การพบเจอของ เพื่อน(เคย)สนิท
โรงพยาบาล รัฐแห่งหนึ่ง
ตึกๆๆๆๆ เสียงวิ่งรัวเร็ว และเอะอะโวยวาย
ตามหมอ ตามหมอเร็ว มีคนใข้ถูกยิงอาการสาหัส !
เสียงบุรุษพยาบาลตะโกนก้อง ทำให้ห้องฉุกเฉนที่ดูวุ่นวาย ดูตึงเครียดขึ้นไปอีกขั้น
กึกๆๆๆ เสียงกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ของรองเท้าส้นสูงกระทบกับทางเดือนหินอ่อนมาด้วยความเร่งรีบ
หมอแพร talk
สวัสดีค่ะ หมอแพร แพรหยก รีลาวัณย์ หมอศัลยกรรม ประจำโรงบาลขนาดใหญ่ ด้วยความที่เป็นโรงพยาบาลรัฐ จึงมีคนใข้เข้ามาไม่หยุด หมอทุกคนมีงานเต็มจนล้นมือ วันนี้วัดหยุดแต่ฉันก้อยังโดนเรียกมาขึ้นเวรด่วน ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่ง มาจนถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ที่มีชายชุดดำ ราวๆ10คน ยืนออกันอยู่
หมอแพร :
'ขอทางหน่อยนะคะ ขอทางให้หมอเข้าไปดูคนใข้หน่อยค่ะ "
เสียงหวานใสที่นิ่งๆเย็นๆ ร้องบอกอย่างเร่งรีบ
"ครับๆ หมอช่วยดูที ลูกน้องผมโดนยิงมา หน้าจะถากๆ ช่วยรีบทำแผลให้หน่อย "
ริมฝีปากหนา พูดไปกดแผลไป เหมือนคุ้นเคยกับสถานการณ์ตรงหน้า
คิ้วหมอสาวขมวดมุ่น ค่อยๆเงยหน้ามอง ไล่ขึ้นไปตั้งแต่ช่วงเอว เนื่องจากชายชุดดำพวกนี้ค่อนข้างสูงกว่าตนเป็นเท่าตัว มองไล่ขึ้นมาเรื่อยๆจนเห็นป้ายคล้องคอ อ๋อ ตำรวจ ถึงว่า คงโดนบ่อย คุ้นเคยเชียว หมอสาวคิดในใจ สายตายังมองไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าหล่อ มือหมอสาวเย็นเยียบ เริ่ม จิกเกร็ง ปากทางอุทานแผ่วเบา นนท์..
สารวัตร นนท์ talk
เสียงหวานนิ่งเย็นที่เคยได้ยินที่ไหนสักที่ เรียกชื่อผมแผ่วเบา ทำให้ผมหันไปดู ก้อเจอใบหน้าสวย ใบหน้าสวยที่คุ้นเคยดี เพราะมองกันมาหลายปี ถึงจะแยกย้าย กันไปหลายปีแต่ผม ก้อยังจำได้ แพรหยก แพร เพื่อนสมัยเรียน ที่เคี่ยวเข็ญกันมากับ ผม สายตาของผมไล่มอง เรือนร่างสาว ตรงหน้า หืมม เธอโตขึ้นมาดีจริงๆ ไม่แปลกใจที่เธอเป็นหมอ สมองระดับเธอเป็นอย่างอื่นสิแปลก
สารวัตรนนท์:
"อ้าวแพร เป็นหมอที่นี่หรอ"
เสียงทุ้ม ติดแหบออกแนวเย็นชาเหมือนหน้าถามออกไป
หมอแพร:
"อืม เดี๋ยวขอดูหน่อยนะ "
เสียงหวานนิ่ง พูดออกไปพยางเปิดเสื้อดูแผล นิ้วเรียวงามสวมถุงมือแน่น
"เอลึกอยู่นะ "
ริมฝีปากบางสวยพึมพำ
"เดี๋ยวเข็นเข้าห้องเลยนะ"
ปากพูดร้องสั่ง เท้าก้อรีบขยับจะเดินเข้าห้องไป ก่อนที่มือเรียวนุ่มจะถูกคว้าใว้ด้วยมือใหญ่ที่แข็งแรงกว่า
"เดี๋ยวแพร"
เสียงนิ่งขรึม เรียกใว้พรางมือใหญ่ที่คว้าแขนเธอ
หมอสาวมือเย็นเยียบ หันมาสบตาแล้วถามออกไป
"นนท์ นายมีอะไร รึป่าว เรารีบ"
เสียงหวานนิ่งติดจะหงุดหงิด
สารวัตรหนุ่มหน้านิ่ง เอ่ยออกมาเพียง 1ประโยค แล้วปล่อยมือ
"เสร็จแล้ว ออกมาเจอกัน ฉันรอ "
ยังคงพูดน้อยเหมือนเดิมหมอแพรคิดพรางเดินเข้าห้องไปจัดการงาน เนื่องด้วยคน. คนป่วยที่มารับการรักษาเยอะ ทำให้หมอสาวต้อง จัดการงานที่ค้าง จนลืมอีกคนที่บอกว่ารอ กว่าจะเสร็จ ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้ว มือยาวเรียวงาม ยกมือขึ้นสางผมอย่างลวกๆ ขมวดมุ่นไว้กลางหัว คว้าปากกาที่ไว้เขียนชาร์จคนใข้. เสียบลงไปที่กลางกลุ่มผม คว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้อง มือก็ปิดปากเดินหาวออกมา
เสียงประตูห้องฉุกเฉินเปิด สารวัตรหนุ่มที่นั่งรอตั้งแต่ช่วงบ่าย เหลือบตาขึ้นมามองด้วยอาการนิ่งๆ เขาคิดอยู่แล้วว่าจะต้องนาน แต่ไม่คิดว่าจะพาเข้าไปค่อนวันขนาดนี้สีหน้าที่ดูนิ่งอยู่แล้วเหลือบหงุดหงิด หมอสาวที่กำลังหาวอย่างเอาเป็นเอาตาย พอลืมตาขึ้นมาได้ ตัวก็ชะงักแขนค้าง ปากบางร้องอุทานออกมา
"นนท์ นี่ยังไม่ไปหรอ"
ผมก็ค่อนข้างหงุดหงิดอยู่แล้ว และไม่เข้าใจด้วยว่าจะต้องนั่งรอทำไม แต่ด้วยความที่ไม่เจอกันนาน ตอนนั้นเราค่อนข้างที่จะพูดได้ว่าสนิทกันอยู่ ผมจึงอยากขอคอนแทคติดต่อไว้และพูดคุยกันสักหน่อย
"ยัง ไม่คิดว่าจะนานขนาดนี้ เราก็ต้องรอลูกน้องอยู่พอดี ไปกินกาแฟด้วยกันสักแก้วสิ"
ปากหนาเอยชวน ริมฝีปากบางเม้มแน่น ชั่งใจอยู่ว่าจะไปดีไหม สารวัตรหนุ่มไม่ทันได้ให้หมอสาวตอบ มือใหญ่คว้าแขนเรียวของเพื่อนที่เคยสนิท เดินตามกันไป
ร้านกาแฟ หน้าโรงพยาบาล
ผมกับแพรเดินมาจนถึงร้านกาแฟหน้าโรงพยาบาล โดยไม่ได้พูดอะไรกัน
"ทานอะไรหน่อยไหม ที่นี่มีข้าวนะ "
เสียงหวานนิ่มเอ่ยถามเมื่อสารวัตร หนุ่ม ที่ชวนมากับไม่พูดอะไรสักคำเอาแต่นั่งมองหน้านิ่ง
"หายไปไหน ไม่ติดต่อเลยนะ เสียงทุ้มเอ่ยถามเป็นคำแรกตั้งแต่เดินมา"
มือบางที่กำลังจดเมนูชะงักนิ่ง พรางรอบถอนหายใจ ก่อนปากบางสวยจะ จะค่อยๆเอ่ย
"พ่อแม่เราเสียนะ เราก็เลยย้ายที่อยู่ มันฉุกละหุก เราเลยไม่ได้ติดต่อเพื่อนคนไหนเลย นนท์สบายดีไหม"
หมอสาวพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สารวัตรหนุ่ม หน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ก่อนจะฉายแววสงบนิ่งดังเดิม
"เสียใจด้วยนะ เสียงทุ้มเอ่ยออกไป"
ทั้งสองคนนั่งกินข้าวกันเงียบๆจนอิ่ม โดยไม่ได้พูดอะไรออกมา
"เดี๋ยวเราไปส่ง "
ทันทีที่ก้าวพ้นร้าน สารวัตรหนุ่มจึงร้องทักขึ้นมา
หมอแพรเห็นว่านี่ก็ดึกมากแล้ว ขัดอะไรไปสารวัตรหนุ่มก็คงยืนยันที่จะไปส่ง ด้วยเนื่องจากว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง หน้าจะใว้ใจได้มากกว่าแท็กซี่ ที่ตอนนี้คงหายากเต็มที 2หนุ่มสาวขึ้นรถ BMW คันหรูของสารวัตรหนุ่มขับเเล่นไปโดนมีหมอสาวคอยบอกทาง เป็นระยะ จนถึงที่หมาย
อพาร์ทเม้นท์ JL