หล่อนพยายามทัดทานสุดกำลัง ทั้งผลักไส ทั้งทุบตีแผงอกกว้าง แต่เขาไม่สะเทือนเลยแม้แต่นิดเดียว แถมยังจับหล่อนโยนขึ้นไปบนเตียงนอนนุ่ม จากนั้นก็ตามมาคร่อมทับ
หล่อนตกใจหน้าตาซีดเผือด ดวงตากลมโตรื้นไปด้วยน้ำตาแห่งความหวาดกลัว หล่อนพยายามจะพูดให้เขาได้สติ แต่โดมินิกเมามายจนไม่รับรู้อะไรอีกเลย
เขาจ้องมองหล่อน กวาดตามองไปทั่วใบหน้าของหล่อนด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนา ฝ่ามือใหญ่ที่ไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนฝ่ามือของหล่อนข้างหนึ่งลูบไล้ไปมาที่ต้นแขนนวล อีกข้างเท้าเอาไว้กับที่นอน
“ผมรักทิพย์...รักมากเหลือเกิน...”
หล่อนน้ำตาไหล รู้สึกทรมานราวกับกำลังตกอยู่ในขุมนรก ผู้ชายที่ทาบทับอยู่บนร่างคือชายที่แอบรัก และเขาก็กำลังแสดงความรักกับหล่อน แต่ในสายตาของเขากลับมองไม่เห็นหล่อนเลย ตัวตนของหล่อนถูกปิดบังเอาไว้ด้วยเงาของทิพย์เกสรทั้งหมด
“คุณมิกคะ...นี่...นวล...นวลนะคะไม่ใช่พี่ทิพย์...”
หล่อนยกมือขึ้นด
