Mabilis akong nakarating sa quarters at sa mismong pagsandal ko sa saradong pinto ay dumaloy ng masagana ang mga luha ko. Sa ikalawang pagkakataon ay hinayaan ko na naman na dalhin ako ng damdamin ko sa mapusok na bagay.
At ngayon sobra na naman akong nasasaktan. Parang pinipihit ang puso ko at para akong sinasaksak ng maraming patalim. Ang sakit-sakit pero ako rin mismo ang nagdadala sa sarili ko sa sakit na ito. Hindi ako makaiwas. Hindi ko alam kung paano umiwas.
Napaupo ako sa sahig saka sinubsob ko ang mukha ko sa mga tuhod ko. Suminghap ako ng malakas saka pilit na pinahinto ang mga luha kong hindi yata nauubos.
"Bakit ba kasi hinayaan ko siya noong una pa lang?" umiiyak na sabi ko sa sarili ko.
Pilit ko mang sisihin ang sarili ko ay wala pa rin akong magagawa kasi nandito na ako
