ตอนที่19 ว่านราคะปลุกกำหนัด
นารีนั่งกอดเข่าพิงหลังกับต้นไม้
“พูดเหมือนคนแก่เลยนะ”
ยอดชายหัวเราะขบขัน
“พรานคมเล่าเรื่องครอบครัวของเธอให้ฉันฟังด้วยนะ ถามหน่อยสิ ว่าเธอไม่อยากออกตามหาพ่อบ้างหรือนารี”
“ไม่!”
น้ำเสียงของเธอจู่ๆ ก็เกรี้ยวกราดขึ้นมา
ทุกครั้งที่มีใครพูดทำนองว่าเธอไม่คิดถึงพ่อเหรอ หรือไม่อยากรู้หรือไงว่าพ่ออยู่ที่ไหนจะทำให้หญิงสาวรู้สึกโกรธขึ้นมาเป็นริ้วๆ ทุกครั้งไป ผู้ชายเห็นแก่ตัวเช่นนั้นไม่มีค่าพอให้เธอต้องออกตามหาเลยสักนิด มีประโยนช์อะไรจะตามหาคนที่ไม่เห็นค่าเธอกับแม่
“ทำไมฉันจะต้องตามหาผู้ชายแบบนั้นด้วย บอกไว้เลยนะขืนนายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกฉันจะไม่คุยกับนายอีกเลย”
“อ้าว เป็นอย่างงั้นไป ได้สิ หากเธอไม่อยากฟังฉันก็จะไม่พูดเรื่องนี้อีกแล้วกัน”
… บรรยากาศรอบตัวเงียบลงอีกครั้งเมื่อหนุ่มสาวหยุดการสนทนากัน สายลมเริ่มพัดเอื่อยๆ พอให้เย็นสบาย กระแสลมหอบกลิ่นหอมบางอย่างมาปะทะ
