เจ้าหน้าที่เข็นรถเข็นของเธอเข้าไปอีกห้อง ความรู้สึกเย็นวาบตรงบริเวณช่วงล่างทำให้รู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เจ้าหน้าที่กระทำบางอย่างอย่างรวดเร็ว น่าจะเป็นการทำความสะอาดเพื่อเตรียมความพร้อมในการคลอด หลังจากนั้นพวกเขาก็พาเธอมาอยู่บนเตียงคลอดอีกครั้ง
หญิงสาวไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นนอกจากความเจ็บและแรงบีบบริเวณท้องน้อย กับความรู้สึกที่ว่าพวกเขาเข็นเธอเพื่อย้ายไปอีกห้อง โดยมีเสียงของแพทย์หญิงที่กระตุ้นบอกให้เธอเบ่ง และมีมืออุ่นของแพทย์หญิงกุมมือของเธอเอาไว้ตลอดเวลาเป็นการให้กำลังใจ
“อีกนิดค่ะ เบ่งค่ะ” เสียงของแพทย์หญิงบอกเป็นระยะ เธอก็ทำตามทุกครั้ง จนกระทั่งสิ้นสุด วินาทีนั้นเธอรู้สึกเหมือนใจกำลังจะขาดรอนๆ ลมในช่องท้องห้วงสุดท้ายกำลังจะหมดลง พลังงานที่อยู่ในร่างกายของเธอก็เหลือน้อยเต็มที
“กรี๊ด...” เสียงกรี๊ดของเธอดังขึ้นยาวเป็นระยะแม้ว่าเธอจะกัดริมฝีปากแน่นและเม้มปากสนิท แต่มันก็เล็ดลอดออกมา พร้อม
