สุดแล้วลองลงมาจากเพื่อนสนิทสองคน

"ไม่ต้องไปรู้จักมันแล้วนะเดี๋ยวนิสัยเหมือนมัน"

"พูดดี ๆ "

"ฉันไม่พูดดีกับคนที่ไม่ดีด้วยหรอกแล้วนี่มายังไง?" เขาถามฉัน

"ก็...รถเมย์"

"คุณหนูอย่างเธอไม่น่านั่งรถเมย์นะคิดว่ามีคนขับรถมาส่งอะไรทำนองนั้น"

"ไม่มี! ฉันชอบนั่งรถเมย์มากกว่าน่ะ"

"เพราะ?"

"เพราะขับรถไม่เป็น^^" ฉันยิ้มให้เขาเราเดินไปคุยกันไปด้วยตลอดทาง

"ไม่เป็นสักอย่าง?"

"ช่ายยยย~~ โอ๊ะ! ร้านค้านี่น่าเดี๋ยวฉันมานะแสงเหนือ" สายตาของฉันเหลือบไปเห็นร้านค้าน้อย ๆ ฉันก็นึกขึ้นได้ว่าฉันบอกจะซื้อลูกอมให้เขา

ร้านค้า

"ลุงคะเอาน้ำดื่มสองขวดค่ะแล้วก็อมยิ้มสายรุ้งสองอันค่ะ" ฉันบอกกับลุงคนขาย

"ได้จ้าาา~ เหลืออมยิ้มเอาเลยนะ" ฉันเลือกอมยิ้มสาบรุ้งอันใหญ่สองอันคิดแล้วก็น่าตลกดีถ้าแสงเหนือกินลูกอมแบบนี้ อิอิ

"ทั้งหมดเท่าไหร่คะ?" ฉันถามค่าเสียหายทั้งหมด

"120 บาทจ้า"

"สแกนจ่ายนะคะ" ฉันบอกก่อนจะแสกนคิวอาร์โค้ดที่แปบไว้หน้าร้านแล้วใส่จำนวนเงินเข้าไป ตอนนี้แสงเหนือยืนรอฉันอยู่ไกล ๆ

"เข้าแล้วจ้าา"

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรับของมาจากคุณลุงก่อนจะรีบวิ่งกลับไปหาแสงเหนือที่กำลังยืนเล่นโทรศัพท์อยู่

"อ๊ะ! สำหรับเด็กดี" ฉันยื่นอมยิ้มสองอันให้เขา

"อะไรของเธอ?"

"ก็ฉันเคยบอกว่าจะให้ลูกอมไงนี้ไง แต่ว่าผิดนิดหน่อยอะไรมันอมยิ้มมม ^^" ฉันยิ้มกว้างให้เขา

"ไม่เอาอะเด็กน้อยฉิบหาย"

"ก็นายเด็ก"

"เธอโตมากมั้งยัยเตี้ย" พูดไม่เพราะไม่เข้าหูเอาซะเลยยยยยย!!

"เอาไปเถอะน่าก็บอกแล้วไงว่าจะให้อะ ครั้งที่แล้วเพราะช่วยยกของ ส่วนอีกอันสำหรับช่วยสอนขับรถวันนี้เอาไปสิ"

"ไม่อยากได้"

"จริงเหรออุตส่าห์ตั้งใจให้เลยนะ..." ฉันก้มหน้ารู้สึกเศร้าที่เขาไม่เอาอมยิ้มจากฉัน

"เอ่อ...ก็มันไม่เข้ากับคนเท่ ๆ อย่างฉันไหมละถ้าให้อย่างอื่นก็ว่าไปอย่างนี่อมยิ้มนะ"

"ก็ฉันบอกว่าจะให้นายก็บอกเองว่าเอา...ฉันก็ซื้อให้แต่พอตอนนี้นายก็จะไม่เอาอีกงั้นฉันเอาไปให้คนอื่นก็ได้ T^T"

"เออ ๆ เอามาแต่คราวหน้าไม่เอาแล้วนะ ฉันไม่ชอบของหวาน!" หมับ! เขายอมหยิบอมยิ้มจากมือของฉันไปแค่นี้ฉันก็ยิ้มได้แล้ว

"^-^"

"คนอะไรเดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวยิ้มท่าทางจะบ้า"

"ถ้าฉันบ้านายมายุ่งกับฉันทำไมละ??" ฉันเอียงคอถามเขา

"เพราะฉันชอบยุ่งกับคนบ้าาาาา~~~"

"นายสิบ้าาาาาาา~~~"

"กลับบ้านได้แล้วเย็นมากแล้ว" หมับ! เขาบอกพร้อมกับลูบหัวของฉัน

"พอแล้วหัวยุ่งงงงง 0_วันต่อมา

วิทยาลัยอาชีวะ C

"หลักบัญชีคู่เครดิต เดบิตก็ประมาณนี้แหละจ๊ะ ถ้าใครทำไม่ได้ก็ส่งคำถามไว้ในไลน์ได้เลยเพื่อนที่ไม่เข้าใจก็ได้ทราบอธิบายเพิ่มขึ้นด้วย วันนี้ก็กลับไปแล้วลองทำตามที่อาจารย์สอนไปดูนะคะ งั้นคาบนี้ก็ขอจบเพียงเท่านี้ค่ะ"

"อาจารย์ยาหยีคะ?" ฉันกำลังก้มหน้าเก็บของอยู่ก็มีเสียงนักเรียนในห้องเรียกฉัน

"ว่าไงคะ?"

"อาจารย์สนิทกับพี่แสงเหนือเหรอคะ?" อีกแล้วววว~~ ฉันดูสนิทกับเขาตรงไหนเนี่ย?

"ก็..ไม่ได้สนิทอะไรนะแค่วันแรกที่อาจารย์เข้ามาเขาช่วยปัดลูกบอลให้น่ะ ไม่อย่างนั้นได้สลบตั้งแต่วันแรกแน่"

"หู้ยยยย!!อย่ากับซีรีส์เลยนะคะอาจารย์"

"ไม่หรอกจ๊ะ"

"แล้วแบบนี้พี่เขาจีบอาจารย์เหรอคะ?" อะอะไรทำให้นักเรียนคิดแบบนั้นนนนน -/////-

"มะไม่หรอกจ๊ะ เขาเองก็เป็นนักเรียนเหมือนกันส่วนอาจารย์เป็นอาจารย์การจะจีบมันคงไม่เหมาะสมหรอก..."

"ทราบอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ..." เสียงของใครบางคนดังขึ้นฉันหันไปมองเป็นบุคลลที่ฉันยังไม่เคยเจอ

"อาจารย์สันติสวัสดีค่ะ" แต่เด็ก ๆ ก็ยกมือไหว้กันฉันเองก็เลยทำตามบ้าง

"สวัสดีค่ะ"

"อาจารย์ยาหยีใช่ไหมครับ?" อาจารย์สันติถามฉัน

"ค่ะ อาจารย์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?" ฉันถามอย่างกลัว ๆ น้ำเสียงที่พูดแทรกเข้ามาเมื่อกี้ก็น่ากลัวด้วย

"พอดี ผอ.เรียกพบน่ะครับให้อาจารย์ยาหยีไปพบหน่อย" ผอ.เหรอตั้งแต่เปิดเทอมมาฉันยังไม่ได้เจอ ผอ.เลย เคยถามอาจารย์เกดเหมือนกันแต่อาจารย์เกดบอกว่าท่านไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไรเพราะเข้าใจว่างานคงยุ่ง อย่าลืมนะว่าคุณพ่อฉันเองก็เป็นผู้บริหารโรงเรียนเหมือนกัน

"ตอนนี้เลยเหรอคะ?"

"ครับ อาจารย์ยาหยีไม่มีสอนแล้วไม่ใช่เหรอครับ?" อาจารย์สันติถามอย่างรู้ตารางสอนของฉันเขาคงจะไปสืบมาบ้างแล้ว

"ค่ะ ไม่มีแล้วงั้นเดี๋ยวหยีของเก็บแปบนึงนะคะเดี๋ยวจะตามไป"

"ได้ครับผม" แล้วอาจารย์สันติก็เดินออกไป

"หู้ยยย!!มาแค่นี้ก็ขนลุกแล้วววว" เด็ก ๆ ทำท่าทางขนลุกจะว่าอาจารย์สันติก็ดูน่ากลัวเหมือนกัน

"ทำไมเหรอ?"

"อาจารย์สันติเขาเป็นฝ่ายปกครองด้วยน่ะค่ะ สอนช่างเชื่อมด้วยเลยดุมากกกกกไปไหนเมื่อไหร่เด็กต้องหนีค่ะ"

"อ่อออ แบบนี้เอง งั้นอาจารย์ไปก่อนนะ"

"ค่าาาาา"

ห้องผู้อำนวยการ

ก๊อก ๆ ฉันเคาะประตูห้องเพื่อส่งเสียงขออนุญาต

แกร๊ด! และประตูก็เปิดออกเป็นอาจารย์เกดที่เป็นคนเปิดประตู

"อาจารย์เกด..."

"เข้ามาก่อนสิ" และอาจารย์ก็เดินนำเข้าไปฉันเดินตามหลังก่อนจะพบผู้อำนวยการที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานฉันรับรู้ก่อนจะรีบยกมือไหว้ทันที

"สวัสดีค่ะท่านผู้อำนวยการ"

"ไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นก็ได้เรียกว่า ผอ. สั้น ๆ พอ นั่งก่อนสิ อาจารย์เกอขอเครื่องดื่มหน่อยนะ"

"ค่ะท่าน" และอาจารย์เกดก็เดินออกไป ฉันมองอย่างไม่เข้าใจหรือว่าอาจารย์จะเป็นเลขาของ ผอ. แล้วคนหน้าห้องคือใคร?

"นั่งสิอาจารย์ยาหยี"

"ค่ะ" ฉันนั่งลงที่โซฟาต้อนรับในห้อง

"น่ารัก เรียบร้อยดีนะแบบนี้รับมือกับเด็กอาชีวะไหวเหรอ?" ผอ. เดินมานั่งตรงข้ามฉัน

"ไหวค่ะเด็กบัญชีน่ารักค่ะ อาจจะดื้อบ้างคนแต่ก็รับมือได้"

"ดีแล้วละผมไม่อยากให้อาจารย์ออกกลางเทอมเพราะเด็กผมน่ะครับ"

"ไม่เกิดเรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ"

"ที่ผมเรียกพบก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เพียงแค่อยากจะบอกอาจารย์ยาหยีว่ากับเด็กผู้ชายก็รักษาระยะห่างหน่อยนะครับ โดยเฉพาะแสงเหนือมันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ถ้าอาจารย์จะสนิทกับนักเรียนมากเกินไป..."