SENIORS08:พยายามเลี่ยง

1978 Words

SENIORS 08 ***************************** ‘พี่กำลังจะทำให้เหมยเป็นผู้หญิงที่โชคดีอยู่นะ’ ‘ผู้หญิงมีเยอะแยะไปหาเอาสักคนดิ’ ‘ก็อยากเอาน้องอ่ะครับน้องเหมยของพี่อาร์’ คำพูดของพี่อาร์มันทำให้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องทั้งวัน ยิ่งเขาพูดแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันไม่อยากเข้าใกล้เขา คำพูดที่ดูเหมือนไม่จริงใจ คำพูดที่ดูเหมือนเสแสร้งแกล้งพูดออกมา มันทำให้ดูน่ากลัวมากยิ่งขึ้นเพราะฉันไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดที่จะทำอะไรอยูกันแน่ ฉันเดินมาที่โรงอาหารกับหวานเพราะวันนี้หวานบอกว่าพี่แทนไม่ได้มารับเลยกลับตอนไหนก็ได้ ฉันเองก็แอบเห็นใจเพื่อนตัวเองนะแต่ฉันก็เห็นใจตัวเองเหมือนกันเรื่องของพี่อาร์อ่ะ และฉันก็ไม่กล้าบอกหวานด้วยว่าพี่อาร์เขามาทำแบบนี้กับฉัน เพราะหวานเองก็สนิทกับพี่อาร์ถ้าเธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นเดี๋ยวก็แนะนำให้ฉันคบกับพี่อาร์อีก เพราะเธอบอกฉันว่าอยากให้ฉันคบกับพี่อาร์เพราะเขาเป็นคนดี เมื่อก่อนฉันก็แนะนำพี่อาร์ให้หวานนะ แต่ช่วงนี้มันกลับแนะนำเขาให้ฉันซะอย่างนั้น ใครไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอกว่าเขามันเป็นคนยังไง ไอ้ที่เห็นน่ะมันไม่ใช่ตัวตนของเขาไง แต่เขากำลังแสดงให้คนอื่นเห็นเป็นแบบนั้นเอง “กินข้าวเสร็จแล้วไปดูหนังสือที่ร้านหน้ามหาลัยป่ะ?” หวานหันมาถาม เธอเองก็คงไม่อยากจะกลับห้องแล้วไปอยู่คนเดียว ฉันเองก็ยังไม่อยากกลับห้องด้วยเพราะไม่รู้ว่าถ้ากลับไปแล้วจะไปทำอะไร พอกินข้าวเสร็จหวานก็หันมาบอกฉันว่าวันนี้พี่แทนจะมารับแล้วเลยไปร้านหนังสือกับฉันไม่ได้ ฉันก็เลยขอกลับด้วยเพราะไม่อยากไปเจอพี่อาร์ที่บอกให้ฉันไปหาเขาที่ห้องพิเศษนั่นเพราะเขาจะเป็นคนไปส่งฉันเอง ฉันพยายามเลี่ยงที่จะไม่เจอกับเขาไม่อยากให้เขามายุ่งกับฉันมากเกินไป แค่นี้เขาก็เข้าใกล้ฉันมากเกินไปแล้วไง ที่จริงก็ไม่ได้อยากกลับกับพี่แทนหรอกนะ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละว่าฉันไม่ชอบเขา แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันไม่มีทางเลือก จะกลับเองก็ได้หรอกแต่ไม่อยากกลับเองไงเพราะรถมันติดหนักมาก นั่งชิวๆ ให้คนอื่นไปส่งแล้วไม่ต้องเสียเงินง่ายกว่าเยอะเลย “หวานฉันขอกลับด้วยได้ป่ะ วันนี้ไม่อยากนั่งรถกลับเองอ่ะ” หวานยิ้มให้ฉันแล้วพยักหน้าทันที เธอเป็นคนนิสัยดีนะตั้งแต่ที่เราเป็นเพื่อนกันมา ถึงแม้ว่าจะสนิทกันได้ไม่นานแต่เธอก็ไม่เคยพูดถึงคนอื่นในทางที่ไม่ดีเลย แม้ว่าเธอจะรู้ว่าคนพวกนั้นคิดไม่ดีกับเธอ ฉันก็เลยไม่อยากปล่อยหวานให้อยู่คนเดียวไงเพราะถ้าไม่มีฉันเธอก็ไม่มีเพื่อนอีกแล้ว ที่บอกว่าไม่นานก็คือตั้งแต่ปีหนึ่งนั่นแหละที่เราคบกันมา สำหรับคนอื่นอาจจะบอกว่านานมากแต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่าไม่นานเท่าไหร่เลย ฉันที่ยืนกับหวานอยู่นั้นเสียงข้อความไลน์มือถือฉันก้ดังขั้น ฉันเปิดออกมาดูก็เห็นว่าเป็นพี่อาร์ทักมาก ฉันกดเข้าไปอ่านแต่ไม่ได้ตอบเพราะไม่อยากตอบเขาไง ฉันพยายามเลี่ยงที่จะไม่อยู่กับเขา อาร์_อากะอิ : อยู่ไหนครับ อาร์_อากะอิ : พี่รออยู่นะ อาร์_อากะอิ : อย่าเงียบแบบนี้ดิ ตอบกลับด้วย “เฮ้อ” ฉันถอนหายใจออกมาแล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม หวานหันมามองหน้าฉันแล้วยิ้มให้เหมือนไม่รู้เลยว่าเพื่อนตัวเองมีเรื่องทุกข์ใจเรื่องผู้ชาย “สรุปฉันกลับกับแกได้ใช่ป่ะ?” “ได้สิเดี๋ยวฉันบอกพี่แทนไปส่ง” พอพูดถึงพี่แทนขึ้นมาฉันก็รู้สึกหวาดๆ อยู่เหมือนกันนะเพราะกลัวว่าเขาจะไม่ยอมไปส่งฉันน่ะสิ หวานน่ะไม่มีปัญหาหรอกแต่พี่แทนน่ะเขาเป็นคนไม่ชอบยุ่งกับคนที่ไม่สนิทด้วย และฉันก็ไม่ได้สนิทกับเขา เขามันเป็นพวกอินดี้น่ อีกอย่างนะพี่แทนเองก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเขา เคยมีครั้งหนึ่งที่ฉันขอติดรถไปด้วยแล้วเขาอารมณ์ไม่ดีก็ไล่ฉันลงจากรถเลยนะ ฉันก็เลยไม่กล้าขอเขาขึ้นรถอีกเลย อย่างที่บอกว่าฉันไม่ชอบพี่แทนเขามันเป็นคนไม่ดีชอบรังแกเพื่อนฉัน และทุกคนในมหาลัยนี้ก็จะรู้กิตติศัพท์ของผู้ชายคนนี้ดีว่าเป็นคนยังไง แม้กระทั่งอาจารย์เขายังกล้าหาเรื่องเลย แล้วนับประสาอะไรกับคนธรรมดาที่เขาจะไม่กล้าทำอะไร “แน่ใจนะว่าเขาจะยอมไปส่งฉันอ่ะ?” ฉันถามอย่างไม่แน่ใจแต่หวานก็ยังคงยิ้มออกมาเหมือนเธอมั่นใจว่าแฟนของเธอจะยอมไปส่งฉันแบบเต็มใจ เชื่อเถอะถึงแม้ว่าเขาจะยอมไปส่งฉันแต่ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะไปส่ง เขาไม่ค่อยชอบสุงสิงกับคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อสนิทหรือแฟนตัวเอง ไม่สิ ขนาดผู้หญิงที่เขาไปนอนด้วยไม่ได้สนิทกับเขา เขาก็ยังนอนด้วยเลย ฉันเองก็บอกให้หวานเลิกกับพี่แทนนะแต่เธอก็ไม่ยอมเลิกบอกว่าตัวเองทนได้ และพี่แทนเองก็เริ่มทำตัวดีขึ้นแล้ว จะดีขึ้นยังไงก็ตามเพราะที่ผ่านมาเขาเลวมาเยอะแล้วไง “เดี๋ยวนี้พี่แทนเขาดีขึ้นเยอะเลยนะ เขามีเหตุผลมากกว่าเดิมแล้ว ไม่เชื่อก็ลองเจอเขาแล้วกัน” ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีอยู่หรอกเพราะฉันเห็นหวานเสียใจเพราะพี่แทนมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว พอตัวเองโดนรังแกก็ไม่ยอมบอกให้ฉันรู้เพราะกลัวว่าฉันจะไปหาเรื่องแฟนของเธอ เพื่อนฉันน่ะเป็นคนที่มีความอดทนสูงมาก ฉันเองก็ไม่อยากว่าอะไรเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ฉันก็คงได้แต่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ นั่นแหละ นั่งรอไปสักพักเสียงไลน์ในมือถือฉันก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ฉันหยิบออกมาดูเผื่อว่าจะเป็นไข่มุกจะฝากซื้ออะไรกลับไปด้วย แต่ปรากฎว่าไม่ใช่เพราะมันเป็นชื่อของอาร์ที่ส่งมาบอกว่าตอนนี้เขารอฉันอยู่ที่ลานจอดรถนานมาก การที่ฉันอ่านแล้วไม่ตอบเขาน่ะเขาก็น่าจะรู้ได้แล้วนะว่าฉันไม่อยากกลับกับเขาอ่ะ อาร์_อากะอิ : พี่รอเหมยนานแล้วนะครับ อาร์_อากะอิ : อ่านแล้วตอบกลับด้วย พอมันขึ้นว่าอ่านแล้วเขาก็พิมพ์กลับมาอีกว่าให้ฉันตอบเขากลับ รู้งี้ไม่เปิดอ่านก็ดีหรอก ฉันกำลังจะพิมพ์ตอบพี่อาร์กลับไปว่าวันนี้เพื่อนอาสาไปส่งแต่ยังไม่ทันจะได้พิมพ์อะไรหวานก็บอกว่ารถของพี่แทนเลี้ยวเข้ามาแล้ว ฉันก็เลยรีบเก็บมือถือลงไปทั้งที่ยังไม่ได้ตอบกลับพี่อาร์เลย พอรถพี่แทนมาจอดหวานก็เดินเข้าไปถามพี่แทนทันทีว่าไปส่งฉันได้หรือเปล่า “วันนี้เหมยจะขอติดรถกลับไปด้วยนะคะ” พี่แทนลดกระจกรถลงก่อนจะมองหน้าฉันแล้วแสยะยิ้มมุมปาก เขามักจะแสดงอาการแบบนี้ออกมาทุกครั้งที่เจอฉัน เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่ที่ฉันมักจะบอกให้หวานเลิกกับเขาแต่หวานก็ไม่ยอมเลิก เอาเหอะ อยากจะมองฉันแบบไหนก็เชิญเลยเพราะเขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันและฉันเองก็ไม่ได้ชอบเขาเหมือนกันไง “แล้วเมื่อเช้ามาเรียนยังไง?” พี่แทนเลิกคิ้วถาม ใบหน้าและน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกไม่ลื่นหูทำให้ฉันอยากจะกลับเองจริงๆ เลยแต่ก็กลัวว่าถ้าเดินออกไปหน้ามหาลัยแล้วจะไปเจอพี่อาร์น่ะสิ “แท็กซี่” ฉันกระแทกเสียงตอบกลับไปเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าฉันไม่ได้อยากจะพูดกับเขาเท่าไหร่ แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ อย่างที่บอกนั่นแหละว่าเขาไม่สนใจเรื่องของคนอื่นนอกจากเรื่องตัวเอง นี่ถ้าฉันไม่กลัวว่าพี่อาร์จะเห็นนะฉันกลับเองแล้วเพราะฉันก็ไม่ได้อยากง้อเขาหรอกผู้ชายเลวอ่ะ “งั้นก็เดินไปเรียกแท็กซี่กลับเองแล้วกัน” พี่แทนยิ้มเยาะฉันอย่างกวนๆ ทำให้หวานที่ยืนฟังอยู่ด้วยตีแขนเขาอย่างแรงและต่อว่าเขา น่าแปลกนะที่หวานสามารถต่อว่าพี่แทนต่อหน้าคนอื่นได้ ปกติแล้วพี่แทนไม่ชอบให้ใครมาต่อว่าเขาต่อหน้าคนอื่นเพราะมันทำให้เขาเสียหน้า สงสัยจะเริ่มเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ล่ะมั้ง “ทำไมพูดกับเพื่อนหวานแบบนี้ล่ะคะพี่แทน ไม่น่ารักเลยนะ” “พี่ล้อเล่นใครจะให้เพื่อนหวานกลับเองล่ะ ขึ้นรถดิเดี๋ยวไปส่ง” พี่แทนหันมาพูดกับฉันแล้วยิ้มให้ รู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้แฮะที่จู่ๆ เขาก็แสนดีขึ้นมาแบบนี้ “ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดขอบคุณพี่แทนแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ ระหว่างที่ฉันนั่งในรถมือถือฉันก็สั่นอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้ว่าคนที่โทรมาหาฉันอย่างเอาเป็นเอาตายก็คือพี่อาร์และฉันก็เลือกที่จะไม่กดรับด้วย ฉันนั่งฟังพี่แทนกับหวานพูดหยอกล้อกัน พี่แทนก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่ดูเลวร้ายเท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็บอกเลยว่าน่ากลัวว่านี้เยอะ ถ้าเพื่อนฉันยิ้มได้แบบนี้ฉันก็ดีใจด้วยแล้วล่ะ ฉันเองก็อยากเห็นหวานมีความสุขสักที ที่ผ่านมาเธอเสียใจมาเยอะแล้ว “เหมยวันนี้มีคนมาเล่าให้ฉันฟังว่าแกนั่งซ้อนท้ายรถบิ๊กไบก์มากับพี่อาร์เหรอ?” ฉันที่นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถถึงกับสะดุ้งหันขวับไปมองหน้าหวานทันที ฉันตั้งใจว่าจะไม่บอกให้รู้แล้วนะ และตอนนี้ไม่ใช่แค่หวานคนเดียวนะที่มองฉันเพราะพี่แทนก็มองฉันจากทางกระจกมองหลังด้วย เพราะเขาเองก็ไม่เคยเห็นฉันมีแฟนมาก่อนเหมือนกันและยังเป็นคนที่เขาไม่ชอบหน้าอย่างพี่อาร์ด้วย เพราะพวกเขาเคยมีเรื่องกันมาก่อน ไม่สิ ต้องบอกว่าพี่แทนอ่ะไปหาเรื่องพี่อาร์แต่พี่อาร์ไม่เอาเรื่องด้วย ก็ไอ้เรื่องที่ฉันเคยเล่าไงว่าพี่แทนไปกรีดรถพี่อาร์จนเป็นรอย ไหนจะไปปล่อยยางรถพี่อาร์อีก คำถามของหวานทำให้พี่แทนเองก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เพราะเขาไม่ชอบให้แฟนตัวเองพูดถึงผู้ชายคนอื่นเวลาอยู่กับเขา แต่ดูเหมือนหวานจะไม่ได้คิดอะไรก็เลยพูดออกมาอีกประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉันถึงกลับพูดไม่ออกเลย “ตกลงคบกับพี่อาร์เหรอ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more