"Feigh, call me Gin. Just Gin," Kaagad kong inalis ang tingin ko kay Luke para bumaling sa nakangiting lalaki sa harap ko. Napalunok ako ng dahan-dahan saka napatango na lang ng walang kahit anong sinasabi.
"Magpapaalam na po ako," mahinang sabi ko saka tuloy-tuloy na umalis sa lugar na iyon ng hindi tumitingin sa kahit kanino.
Gusto kong batukan ang sarili ko dahil nagpapakatanga na naman ako. Pero wala akong maitutulong sa sarili ko dahil ito talaga na yata talaga ako. Nakakatakot pa lang magmahal. Nakakasira ng isip at puso. Nakakatakot, at gustuhin ko mang takasan ay hindi ko magawa.
Biglang tumulo ang mga luha ko kaya kaagad ko iyong pinunasan saka bahagya akong tumawa ng sarkastiko.
"Tapos kapag lumapit siya parang wala lang ulit? Ano ba, Feigh," sabi ko sa sarili ko.
"Hey, I'm
