SENIORS21:อยากให้หวง
2041 Words
SENIORS 21
************************
พี่อาร์ขึ้นเสียงใส่ฉันทั้งที่เขาไม่เคยทำมาก่อน ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่เขาดูอารมณ์เสียแบบนี้ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังอารมณ์ดีอยู่เลย
ฉันไม่อยากทะเลาะด้วยก็เลยยอมไปนั่งข้างหน้ากับเขาแล้วเขาก็ออกรถไป ระหว่างทางเขาแทบไม่คุยกับฉันนี่ถ้าเป็นทุกวันเขาจะชวนฉันคุย
พอเห็นแบบนี้ก็รู้แล้วว่าเขาน่าจะไม่พอใจฉันที่ไปพูดแขวะเขา ฉันก็พูดแบบนี้ตลอดหรือเปล่าก็ไม่เห็นเขาจะว่าอะไรฉันเลยนี่
แล้วทำไมครั้งนี้ถึงดูไม่พอใจขนาดนี้ล่ะ พี่อาร์ไม่ได้พาฉันกลับหอแต่เขาพาฉันมาที่ตลาดนัดกลางคืนเพื่อที่จะมาหาอะไรกินเพราะเขาเองก็ยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่บ่ายเหมือนกัน ก็เราอยู่ด้วยกันทั้งวันนี่นา
พอฉันจะลงจากรถพี่อาร์ก็คว้ามือฉันเอาไว้ก่อนฉันก็เลยหันไปมองก็เห็นว่าเขาเองกำลังจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังมาก ไม่ชอบเขาตอนที่ทำหน้าจริงจังเลย
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
ฉันเลิกคิ้วถามเมื่อพี่อาร์ยังจ้องฉันไม่เลิกและเขาก็จับมือฉันแน่นมากด้วย ทำให้ฉันก้มมองมือตัวเองที่ถูกเขาจับเอาไว้
โกรธอะไรฉันหรือเปล่าอ่ะ เพราะสายตาของเขามันฟ้องว่าไม่พอใจฉันเอามากๆ เลยด้วย แล้วนี่ฉันต้องขอโทษเขามั้ย
แต่ถ้าอยากให้ฉันขอโทษก็ต้องเสียใจด้วยเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด ฉันจะไม่ขอโทษเขา เขาจะโกรธแล้วเลิกยุ่งกับฉันก็ได้นะ ก็ดีเหมือนกันชีวิตฉันจะได้กลับมาเหมือนเดิม
“หวงพี่บ้างป่ะ?”
ฉันก็ทำหน้างงเลยน่ะสิที่พี่อาร์ถามอะไรแบบนี้ออกมา ทำไมฉันจะต้องหวงเขาด้วยล่ะเขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย
แล้วไอ้หน้าตาที่จริงจังนี้คือต้องการคำตอบจากฉันหรือเปล่าหรือว่าแค่ถามเฉยๆ แต่ไม่ต้องการคำตอบ
เพราะคำตอบของฉันอาจจะทำให้เขาไม่พอใจอีกก็ได้ และฉันคิดว่าเขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าคำตอบของฉันจะเป็นยังไงไม่เห็นต้องมาถามเลย
“ไม่รู้สึกอะไรเลยไงที่มีผู้หญิงเข้าใกล้พี่?”
“มันก็เป็นเรื่องปกตินี่คะที่จะมีผู้หญิงเข้าหาพี่อาร์แล้วทำไมเหมยจะต้องหวงด้วยล่ะ”
ฉันก็ตอบไปตามความจริงและมันก็ทำให้พี่อาร์ทำหน้าบึ้งตึงทันที ฉันบอกแล้วไงว่าคำตอบของฉันอาจจะทำให้เขาไม่พอใจก็ได้
ฉันรู้ว่าเขาต้องการคำตอบที่เป็นที่น่าพอใจแต่ฉันให้ไม่ได้คำตอบแบบนั้นไงเพราะฉันไม่ได้คิดอะไร อีกอย่างเขาก็น่าจะรู้คำตอบดีอยู่แล้วไม่น่ามาถามฉันเลยนะ
“แต่พี่อยากให้เหมยหวงพี่นะครับ”
“คะ?”
“พี่แม่งโคตรอยากให้เราหวงพี่เลยว่ะเหมย”
“…”
“หวงพี่บ้างไม่ได้ไง?”
“…”
“อืม ช่างมันเหอะ”
พี่อาร์ปล่อยมือจากฉันแล้วเดินลงจากรถ ฉันก็นั่งงงอยู่ในรถทำให้พี่อาร์ต้องเดินมาเปิดประตูให้ฉัน
ฉันมองหน้าพี่อาร์ด้วยความรู้สึกที่บอกที่ไม่ถูกเหมือนกัน ฉันเดินเข้ามาในตลาดนัดกับเขาและเราก็เดินขนาบข้างกัน
ปกติแล้วเวลาที่เราเดินด้วยกันแบบนี้เขาจะจับมือฉันถึงแม้ว่าฉันไม่อยากให้จับก็ตามเขาก็จะดื้อที่จะจับต่อไป
แต่นี่เขากลับเดินเฉยๆ ไม่ได้หันมาพูดเล่นกับฉันด้วยมันก็เลยรู้สึกแปลกๆ
ฉันหันไปมองเสี้ยวหน้าของพี่อาร์ที่เดินมองหาของกินก่อนจะตัดสินใจจับมือของเขามากุมเอาไว้ เลยทำให้ตอนนี้เราเดินจับมือกัน
ไม่รู้สิฉันแค่รู้สึกแปลกๆ อ่ะ พี่อาร์หันมามองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจแต่มันก็ทำให้เขายิ้มออกมา
“นี่อ่อยพี่หรือเปล่าครับ?”
“แค่กลัวหลงทาง คนเยอะ”
คนตรงหน้ายิ้มกว้างมากเหมือนเขาพอใจที่เห็นว่าฉันยอมที่จะจับมือกับเขาก่อน ที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันไม่เคยเห็นเขาอารมณ์ไม่ดีและเมินเฉยแบบนี้มาก่อนยังไงล่ะ
มันก็เลยทำให้ฉันไม่ชินถ้าเกิดว่าอยู่กับเขาแล้วเขาก็ดันมาอารมณ์ไม่ดีใส่แบบนี้ เพราะมันทำให้ฉันอึดอัดเหมือนกัน
“เหมยนั่งตรงนี้ก่อนก็ได้เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ จะเอาอะไรครับ?”
พี่อาร์ให้ฉันนั่งจองโต๊ะเอาไว้เพราะที่นี่คนค่อนข้างเยอะมากและไม่ค่อยมีที่นั่งด้วย ฉันเลยหันไปมองร้านอาหารก่อนจะบอกให้เขาไปซื้อราดหน้าให้ฉัน
“เหมยเอาราดหน้าค่ะ”
พี่อาร์มองหน้าฉันแล้วยิ้มให้ก่อนจะเดินไปซื้อราดหน้าแล้วซื้อน้ำมาให้ด้วย ฉันนั่งเล่นมือถือเพื่อรอให้พี่อาร์ไปซื้อข้าวมา
รอได้ไม่นานเขาก็เดินมาพร้อมราดหน้าสองชามและน้ำเปล่าสองขวด
“พี่เองก็ชอบกินราดหน้าเหมือนกัน ไม่ยักรู้ว่าเราก็ชอบอะไรที่เหมือนกัน”
“เหมยไม่ได้ชอบ แค่คิดอยากกินเท่านั้น”
ฉันรีบพูดแก้ทันที พี่อาร์ยิ้มเหมือนไม่เชื่อที่ฉันพูด ที่จริงแล้วราดหน้าเป็นของโปรดของฉันมากๆ เลยล่ะ
แต่ที่ต้องโกหกเพราะไม่อยากให้เขาหลงตัวเองเท่านั้นเองว่าเราชอบอะไรเหมือนกัน เขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม
เราสองคนนั่งกินราดหน้าด้วยกันหลังจากนั้นเราก็ไปเดินเล่นเพื่อให้อาหารมันย่อยก่อนที่เขาจะมาส่งฉันที่หอ
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”
“ไม่อยากให้เหมยไปเลย อยากให้อยู่กับพี่ไปนานๆ เลยครับ”
“วันนี้ก็อยู่ด้วยกันทั้งวันแล้วนะคะ อีกอย่างเหมยก็เหนื่อยมากด้วย”
“โอเคครับ ฝันดีนะครับ”
พี่อาร์ยิ้มให้ฉัน มันเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นมาก เขาก็ชอบยิ้มให้ฉันแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้ว
ฉันยิ้มตอบเขาแล้วลงจากรถก่อนจะเดินข้ามาในหอแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับไข่มุกที่มันนั่งอยู่ที่ล็อบบี้จ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง อะไรของมันดึกป่านนี้แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้เหมือนมารอใคร
แต่ที่แน่ๆ ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้มารอฉันแน่นอน มันไม่เคยเป็นเพื่อนที่แสนดีมานั่งรอฉันแบบนี้หรอก อีกอย่างฉันก็รู้จักนิสัยมันดีด้วยไง
“แกมานั่งทำไรตรงนี้อ่ะ?”
ฉันเดินเข้าไปหาไข่มุกที่มันยังจ้องหน้าฉันไม่เลิกเหมือนว่าฉันไปทำอะไรให้มันไม่พอใจมาก
อย่าบอกนะว่าที่มันมานั่งที่นี่เพื่อที่จะมารอฉันเพราะฉันโทรไปบอกพ่อแม่ของมันว่าช่วงนี้ดูมันเครียดๆ แต่ไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรพ่อแม่มันก็เลยจะมาหา
ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะเอาคืนโดยการให้พ่อกับแม่มันมาตรวจดูพฤติกรรมของมันว่าทำตัวเหลวไหลหรือเปล่า
อีกอย่างนะถ้าพ่อแม่มันมามันก็จะเที่ยวเกเรไม่ได้ด้วยไง สมน้ำหน้าฉันบอกแล้วว่าฉันเอาคืนมันแน่เรื่องที่มันเปิดทางให้พี่อาร์เข้ามาห้องฉันอ่ะ
“ทำหน้าแบบนี้มีเรื่องเครียดเหรอ?”
“เออ”
“แล้วเรื่องอะไรอ่ะ?” ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้
“พรุ่งนี้พ่อกับแม่จะมา”
ว่าแล้วเชียว ช่วยไม่ได้ในเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้มันเป็นความผิดของมัน ถ้าเกิดว่ามันไม่ไปเปิดประตูให้พี่อาร์เข้ามาเขาก็จะไม่มีวันได้เห็นทุกส่วนบนร่างกายของฉัน
เพราะงั้นฉันก็ต้องเอาคืนมันบ้าง ฉันทำหน้าตกใจเหมือนไม่รู้เรื่องทั้งที่ตัวเองเป็นคนโทรหาพ่อแม่มัน จะว่าไปฉันนี่ก็โคตรตอแหลเลยนะ
“นี่งงมากเลยนะว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงอยากมาหาฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้ชวนมาแทบตายก็ไม่เห็นอยากจะมาเลย”
“พ่อแม่แกก็คงจะคิดถึงมั้งแกเล่นไม่กลับบ้านนี่นา ขนาดปิดเทอมแกก็ไม่กลับ”
ช่วงปิดเทอมก่อนมีแค่ฉันคนเดียวที่กลับบ้านแต่มันก็เที่ยวอยู่ที่นี่ต่อ
แต่ฉันก็ขอร้องท่านแล้วนะว่าอย่าบอกไข่มุกว่าฉันเป็นคนบอกไม่อย่างนั้นเวลาที่มันมีอะไรมันจะไม่บอกฉันแน่ๆ ดีไม่ดีอาจจะโกรธจนเลิกเป็นเพื่อนกับฉันเลยก็ได้
“ท่านก็คงมาหาแกไม่นานหรอกจะคิดมากทำไม”
“ไม่คิดมากไม่ได้นะเว้ย แกฉันตั้งใจไว้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปฉลองความโสดอ่ะ”
ไข่มุกมันถึงกับกุมขมับตัวเองเลย สมน้ำหน้าทีแกล้งคนอื่นเอาไว้ล่ะไม่คิดอะไรพอตัวเองถูกแกล้งบ้างถึงกลับไม่เป็นอันทำอะไรเลย
ฉันยกยิ้มมุมปากก่อนจะตบบ่ามันสองสามทีเพื่อให้กำลังใจ
“ว่าแต่แกเหอะทำไมช่วงนี้กลับดึกจัง แถมคนที่มาส่งก็ดันเป็นพี่อาร์ซะด้วย ไหนบอกไม่ได้ชอบพี่เขาไง”
“อะไรอย่ามามองฉันแบบนี้นะเว้ย ฉันก็ไม่ได้ชอบพี่เขาสักหน่อย”
“เหรอ ตัวติดกันขนาดนี้แถมยังกลับดึกทุกวันแกคิดว่าฉันจะเชื่อ?”
“ก็...ทำงานนั่นแหละ”
ฉันกำลังจะลุกเดินหนีเพราะไม่อยากให้มันพูดถึงเรื่องพี่อาร์ขึ้นมา แต่มันก็คว้าแขนฉันเอาไว้ก่อนแล้วจ้องหน้าฉันเหมือนต้องการจะให้ฉันพูดความจริงออกมา
หรือไม่ก็จ้องจนกว่าคำตอบมันจะผุดขึ้นมาบนหน้าฉันก็ได้ อีบ้า มาจ้องอะไรขนาดนี้ถ้าเป็นปลากัดฉันตั้งท้องไปแล้วมั้ง
“นี่อย่ามาจ้องได้มั้ย?”
“ฉันก็แค่อยากรู้ว่าทำไมแกปากแข็ง”
“ปากแข็งอะไร”
“แกบอกไม่ได้คิดอะไรไงแล้วทำไมอยู่กับพี่อาร์ทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ล่ะ?”
มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะทำจมูกเหมือนสูดกลิ่นตามตัวฉันแล้วก้มลงดมลงต่ำมาเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่หน้าขาฉันแล้วมันก็จ้องฉันเขม็งเลย
“ทำไมกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ถึงได้ติดอยู่ที่กระโปรงแกได้แถมยังอยู่ตรงส่วนนั้นของแกพอดี?”
“อีลามก”
ฉันด่าไข่มุกก่อนจะรีบเดินหนีแต่มันก็เดินตามฉันมา จะให้ฉันบอกมันได้ยังไงว่าไอ้ที่มีกลิ่นน้ำหอมพี่อาร์ติดอยู่ตรงนั้นก็เพราะเขานอนหนุนตักฉันในห้องของเขาเอง
เพื่อนฉันมันก็ดันจมูกดีเหมือนหมา นี่ถ้าฉันไม่ยอมตอบคำถามของมันนะมันก็คงจะไม่ยอมปล่อยฉันไปง่ายแน่ๆ
“อะไรของแกฉันง่วงแล้วนะ”
“งั้นก็ตอบฉันมาแล้วฉันจะปล่อยแกไป”
“ไม่ตอบเว้ย แกเป็นแม่ฉันหรือไงถามอยู่นั่น”
“ถ้าแกไม่ตอบอย่าหวังเลยว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ อ่ะ”
ว่าแล้วเชียวว่ามันจะต้องคาดคั้นฉันให้ได้ เฮ้อ เพื่อนคนนี้ทำไมมันชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นจังนะ
เรื่องตัวเองเอาให้รอดก่อนมั้ยอ่ะถึงอยากรู้เรื่องของคนอื่น แต่ถ้าฉันไม่ตอบมันก็คงไม่ยอมปล่อยฉันไปจริงๆ นั่นแหละ
“แล้วแกจะถามอะไร?”
“แกมีอะไรกับพี่อาร์แล้วเหรอ?”
- Writer
