SENIORS18:อยากเอารุ่นน้อง
1715 Words
SENIORS 18
****************************
ฉันกับพี่อาร์เดินลงมาที่ใต้ตึกคณะพร้อมกัน เมื่อกี้ฉันตะโกนบอกให้พี่อาร์หยุดพูดเพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรเอามาพูดต่อให้เขาจะบอกว่าเป็นเรื่องปกติก็ตาม
ใช่ มันเป็นเรื่องปกติถ้าเกิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้วพูดเรื่องเซ็กส์อ่ะ แต่ตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันไงจะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้รักเขา
พี่อาร์บอกว่าถ้าอยากให้เขาเลิกพูดเรื่องเซ็กส์กับเรื่องเมื่อเช้าฉันจะต้องให้เขาเข้าห้องด้วยไม่งั้นเขาก็จะประกาศให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นเมียเขาเพราะเขาคือคนแรกที่ได้เห็นฉันเปลือยกาย
ฉันก็เลยยอมตกลงที่จะให้เขาเข้าห้อง เขาก็เลยยอมที่จะไม่พูดเรื่องเซ็กส์กับเรื่องเมื่อเช้าอีก
ฉันไม่อยากให้เขาพูดถึงเรื่องเมื่อเช้าไงก็เลยยอมเขาไปก่อน เพราะวันนี้มันไม่ใช่วันของฉันไม่ว่าฉันจะคิดอะไรมันก็ไม่ได้ดั่งใจเลยสักอย่าง
ฉันกับพี่อาร์เดินมาที่ลานจอดรถก็เห็นหวานยืนคุยกับพี่แทนอยู่ดูท่าทางเหมือนจะกำลังทะเลาะกัน
ฉันก็เลยจะเข้าไปช่วยแต่พี่อาร์ก็ห้ามฉันเอาไว้ก่อนฉันเลยหันไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องห้ามในเมื่อเพื่อนฉันกำลังทะเลาะกับแฟนและพี่แทนก็โคตรเลวด้วย
พี่อาร์บอกให้ฉันเงียบและยืนดูเหตุการณ์ไปก่อนและก็ได้รู้ว่าไอ้ที่เพื่อนฉันทะเลาะกับแฟนมันเป็นเพราะวันนี้พี่อาร์เข้าไปถือของช่วยหวานนั่นเอง
พี่แทนนี่ก็ยังไงนะเป็นบ้าหรือเปล่าทีตัวเองไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นยังไม่เห็นจะรู้สึกผิดอะไรเลย
นี่หวานกับพี่อาร์แค่ถือของช่วยก็ยังมาโวยวายเหมือนถูกนอกใจ ผู้ชายมันเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดทุกคนหรือเปล่า
ฉันทนไม่ไหวเลยจะเข้าไปด่าพี่แทนแต่ก็ต้องชะงักเท้าไปเมื่อได้ยินพี่แทนบอกขอโทษหวาน
“พี่ขอโทษที่พี่แม่งพูดจาเหี้ยกับหวาน พี่แค่หวงหวานไม่อยากให้หวานอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนนอกจากพี่”
คำพูดของพี่แทนทำให้ฉันเลือกที่จะไม่เดินเข้าไปและปล่อยให้ทั้งคู่เคลียร์กันเอง ไม่นานพวกเขาก็ปรับความเข้าใจกันก่อนจะขึ้นรถไป
ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่หวานไม่ถูกทำร้ายร่างกาย อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็เบาใจได้แล้วล่ะว่าพี่แทนเปลี่ยนตัวเองได้แล้วและมีเหตุผลมากกว่าเดิม
“เรื่องคนอื่นก็เคลียร์แล้วพี่ว่าตอนนี้มาเคลียร์เรื่องของเราดีกว่านะครับ”
ฉันหันไปมองพี่อาร์ที่มองฉันอยู่ก่อนแล้ว ที่เขาพูดเมื่อกี้คืออะไรเรามีเรื่องอะไรที่จะต้องเคลียร์กันด้วยเหรอ
พอฉันทำหน้างงเขาก็เลยมองต่ำลงไปที่หน้าอกของฉันทำให้ฉันยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นก็ตาม
เขานี่มันหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ เลยนะ หรือว่าเก็บกดมานานอย่างนั้นเหรอถึงได้พูดแต่เรื่องใต้หว่างขาแบบนี้อ่ะ
“ถ้าพี่จะขอให้เหมยแก้ผ้าให้พี่ดูอีกได้มั้ยครับ?”
“นิสัยไม่ดี”
ฉันกำลังจะเดินหนีก็ถูกพี่อาร์คว้าเอวเข้ามากอดเอาไว้แล้วไม่ยอมปล่อย ฉันพยายามดิ้นแต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งกอดรัดฉันมากขึ้นกว่าเดิมทำให้ฉันหยุดดิ้นเขาถึงจะค่อยๆ คลายอ้อมกอดออก
แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคลอเคลียที่ต้นคอฉันทำให้ขนลุกชันขึ้นมา พอฉันจะขยับพี่อาร์ก็สั่งห้ามทันทีบอกว่าอยากให้อยู่แบบนี้ก่อนสักพักเพราะน้อยครั้งมากที่ฉันจะยอมเขาแบบนี้
แต่อย่าลืมนะว่าที่นี่มันคือมหาลัยไม่ใช่ที่ใครจะมากอดกันก็ได้ ฉันก็เลยผลักพี่อาร์ออกไปก่อนจะหันไปจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่จริงจัง
ฉันไม่ใช่สิ่งของที่เขาอยากจะเล่นตอนไหนก็ได้ ฉันมีความรู้สึกเหมือนกันการที่เขาทำแบบนี้แต่ไม่ได้คิดที่จะจรังจังกับฉันรู้หรือว่ามันทำให้ฉันเจ็บได้นะ
“อย่าทำแบบนี้อีกนะคะถ้าเกิดมีใครมาเห็นเข้าเหมยเสียหาย ที่นี่มันมหาลัยไม่ใช่โรงแรมม่านรูดที่จะทำอะไรก็ได้”
“งั้นเราไปที่อื่นก็ได้ครับจะได้ทำอย่างที่พี่อยากจะทำ”
นี่ก็ยังไม่สำนึกอีก ฉันไม่อยากเถียงกับคนแบบนี้แล้วก็เลยเงียบเพราะต่อให้เถียงยังไงดูท่าแล้วฉันก็คงเถียงไม่ชนะเขาแน่ๆ
พี่อาร์ที่เห็นว่าฉันไม่พูดก็เลยเลิกล้อเล่นแล้วให้ฉันขึ้นรถไปกับเขา ทีแรกฉันก็คิดว่าเขาจะพาฉันกลับหอแต่ที่ไหนได้เขาไม่ได้พาฉันไปที่หอแต่กลับพามาที่ห้องของเขาแทน
แบบนี้มันเป็นการมัดมือชกชัดๆ เลย เขาไม่ถามฉันสักคำว่าต้องการมาที่ห้องของเขาหรือเปล่า
“พี่รู้ว่าถ้าไปส่งเหมยที่ห้องเหมยจะไม่ให้พี่เข้าห้อง พี่ก็เลยพาเหมยมาที่ห้องของพี่เพราะพี่ใจกว้างมากพอที่จะให้เราเข้าห้องพี่ได้”
“นี่เหมยต้องขอบคุณพี่อาร์หรือเปล่าคะ?”
ฉันเบ้ปากมองบนที่เขาอุตส่าห์มีน้ำใจกับฉันทั้งที่ฉันก็ไม่ต้องการ น้ำใจที่เขาให้แบบนี้ฉันว่าเขาเก็บไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นจะดีกว่า
ผู้ชายที่กระล่อนแบบนี้บอกเลยว่าจีบฉันให้ตายยังไงก็จีบไม่ติดหรอก เพราะฉันไม่ชอบคนแบบนี้ พี่อาร์ยิ้มให้ฉันก่อนจะลงมาเปิดประตูรถให้เมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมลงมาจากรถง่ายๆ
“เหมยอยากกลับห้องตัวเองค่ะ”
“แต่พี่อยากพาเหมยค้างห้องพี่ครับ”
“…”
พี่อาร์จะเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปแล้วมั้ยอ่ะ ก็บอกไปแล้วว่าไม่ชอบแบบนี้ให้เลิกทำสักทีก็ไม่เลิก
นี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเหมือนกัน สรุปแล้วเขาจะเอาฉันเป็นเมียให้ได้เลยใช่มั้ยถึงจะเลิกยุ่งกับฉันอ่ะ หรือต้องการอะไรจากฉันกันแน่
“ลงมาดิครับ”
“พี่อาร์ต้องการอะไรจากเหมยคะ?”
“พี่ต้องการให้เหมยขึ้นห้องไปกับพี่แค่นั้น”
“…”
“พี่ไม่เคยพาใครมาที่ห้องมาก่อนเลยนะ พี่อยากให้เหมยเป็นคนแรกและอยากให้เรารู้ว่าพี่ไม่ได้เล่นๆ แต่พี่จริงจัง”
ฉันยังไม่ได้ถามเลยไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง พี่อาร์จับมือฉันแน่นก่อนจะพาเดินเข้าไปข้างใน ที่นี่มันคืออพาร์ทเม้นท์ที่ใหญ่อยู่เหมือนกัน
แต่ฉันเข้าใจมาตลอดว่าพี่อาร์อยู่คอนโด นักเขียนชื่อดังอย่างเขาจะมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่เหรอ
แต่ก็อย่างว่าแหละฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเขาเลยเขาจะให้รู้ได้ก็ต่อเมื่อเขาอยากให้รู้เท่านั้น เหมือนสิ่งที่เขาแสดงออกมาไง
ที่ผ่านมาฉันไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนยังไงจนเขาแสดงให้ฉันเห็นและให้ฉันเห็นแค่คนเดียวด้วยนะ
ส่วนคนอื่นต่างก็พากันชื่นชมในความเก่งและความหล่อของเขา ฉันเองก็ชื่นชมความเก่งของเขาเหมือนกันแต่เรื่องอื่นฉันแทบไม่อยากยุ่งด้วยเลยล่ะ
ที่จริงพี่อาร์ก็มีคอนโดนะเพราะฉันเคยไปเอางานที่คอนโดของเขาแต่ไม่ได้ขึ้นไปบนห้อง นี่ก็เพิ่งรู้เหมือนว่าเขาพักอยู่ที่นี่ไม่ได้พักที่คอนโด
“พี่อาร์อยู่ที่นี่มานานแล้วเหรอคะ?”
ฉันหันไปถามคนตรงหน้าที่ยืนกดลิฟต์ เขาพยักหน้าและบอกว่าเขาอยู่มาตั้งแต่สมัยเรียนปีหนึ่งแล้วและไม่คิดที่จะย้ายออกไปไหนด้วย
มีแต่คนบอกฉันนะว่าที่บ้านพี่อาร์มีฐานะร่ำรวยฉันก็เลยไม่อยากจะเชื่อไงว่าเขาจะอยู่อพาร์ทเม้นท์ราคาถูกแบบนี้
ส่วนคอนโดเขาก็บอกว่าเป็นของญาติเขาเท่านั้น ตอนนั้นเขาอยู่แค่ชั่วคราวแต่ตอนนี้เขาออกมาแล้ว
“พี่ยังหาเงินเองไม่ได้เลยทำไมจะต้องไปอยู่ในที่ที่ราคาแพงด้วย”
พี่อาร์พูดยิ้มๆ ฉันเองก็เห็นด้วยกับความคิดของเขานะแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดเพราะเดี๋ยวเขาจะได้ใจ พี่อาร์เปิดประตูแล้วให้ฉันเดินเข้าไปในห้องก่อน
“ที่นี่อาจจะเป็นอพาร์เม้นท์ราคาถูกแต่มันก็ทำให้พี่อยู่สบายมาเกือบสี่ปีพี่ก็เลยไม่คิดที่จะเปลี่ยนที่อยู่ใหม่”
“ที่พี่อาร์พาเหมยมาที่นี่คงไม่ได้แค่จะมาพูดเรื่องนี้หรอกใช่มั้ยคะ?”
พอฉันพูดออกไปพี่อาร์ก็ยิ้มขึ้นมาทันทีเหมือนเขารอให้ฉันถามคำถามนี้กับเขา
พี่อาร์เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ทำให้ฉันต้องถอยหลังหนีแต่ก็ไม่ทันเมื่อเขาคว้ามือฉันเอาไว้ก่อนจะดึงเข้าไปแนบชิดกับแผงอกกว้างของเขา
มือไวไปนะไม่ต้องรั้งฉันเอาไว้แบบนี้ก็ได้ฉันไม่หนีไปไหนหรอกตามเขาขึ้นห้องมาซะขนาดนี้แล้วอ่ะ
“อืม จะว่างั้นก็ได้เพราะพี่ไม่ได้ให้เรามาที่นี่เพื่อพูดแค่นี้”
“แล้วพาเหมยมาทำไมคะ?”
“พี่อยากเห็นนมน้องเหมยอ่ะครับ”
- Writer
