เพี้ยะ!
เมิ่งสืออีน้ำตาไหลหยดลงมา ความเจ็บปวดที่ถูกตบไม่เทียบเท่าได้กับความเจ็บปวดในหัวใจนี้ ทันที่ที่ฝ่ามือของเขาปะทะใบหน้า นางรู้สึกราวกับว่ามีลูกธนูนับหมื่นยิ่งทะลุเข้าที่หัวใจ
อ้ายอ้ายตกใจที่เห็นหม่าม้าถูกหานชางเหยียนตบ เด็กน้อยโกรธบิดาจนแทบคลั่ง
แขนป้อม ๆ ของอ้ายอ้ายชูขึ้นท่าทางคล้ายกำลังตั้งการ์ดมวยไทย จากนั้นก็ขยับไปมาไม่หยุดทั้งยังส่งเสียงร้องไห้จ้าเพราะเจ็บปวดหัวใจ
ผู้ชายคนนี้อ้ายอ้ายไม่ยอมรับเป็นพ่อเด็ดขาด หน้าตัวเมีย!
หลังจากตบเมิ่งสืออีไปแล้วหานชานเหยียนเองก็ดูเหมือนจะตกตะลึงเช่นกัน เขาอยากจะบอกเหลือเกินว่า
เขาไม่ได้ตั้งใจ...
เพราะหานชางเหยียนโกรธที่นางยังใส่ร้ายลู่ลี่ทั้ง ๆ ที่ตนเองเป็นคนก่อเรื่องพาบุตรสาวของเขาหนีมา
ทั้ง ๆ ที่เขาติดตามนางมาด้วยความกังวล เขาทั้งห่วงนางทั้งห่วงบุตรสาวแต่นางกับด่าว่าเขาว่าโง่เง่าและยังใส่ร้ายคน
เกิดมาในชีวิตหานชางเหยียนไม่เคยถูกผู้ใด
