VILLAIN 02 น่ากลัว

917 Words
พักเที่ยง โรงอาหาร เมื่อได้เวลาพักแล้วฉันก็มาหาอะไรทานที่โรงอาหารที่นี่นักศึกษากับอาจารย์ก็ใช้ร่วมกันเลยไม่มีแบ่งแยก วันนี้วันแรกเลยยังไม่มีอะไรที่น่าเหนื่อยใจเท่าไหร่นัก อาจจะต้องเจอพวกขี้แซวบ้างแต่ก็ฉันก็ยิ้ม ๆ และปล่อยผ่านไปเท่านั้น พอผ่านไปสักระยะเดี๋ยวก็ชินไปเองแหละมั้ง แต่ว่าวันแรกนี้ฉันไม่ชินเลยเพราะเดินไปทางไหนก็มีแต่คนมอง... "มองอะไรกันนะ..." ฉันพูดเบา ๆ หน้าร้านข้าว "คนสวยหนุ่ม ๆ ก็ต้องมองเป็นธรรมดาแหละจ๊ะ ตอนป้าสาว ๆ ก็แบบนี้แหละ ฮ่า ๆ" ป้าร้านข้าวได้ยินก็พูดกับฉัน "แหะ ๆ หนูไม่ได้สวยอะไรหรอกค่ะก็ธรรมดาทั่วไป" "น่ารักถ่อมตัวซะด้วยรับอะไรดีจ๊ะหนู?" ฉันมองอาหารตักราดข้าวด้านหน้าก่อนจะสั่งที่อยากทานไปสองอย่าง "เอาผัดวุ้นเส้นกับผัดฟักทองค่ะคุณป้า" "ได้จ๊ะ รอแปบนะ" และคุณป้าก็ไปตักให้ฉัน "เดี๋ยวหนูไปซื้อน้ำก่อนนะคะเดี๋ยวกลับมาเอา 40 บาทใช่ไหมคะ?" ฉันพูดราคาตามป้ายที่ติดเอาไว้ "ใช่จ้า" "นี่ค่ะ เดี๋ยวหนูมาค่ะ" ฉันวางเงินไว้ก่อนจะเดินไปร้านน้ำเพื่อซื้อน้ำ ร้านน้ำ "ลุงคะหนูเอาน้ำเปล่าเย็น 1 ขวดค่ะ" ฉันสั่งน้ำ "ได้จ้าาาา นี่จ๊ะ 10 บาท" "ขอบคุณคะ..." หมับ! เอ้าา! ฉันกำลังจะหยิบน้ำจากลุงแต่ปรากฎว่ามีคนแย่งไปและคนนั้นก็คือแสงเหนืออีกแล้วทำไมเขาวนเวียนใกล้ตัวฉันจังหรือว่าวิทยาลัยมันแคบ?? "มองหน้าทำไมฉันอยากได้ขวดนี้?!" เขาพูดกับฉันอย่างน่ากลัวเพราะงั้นฉันเลยไม่อยากมีปัญหาฉันไม่ชอบเขาเลยอะ "เอาไปสิลุงค่ะหนูขอขวดใหม่ด้วยนะคะ" "ไม่อยากได้ล่ะเอาไปสิ" หมับ! เขายัดใส่มือของฉันและก็ไป "อะไรของเขาเนี่ย?" ฉันเริ่มงงและไม่เข้าใจการกระทำของเขา เฮ้อออ~ "เจอคนสวยหนุ่ม ๆ ก็คงอยากแกล้งละมั้ง ฮ่า ๆ" "แต่เราไม่ได้รู้จักกันนะคะแกล้งแบบนี้ได้ด้วยเหรอ ไม่น่ารักเลย" "ผู้ชายก็แบบนี้แหละหนูมันห่ามมมม!!" ฉันไม่เข้าใจที่ลุงร้านน้ำพูดเท่าไหร่จ่ายเงินแล้วก็เดินไปเอาข้าว ร้านข้าว "ว่าไงนะคะ?" และเมื่อกลับมาที่ร้านก็พบว่ามีคนเอาจานข้าวของฉันไปแล้ว "พ่อหนุ่มมีลายสักมาเอาไปแล้วจ๊ะ เขาบอกว่านั่งโต๊ะเดียวกันชื่ออะไรนะ...แสงเหนือละมั้งคนที่ดัง ๆ เรื่องเลว ๆ น่ะ" อะไรนะแสงเหนืออีกแล้วเหรอเขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย "เข้าใจแล้วค่ะ แต่ว่าถ้ามีรอบหน้าคุณป้าอย่าให้นะคะเขาจะแกล้งหนู" "จ้า ป้าขอโทษด้วยนะ" "ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันออกมาจากหน้าร้านก่อนจะมองแสงเหนือทำไมเขาต้องมาแกล้งฉันด้วยเนี่ยเราไม่เคยเจอหรือว่ารู้จักกันมาก่อนเลยนะ หิวก็หิวยังต้องมาเสียเวลามองหาเขาอีกเนี่ย กึก! มองหาอยู่พักนึงฉันก็เห็นเขากำลังนั่งอยู่กับเพื่อนของเขาจะปล่อยเขาไปหรือว่าซื้อใหม่ดีเนี่ย? ฉันหันกลับไปมองร้านข้าวพบว่าตอนนี้คนเริ่มเยอะแล้ว ถ้ามัวไปต่อแถวคงไม่ทันคาบบ่ายแน่นอนเพราะงั้นฉันต้องไปเอาจานข้าวของฉันคืนมา หมับ! หมับ! "จะเอาไปไหน?" ฉันหยิบจานข้าวตัวเองจากโต๊ะของเขาแต่แสงเหนือก็คว้ามือของฉันเอาไว้ทำให้ฉันต้องรีบปล่อยจานข้าวทันที เพราะว่ามันไม่สมควรฉันเป็นอาจารย์ส่วนเขานักศึกษาแม้ว่าจะแค่ฝึนสอนก็ตาม "ไปทานน่ะสินี่มันจานข้าวของฉันนะคะ" ฉันบอกกับเขา "รู้แต่ว่าก็นั่งนี่สิตอนนี้มีที่ให้นั่งหรือไง?" เขาบอกและมองไปรอบ ๆ "มันก็น่าจะมีสักทีแหละ" "จะดื้อด้านทำไมนั่งด้วยกันก็จบแล้วไหม?" เขาบอก "ใครกันแน่ที่ดื้อนายนั่นแหละดื้อ" "เออ ดื้อพอใจยังทีนี้ก็นั่งลงได้แล้ว" "นี่เหรอวะนักศึกษาฝึกสอนที่เขารือกันว่าสวยยยยยยยย" เพื่อนของแสงเหนือมองหน้าของฉัน "คนนี้แหละ" "สวยจริงด้วยผมชื่อไม้เอกนะครับยินดีที่ได้รู้จัก ถ้าได้สอนพวกเราจะดีมาก ๆ ๆ เลยละครับอาจารย์คนสวย" ไม้เอกพูด "ผมไม้โทนะแฝดมันแต่ไม่กามเหมือนมัน นั่งก่อนเถอะครับตอนนี้หาที่นั่นยากนะอาจารย์" "อาจารย์ชื่อยาหยีค่ะ ^^" ฉันยิ้มให้ทั้งสองอย่างเป็นมิตร "นั่งลง!!" แสงเหนือดุใส่ฉันเสียงดังทำให้ฉันตกใจกลัวและรีบนั่งลงทันที พรึ่บ! "ก็แค่นี้ต้องให้เสียงดัง เวลาฉันพูดอะไรทำตัวให้ว่าง่ายหน่อย" เขาพูดเสียงเย็นชาทำให้ฉันเริ่มมือสั่นอย่าหวาดกลัวฉันไม่ชอบเลยแบบนี้ "ฮึก!" ฉันจะร้องไห้แล้วนะ "เป็นอะไรวะ?!" เขาถามเสียงดังขึ้นอีกจนฉันสะดุ้ง "นะน่ากลัวอ่าาาา T^T" "เงียบ!!จะร้องไห้ทำไมวะ?!"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD