“เบอร์เกอร์ได้แล้วค่ะ” พอเข้ามาในห้องทำงานของเอริค ฉันก็ยื่นถุงเบอร์เกอร์ไปให้เขาพลางยิ้มให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ แม้ว่าจะประหม่ากับสายตาคมดุดันที่จ้องมองมาก็ตาม
“เธอกินก่อนเลย”
“คุณไม่หิวเหรอคะ?”
เอริคพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะหันไปเคาะมวนบุหรี่ที่เขาคีบอยู่แล้วยกมันขึ้นสูบตรงริมหน้าต่างอีกครั้ว ฉันขมวดคิ้วมุ่น แอบจิ๊ปากหน่อยๆ รู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ฉันกรอกตาอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนจะเข้าไปใกล้เอริค แล้วคว้ามวนบุหรี่มาจากฝ่ามือหนาทันที
“ทำอะไรโมนา”
“วันนี้คุณสูบเยอะเกินไปหรือเปล่าคะ ฉันว่าเรามากินเบอร์เกอร์กันก่อนดีกว่า หลังจากนั้นถ้าคุณอยากจะสูบจนหมดซองก็เรื่องของคุณ”
ฉันเงยหน้าสบสายตาคมนิ่ง เอริคหัวเราะต่ำในลำคอแกร่งเล็กน้อย แต่เขาก็ยอมเก็บซองบุหรี่กลับเข้ากระเป๋ากางเกงยีนส์แล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาเพื่อกินเบอร์เกอร์ด้วยกัน
“วันศุกร์นี้เลิกงานแล้วเธอว่างหรือเปล่า?”
“
