SENIORS01:โดนบังคับ

2169 Words

SENIORS 01 **************************** 23.45 น. กิ่งเหมย : โอ๊ย เมาแล้วไม่ไหวแล้ว อาร์_อากะอิ :??? กิ่งเหมย : อ่า พี่อาร์ขอโทษค่ะส่งผิด อาร์_อากะอิ : เหมยเมาเหรอครับ อาร์_อากะอิ : ตอบกลับพี่ด้วยนะพี่เป็นห่วง อาร์_อากะอิ : เหมย??? กิ่งเหมย : ค่าาาาาาาา กิ่งเหมย : แค่มึนๆ ค่ะ แต่ยังพิมพ์แชทได้ไม่ผิดเลยนะ อาร์_อากะอิ : ให้พี่ไปรับมั้ยครับ กิ่งเหมย : ไม่เป็นไรค่ะ กิ่งเหมย : ขอบคุณนะคะรุ่นพี่ที่น่ารัก บ้ามั้ยล่ะดันส่งไลน์ผิดไปหาพี่อาร์ ตั้งใจจะส่งไลน์ไปหาไขุ่กเพื่อนสนิทของฉันให้มันมารับได้แล้วเพราะมันหนีกลับก่อนตั้งแต่สี่ทุ่มแล้วอ่ะ คนที่ชวนมาก็คือมันนะ นี่ยังมาถูกเพื่อนมอมเหล้าอีก ให้ตายเหอะ แต่จะว่าไปพี่อาร์ก็น่ารักนะมีการเป็นห่วงฉันด้วยอ่ะ ใครได้เขาเป็นแฟนนี่โคตรโชคดีสุดๆ ไปเลยล่ะ แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่ได้ชอบพี่เขานี่สิ ถ้าฉันชอบเขานะป่านนี้ฉันจีบเขาไปแล้ว แต่มันติดอย่างเดียวคือฉันชอบการอยู่คนเดียว “จะไปไหนอ่ะเหมย?” “ห้องน้ำแล้วอาจจะแอบหนีพวกแกก็ได้ มอมเหล้าเก่งเกิน” ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำแล้วนั่งพักข้างนอกรับลมหน่อยเพราะถ้าเข้าไปด้านในคงต้องโดนเพื่อนมอมเหล้าอีกแน่ๆ ฉันนั่งเล่นมือถือแล้วไลน์ของพี่อาร์ก็เด้งขึ้นมาเหมือนว่าเขาเป็นห่วงฉันที่ฉันส่งไลน์ผิดแล้วบอกเขาว่าตัวเองเมาแล้ว อาร์_อากะอิ : ถึงห้องแล้วไลน์บอกพี่ด้วยนะ อาร์_อากะอิ : พี่เป็นห่วงเรารู้ป่ะ กิ่งเหมย : น่ารักจัง กิ่งเหมย : ค่าาาาาา คิดดูสิฉันเป็นแค่รุ่นน้องพี่อาร์ยังเป็นห่วงฉันมากขนาดนี้เลย ถ้าเป็นแฟนเขานี่เขาคงเป็นห่วงมากกว่านี้อ่ะ อาจจะทั้งหวงทั้งห่วงก็ได้มั้ง ฉันยิ้มให้ข้อความไลน์ของพี่อาร์ที่ค้างอยู่ก่อนจะไลน์ไปบอกเพื่อนด้านในว่าฉันจะกลับแล้วพรุ่งนี้มีเรียนเช้า ถ้าเข้าไปบอกเองมีหวังมันไม่ยอมให้ฉันกลับแน่ ดีไม่ดีอาจโต้รุ่งไปเลยก็ได้มั้ง วันต่อมา ฉันเดินเข้ามาในมหาลัยด้วยความรีบเพราะวันนี้ตื่นสายกว่าปกติ นี่ถ้าอาจารย์เข้าห้องสอนไปแล้วฉันก็เข้าห้องไม่ได้เพราะอาจารย์วิชานี้เข้มงวดกับนักศึกษามาก ก็เมื่อคืนเล่นไปกินเหล้ากับเพื่อนไงก็เลยตื่นสายอย่างที่เห็นเพราะถูกเพื่อนบังคับให้กินอ่ะ เมื่อกี้ก็เพิ่งโทรไปถามหวานที่เป็นเพื่อนสนิทของฉันอีกคนว่าอาจารย์เข้ามาหรือยัง ดีหน่อยที่อาจารย์ยังไม่มา แต่นั่นก็ยี่สิบนาทีที่แล้วกว่าจะมาถึงรถก็ติดมาก ฉันกำลังจะเดินเข้าคณะก็ดันไปเดินชนเข้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งที่มายืนขวางทางเอาไว้ ที่จริงมันก็ไม่ใช่ความผิดของคนตรงหน้าฉันหรอกแต่มันเป็นความผิดของฉันเองที่ดันรีบเดินไม่ดูหน้าดูหลัง วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรของฉันวะเนี่ย เหมยนะเหมยไม่น่าไปกินเหล้ากับเพื่อนเลยเป็นไงล่ะซวยแต่เช้าเลย “ขอโทษค่ะ” คนตรงหน้าหันมาถึงได้รู้ว่าเป็นคนที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดี นั่นก็คือพี่อาร์รุ่นพี่คณะของฉันเอง ตอนนี้พี่อาร์เขาเป็นนักเขียนแล้วนะมีคนติดตามนิยายของเขาเยอะมากเลยล่ะ ฉันเรียนคณะอักษรศาสตร์ปีสองแล้ว ส่วนพี่อาร์ก็เรียนปีสี่ ที่รู้จักเขาได้ก็เพราะฉันมักจะสอบถามเขาเวลาที่ทำรายงาน และที่นี่จะมีห้องห้องหนึ่งที่ให้สำหรับนักศึกษาที่สร้างชื่อเสียงให้กับมหาลัยด้วย และฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เข้าห้องด้วยจนกว่าจะได้รับอนุญาต แต่ฉันก็ได้เข้าไปบ่อยๆ นะเวลาที่เข้าไปขอความช่วยเหลือจากพี่อาร์ เพราะเขามักจะชวนฉันไปที่นั่นบ่อยๆ เนื่องจากว่ามันไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านและเราก็จะได้ทำงานกันสะดวกขึ้น พี่อาร์เป็นเป็นผุู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนต้องการอยากได้เขาเป็นแฟนมากเลยล่ะ เพราะเขาเป็นคนที่โคตรหล่อ โคตรดี โคตรรวยด้วย และที่สำคัญเลยก็คือเขาโสด แต่ก็ไม่รู้ว่าโสดจริงหรือเปล่า “อ้าวเหมย” “พี่อาร์” “เมื่อคืนเหมยไม่ได้ไลน์มาบอกพี่เลยนะครับ ก็รู้ว่าพี่เป็นห่วง” “เหมยขอโทษค่ะ กลับถึงห้องก็สลบไปเลย” ฉันก้มหน้าขอโทษพี่อาร์ที่ทำให้เขาเป็นห่วงมากขนาดนี้ อีกอย่างฉันก็ลืมด้วยแหละเพราะเมาด้วยอ่ะ ฉันยิ้มให้พี่อาร์เจื่อนๆ แต่เขาก็ไม่ได้ทำหน้าดุใส่ฉันนะ ฉันบอกแล้วว่ารุ่นพี่คนนี้เป็นคนน่ารักและแสนดีมากด้วย “จะไปไหนครับรีบเชียว?” พี่อาร์ยิ้มให้ฉันอย่างสุภาพ ฉันชอบความเป็นสุภาพบุรุษของเขานะ เขาให้เกียรติคนอื่นเสมอเลย และเขาก็เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนต้องการเลยด้วย ไม่เหมือนแฟนของหวานเพื่อนฉันที่มีแฟนโคตรเลวเลยแต่เธอก็ยังรักได้ นี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโดนทำของใส่หรือเปล่า ฉันเองก็เป็นห่วงเพื่อนตัวเองเหมือนกันนะแต่ในเมื่อเธอตัดสินใจที่จะคบกับผู้ชายคนนั้นไปแล้วฉันก็ต้องเคารพในการตัดสินใจของเพื่อนตัวเอง นี่ถ้าหวานคบพี่อาร์นะฉันเชียร์สุดใจเลยเพราะเขาเป็นผู้ชายที่ใจดีมาก ฉันเองก็บอกให้หวานมันคบกับพี่อาร์ตั้งนานแล้วนะแต่มันบอกฉันว่ามันไม่ได้ชอบพี่อาร์แบบนั้น มันชอบเขาที่เขาเป็นรุ่นพี่ที่ดีมากกว่า เหอะ เดี๋ยวนี้ผู้หญิงเขาชอบคนเลวกันหมดแล้วมั้ง “รีบเข้าเรียนน่ะค่ะ อาจารย์คนนี้ถ้าเข้าช้าโดนหักคะแนนด้วยนะ” “รู้ว่ามีเรียนเช้าแต่ก็ยังไปกินเหล้าจนกลับดึก?” พี่อาร์หัวเราะก่อนจะพยักหน้าแล้วให้ฉันขึ้นไปเรียน ก็เมื่อวานโดนเพื่อนชวนไง ใครจะคิดล่ะว่าตัวเองจะโดนเพื่อนมอมเหล้าจนเมาอ่ะ “ก็เพื่อนชวนนี่คะไม่กล้าไม่ปฏิเสธหรอก” “ถ้ามันจำเป็นจะปฏิเสธก็ได้ แต่เราชอบใช่ป่ะล่ะ?” “ก็…นิดหน่อยค่ะ” “เฮ้อ พี่เป็นห่วงนะครับ” “ขอโทษค่ะ” “เข้าเรียนได้แล้ว” “ค่ะ เหมยไปก่อนนะคะพี่อาร์” พอเข้ามาในห้องก็เป็นจังหวะเดียวกับที่อาจารย์มาพอดี ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกที่อาจารย์ยังไม่ได้เข้ามาก่อน หวานยกมือให้ฉันไปนั่งข้างๆ เพราะเธอไม่มีเพื่อนนอกจากฉัน ฉันเองก็พอจะเข้าใจนะว่าทำไมถึงไม่มีใครคบหวาน ก็เพราะแฟนของเธอที่ชื่อพี่แทนเป็นคนนิสัยแย่มากจะเรียกว่าเป็นอันธพาลเลยก็ว่าได้ มันก็เลยทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอ จะมีก็แต่ฉันนี่แหละที่ยังคบกับเธอได้ ฉันเองก็มีเพื่อนสนิทอีกคนนะชื่อไข่มุก แต่ไข่มุกมันไม่อยากยุ่งกับหวานฉันก็เลยต้องมานั่งกับหวานแทนเพราะอย่างน้อยไข่มุกมันก็มีเพื่อนนั่งด้วยอยู่แล้ว นั่งเรียนไปได้สักพักอาจารย์ก็จะบอกคะแนนสอบย่อยเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไม่นานเสียงไลน์ฉันก็ดังขึ้น พอเปิดมาดูก็เห็นว่าไข่มุกมันส่งเข้ามา วันก่อนเราได้ตกลงกันว่าถ้าคะแนนสอบออกมาใครได้คะแนนน้อยจะต้องทำตามคำสั่งคนที่ได้คะแนนเยอะกว่า ไข่มุก : อย่าลืมที่เราตกลงกันเอาไว้ด้วยล่ะ ไข่มุก : เพราะฉันมั่นใจว่าตัวเองชนะแกแน่ ที่จริงแล้วฉันก็ไม่อยากเล่นหรอกนะเพราะฉันมันเรียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ และตอนที่สอบฉันก็ไม่ได้อ่านหนังสือด้วย อาจารย์เริ่มอ่านรายชื่อพร้อมบอกคะแนน ฉันหันไปมองไข่มุกที่นั่งอยู่หลังฉันก็เห็นว่ามันยิ้มเยาะฉันอยู่ ฉันล่ะเกลียดไอ้รอยยิ้มนี้ของมันจริงๆ เลย อาจารย์อ่านมาถึงชื่อของไข่มุกปรากฏว่ามันได้สิบเจ็ดคะแนนเต็มยี่สิบ รู้แค่คะแนนของมันฉันก็รู้เลยว่าตัวเองต้องได้น้อยกว่ามันแน่ๆ “กิ่งเหมยสิบสามคะแนน” นั่นไงก็บอกแล้วว่าฉันมันโง่ นี่สอบผ่านก็ดีแค่ไหนแล้ว ฉันถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเพราะเราเคยแข่งแบบนี้กันแล้วและฉันก็แพ้มันไง แล้วรู้ป่ะว่ามันให้ฉันไปทำอะไร มันให้ฉันไปจีบพี่ที่ชมรมบาสเว้ย ตอนนี้นะทำเอาฉันโคตรอายเลย นี่ก็ยังไม่รู้เลยว่ามันจะให้ฉันไปทำเรื่องอะไรที่ขายหน้าอีกหรือเปล่า “เหมยแกไม่ได้สอบตกสักหน่อยทำไมต้องทำหน้าเซ็งด้วยล่ะ?” ฉันยิ้มแบบเจื่อนๆ ให้หวานและไม่ได้ตอบอะไร พอจบคลาสฉันก็เดินหนีออกมาเพื่อจะหนีหน้าไข่มุก ส่วนหวานก็แยกไปเพื่อที่จะไปหาพี่แทนแฟนของเธอ พอลงมาใต้ตึกคณะฉันก็เจอเข้ากับไข่มุกที่มันลงมาตอนไหนไม่รู้มายืนดักรอฉันอยู่พร้อมรอยยิ้มที่เหมือนว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าฉัน “ฉันรู้ว่าแกมันเป็นคนยังไงก็เลยรีบลงมารอเลยไง” นี่ถ้าเราไม่ได้สนิทกันจริงๆ มันก็คงไม่รู้นิสัยของฉันหรอก เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วล่ะก็เลยรู้นิสัยของกันดี มันกอดรัดคอฉันแล้วพาเดินไปที่หน้าห้องที่ติดป้ายเอาไว้ว่าห้ามเข้า มันก็คือห้องที่ฉันพูดถึงนั่นแหละที่ให้เฉพาะคนที่ทำชื่อเสียงให้กับมหาลัยที่ฉันเข้าไปบ่อยๆ เวลาที่พี่อาร์อยู่ด้วย “แกคงยังไม่ลืมที่เราพนันกันเอาไว้นะเหมย?” “เออ ไม่ลืมหรอก แล้วลากฉันมาที่นี่ทำไม?” รอยยิ้มของมันเริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้งมันเริ่มทำให้ฉันใจคอไม่ดีขึ้นมา มันคงไม่คิดที่จะให้ฉันทำอะไรพิเรนท์ๆ หรอกนะ มันชี้ไปที่ประตูห้องที่ถูกปิดเอาไว้แล้วยกยิ้มมุมปาก บอกเลยว่าเห็นรอยยิ้มของมันแบบนี้มันทำให้ฉันคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ เพราะความคิดของมันโคตรทำให้ฉันซวยทุกครั้งเลย วันนี้มันเป็นวันอะไรของฉันนะที่ต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย “ฉันเห็นแกสนิทกับพี่อาร์มาก ไปไหนมาไหนกับพี่เขาบ่อยๆ” การที่มันจะเห็นแบบนั้นก็คงไม่แปลกมั้งเพราะฉันค่อนข้างที่จะสนิทกับพี่อาร์มากกว่ารุ่นพี่คนอื่นๆ พี่อาร์เขาไม่ถือตัวเลยนะเวลาที่มีรุ่นพี่มาหา เขาก็จะยินดีต้อนรับเสมอแหละ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงได้ปลื้มพี่เขาที่เก่งทุกอย่างแถมยังใจดีอีกด้วย ที่จริงหวานก็เคยถามฉันนะว่าถ้าพี่อาร์ดีแบบนั้นทำไมฉันไม่ชอบเขาเองทำไมจะต้องบอกให้มันชอบด้วย ก็ฉันไม่อยากมีแฟนไงและฉันก็ไม่ได้ชอบพี่อาร์แบบนั้นด้วย อีกอย่างนะฉันก็อยากให้เพื่อนตัวเองได้เจอคนที่ดีไม่ใช่คบคนเลวระยำอย่างพี่แทน ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเริ่มดีขึ้นก็เถอะ แต่ในสายตาฉันยังไงเขาก็ยังร้ายอยู่ดี “แล้วไง?” ฉันเลิกคิ้วถาม ไข่มุกมันจ้องหน้าฉันแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันเหมือนอยากจะจับผิดกัน อะไรของมันจะมาจับผิดอะไร ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะเว้ย “ถามหน่อยแกชอบพี่อาร์หรือเปล่า?” “ก็ชอบนะ พี่เขาก็เป็นรุ่นพี่ที่น่ารักอ่ะ แกถามทำไม?” ไอ้สายตาและรอยยิ้มแบบนี้ของมันทำเอาฉันเสียวเหมือนกันนะ เพราะมันชอบสั่งให้ฉันไปทำเรื่องที่หน้าอายมาหลายเรื่องแล้ว และคำถามของมันเมื่อกี้คืออะไรอ่ะ ถามแบบนี้ทำไม “อย่าบอกนะว่า…” “เออ ฉันจะให้แกเข้าไปในห้องแต่ไม่ได้เข้าไปเฉยๆ นะ” “...” “ฉันจะให้แกไปบอกรักพี่อาร์”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more