หลังจากลูกสาวก้าวขึ้นพ้นบันไดบ้าน นางทิพย์สกุลก็หันกลับมามองชายหนุ่มที่เป็นแขกประจำของบ้าน “คุณหมอก็เหมือนกันนะคะ ตามใจทุกอย่าง ทั้งที่ตลาทำตัวไม่น่ารักเลย”
“ผมเป็นหมอ ผมก็เลยเข้าใจในสภาวะที่ตั้งครรภ์ ผู้หญิงที่รับภาระปกป้องลูกในท้องพร้อมกับการเตรียมตัวตั้งรับหน้าที่แม่ต้องการกำลังใจและการเอาใจใส่มากกว่าคนปกติหลายเท่า”
“แต่น้าว่าคุณหมอตามใจตลามากจนเหลิงแล้วนะคะ” นางทิพย์สกุลยังค้าน
“ปกติคนท้องจะมีสามีคอยปกป้องและให้ความอบอุ่น ให้ความรัก และการเอาใจใส่ แต่ตลาต้องอุ้มท้องอย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพัง ผมสังเกตเห็นแววตาแห่งความกังวลของเธอบ่อยๆ ผมแค่อยากทำให้เธอมีความสุข เพื่อที่เด็กในครรภ์จะได้มีพัฒนาการทางอารมณ์ที่ดีขึ้นไปด้วย”
“น้าต้องขอโทษด้วยที่ไม่เข้าใจอะไรในเรื่องแบบนี้มาก่อน”
“ผมเข้าใจครับ มันไม่ใช่เรื่องที่ผิด แต่มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ผมได้คลุกคลีกับคนท้อง คลุกคลีกับสภาวะอารมณ์และฮอ
