VILLAIN 04 ยาหยีอยากได้เวฟป้า

1502 Words

(ยาหยี) ห้องพักอาจารย์บัญชี หมับ! "อาจารย์ยาหยีจะกลับแล้วเหรอจ๊ะ?" เสียงอาจารย์เกดถามฉันเมื่อฉันกำลังจะสะพานกระเป๋าเพื่อบ้านตอนนี้ได้เวลาเลิกแล้ว กว่าจะผ่านไปได้แต่ละเหนื่อยมากเลยนี่ขนาดแค่วันแรกนะเนี่ย "ค่ะ อาจารย์เกดมีอะไรให้หยีช่วยไหมคะ?" ฉันถามเพราะว่าถ้าไม่มีคงไม่ถามอะไรแบบนั้นหรอก "เอ่อ คือว่าอาจารย์จะยกของไปที่ห้องเก็บเอกสารเลยจะวานอาจารย์ช่วยยกหน่อยน่ะจ๊ะ พอดีตอนนี้หาใครช่วยไม่ได้แล้ว" "ได้ค่ะ ^^" ฉันวางกระเป๋าตัวเองเอาไว้ก่อนและไปช่วยอาจารย์เกดยกของ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยไปแล้วกันจะได้ใช้ชีวิตในนี้ง่าย ๆ ฉันไม่ชอบมีปัญหาน่ะ "นี่ค่ะ" อาจารย์เกดส่งเอกสารให้ฉันส่วนเธอเองก็ยกเหมือนกันก่อนเราจะเดินออกจากห้องเพื่อไปอีกห้อง "อาจารย์ยาหยีสนิทกับแสงเหนือเหรอคะ?" ระหว่างทางที่กำลังเดินอาจารย์เกดก็ถามขึ้น "ไม่หรอกค่ะเราพึ่งเจอกันวันนี้เองจะไปสนิทได้ยังไง" ฉันตอบตามความจริง "อ่อ ก็คิดว่าสนิทกันน่ะค่ะเห็นช่วยตอนจะโดนบอล แถมยังนั่งทานข้าวด้วยกันอีก" นี่เธอมองอยู่ตลอดเลยเหรอ? "แค่โต๊ะไม่ว่างน่ะค่ะเลยไปนั่งด้วยแต่ก็ไม่ได้นั่งนานอะไร" "ค่ะ แค่อยากจะเตือนน่ะค่ะว่าอย่าไปยุ่งกับแสงเหนือมากเด็กนั่นไม่ค่อยน่ารักเท่าไหร่ นิสัยก็แย่แถมยังชอบมีเรื่องอีกทำให้พ่อของเขาปวดหัวอยู่บ่อย ๆ น่ะค่ะ" "เขาไม่ได้เรียนกับหยีคงไม่ได้เจอกันบ่อยหรอกค่ะ และอีกอย่างหยีคิดว่าแสงเหนือน่ากลัวไว้หน่อยควรอยู่ห่าง ๆ จะดีกว่า" ฉันตอบความรู้สึกแม้ว่าเขาจะหน้าตาแต่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ "ดีแล้วค่ะถ้าไปสนิทเดี๋ยวอาจารย์ยาหยีจะโดนลูกหลงไปด้วย ^-^" อาจารย์เกดยิ้มอย่างพอใจ "อีกไกลไหมคะกว่าจะถึง?" "ห้องมันอยู่ด้านหลังของตึกน่ะค่ะ" "ค่ะ" หมับ!! "อ๊ะ!" ฉันกำลังเดินอยู่ก็มีคนมาแย่งเอกสารในมือของฉันไปและเมื่อมองดูแล้วก็พบว่าเป็นแสงเหนืออีกแล้ว "แสงเหนือยังไม่กลับบ้านอีกหรือไง?" อาจารย์เกดถาม "จะยกไปไหน?" แต่เขาเลือกจะเมินและถามฉันแทน "ปะไปห้องเก็บเอกสาร" "เดี๋ยวช่วย" เขาบอกและเดินนำไปส่วนอาจารย์เกดก็มองตามหลังของเขาไปและเดินตามไป "เดี๋ยวหยีช่วยถืออันนี้แล้วกันนะคะ" ฉันรับเอกสารครึ่งนึงมาจากอาจารย์เกดก่อนจะเดินต่อแต่แสงเหนือก็เดินวนกลับมาและแย่งเอกสารจากฉันไปอีก "เอามา" หมับ! "นายไม่หนักหรือไง?" ฉันเลยถาม "ไม่นิแค่กระดาษจะหนักอะไรนักหนาฉันไม่ได้ตัวเล็กเหมือนเธอ...เหมือนจารย์นะครับ" เขาเปลี่ยนสรรพนามแต่เหมือนเขาจะอยากแกล้งกวนฉันมากกว่า "งั้นช่วยของอาจารย์ด้วยสิ" อาจารย์เกดบอก "ถือเองสิมีมือนิและก็งานของตัวเองจะให้คนอื่นเขาช่วยทำไม เหอะ!!" แสงเหนือพูดกับอาจารย์เกด "ฉันช่วยอาจารย์เกดเองแหละ" "โกหก" เขาพูดกับฉันก่อนจะเดินต่อไปและก็ถึงห้องเก็บเอกสาร ห้องเก็บเอกสาร ปึก! แสงเหนือช่วยยกของจนเสร็จ แต่ว่าแสงเหนือรู้ได้ยังไงว่าฉันโกหกนะและทำไมต้องทำท่าทางไม่ชอบอาจารย์เกดขนาดนั้นด้วยละ??? ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยยยย~~ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย ช่างมันเถอะ "เสร็จแล้วก็กลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวจะเย็นไปกว่านี้" แสงเหนือพูดขึ้น "เดี๋ยวอาจารย์ก็..." "ฉันพูดกับยาหยีไม่ใช่เธอ" อีกแล้ว... "เดี๋ยวฉันกลับไปเอากระเป๋าที่ห้องพักก่อนน่ะ ส่วนนายก็กลับบ้านได้แล้วขอบคุณมากนะที่ช่วยยกเอกสารไว้จะให้ลูกอม" ฉันบอกกับเขา "ไม่ใช่เด็ก -_-" "แล้วจะเอาไหม?" "เอา" "ก็แค่นั้นแหละ งั้นหยีกลับก่อนนะคะอาจารย์เกดถ้าจะให้ช่วยอะไรอีกก็บอกได้เลย" ฉันพูดกับแสงเหนือก่อนจะบอกลาอาจารย์เกดและเดินออกมาจากห้องเก็บเอกสารเพื่อไปเอากระเป๋าและกลับบ้านได้ เย่! บ้านยาหยี "คุณแม่ขาาา~~กลับมาแล้วค่ะ" ฉันกลับเข้าบ้านด้วยท่าทางหมดแรงเพราะกว่ารถจะมาก็รอตั้งนานแถมยังคนเยอะอีกต้องยืนดีที่บ้านไม่ได้ไกลมาก "เป็นไงวันแรก?" เสียงคุณแม่ถามออกมาจากห้องครัว "ก็...ดีค่ะ ยังไม่มีอะไรมาก" ใครว่าไม่มีแต่ไม่อยากพูดให้คุณแม่ไม่สบายใจเรื่องแค่นี้เองไม่มีอะไรหรอกแค่ต้องรับมือกับแสงเหนือแค่พยายามอยู่ห่าง ๆ ก็น่าจะพอแล้วละ "ไหวใช่ไหม?" "ค่ะ ไหวววววว~~~ แต่ว่าหยีของรถได้ไหมคะ?" เอาขับไปสอน "รถยนต์เหรอลูกก็เอาไปซิ คันไหนก็เลือกเอา" บ้านฉันมีรถหลายคันอยู่แหละแต่ฉันขับไม่เป็น -_- "หยีขับไม่เป็น" "จริงด้วยแม่ลืมไปเลยไปเรียนไหม?" คุณแม่ถาม "ไม่ว่างไปเรียนหรอกค่ะ ขอเป็นมอไซต์ได้ไหมคะเวฟป้าไง ขับง่าย ๆ แถมน่ารักด้วย ^^" ฉันเห็นคนชอบขี่กัน "อันตรายอะรถยนต์ไม่ดีกว่าเหรอลูก?" คุณแม่พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงมาก "หยีไม่อยากขับรถยนต์นิคะ นะ ๆ นะคะคุณแม่หยีอยากได้อะน้องน่ารักกกกกกก >//<" หมายถึงเวฟป้าน่ารักดีฉันชอบ "แต่แม่กลัวหยีได้รับอันตราย เฮ้ออออ!!" "ไม่อันตรายหรอกค่ะบ้านเรากับวิทยาลัยก็ไม่ได้ไกลกันด้วย นะคะคุณแม่~~~" หมับ! ฉันกอดเอวคุณแม่และอ้อนสุดฤทธิ์ "รถยนต์ขับไม่เป็นแล้วมอไซต์ขี่เป็นเหรอ?" "มันน่าจะหัดง่ายกว่านะคะ" "จะเอาจริงใช่ไหมเนี่ย?" "ค่ะ ^0^" "เอาอะไรกันสาว ๆ ?" เสียงของคุณพ่อเดินเข้าบ้าน "ก็ลูกสาวตัวดีของคุณสิคะไปสอนอาชีวะมาวันแรกวันนี้อยากเป็นเด็กแว้นซะแล้ว" "มันไม่ใช่เด็กแว้นสักหน่อยหยีแค่อยากได้เวฟป้าขี่ไปสอนเท่านั้นเองค่ะคุณพ่อเวฟป้าไม่ใช่รถแรงเพราะป้าาาชมชื่อค่ะ อิอิ" ฉันยิ้มกว้าง "ก็ได้ถ้าอยากได้วันหยุดนี้ไปซื้อเลย" เย่! "คุณพ่อใจดีที่สุดดดดดด~~~ฟอดดดด~~~" หมับ! ฉันกอดและหอมแก้มคุณพ่อ "ตามใจกันจริงนะคะ" "มีมอไซต์แบบนี้พ่อห่วงน้อยกว่ารถประจำทางถ้าไปเจอคนไม่ดีจะทำยังไง แล้วก็กลัวว่าจะมีเด็กช่างตีกันบนรถเมย์ตามข่าวเพราะงั้นพ่อเลยยอมให้ แต่ความจริงอยากให้เอารถยนต์ไปมากกว่า" "รถยนต์ที่จอดยากค่ะขับไม่เก่งเดียวไปชนคนอื่นเข้า" "จ้า ๆ ร้อยแปดดหตุผลจังนะคุณลูกสาวงั้นก็เอาตามนั้นแหละ เดี๋ยวพาไปซื้อ" คุณแม่บอก "ขอบคุณมาก ๆ ๆ นะคะคุณพ่อคุณแม่หยีรักกกก~~ ทั้งสองมาก ๆ เลยยยยย ^0^" วันต่อมา... วิทยาลัยอาชีวะ C กึก! ฉันกำลังเดินเข้าตึกบัญชีแต่สายตาของฉันก็ไปเห็นรถเวฟป้าคันหนึ่งจอดอยู่หน้าตึก น่ารักมากเลยฉันคิดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าไปดูเมื่อคืนนี้ฉันก็นอนหาข้อมูลเกี่ยวกับรถและเลือกสีที่อยากได้ทั้งคืนเลยวันไปซื้อจะได้รวดเร็วทันใจ "สวยจัง" ฉันมองรอบรถไปมาไม่หยุด "ลองขี่ไหมครับจารย์?" "อุ๊ย! ตกใจหมดเลยนี่รถเธอเหรอ?" ฉันหันไปถามก่อนจะพบว่าคนนี้คือคนที่จะเตะบอลโดนฉันเมื่อวานนี้ชื่ออาทิตย์ "ครับ คันนี้ของผมเองถ้าชอบเดี๋ยวให้ยืมขี่" "ก็อยากลองขี่นะแต่อาจารย์ยังขี่ไม่เป็นเลย แหะ ๆ" อายเด็กไหมเนี่ยฉัน "เดียวสอนให้ดีไหมครับ?" อาทิตย์ถามฉัน "จะดีเหรอ...?" ก็อยากขี่เป็นนะแต่มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่ "ดีสิครับ เดี๋ยวตอนเย็นเลิกเรียนสอนให้ถ้าอาจารย์ตกลงตอนเย็นมาเจอกันตรงนี้ดีไหมครับ?" อยากขี่เป็นอ่าา~~ วันไปรับรถจะได้ขี่กลับมาเองเลย "กลัวทำรถเธอเป็นรอยอะ" "เป็นกี่รอยก็ได้ผมไม่ว่าอะไรหรอกถ้าเป็นอาจารย์ยาหยีทำ ^^" เขายิ้มให้ฉัน "อืม...เกรงใจแต่ขอบคุณมากนะที่จะช่วยสอนงั้นตอนเย็นเจอกันนะ!" อยากขี่เป็นนิ "ได้ค้าบบบบบ~~~ งั้นเจอกันครับจารย์หยี" "โอเครจ้าาา~~"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more