“เอ… เอริค”
“เลิกโทษตัวเองได้ยัง”
“แต่ว่า…”
“หรือจะเอาอีกรอบ โมนา” เสียงเข้มต่ำดังอยู่ข้างใบหูทำให้ฉันต้องหันหน้าหนีหลบสายตาคมดุดันเจ้าเล่ห์ด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะสูดหายใจเอาอากาศเข้าปอดลึกๆ เพื่อตั้งสติอีกครั้ง แล้วทำใจกล้าหันไปมองร่างสูงที่ลำคอแกร่งเปื้อนคราบน้ำมันเครื่องเล็กน้อย
“แต่ฉันเป็นเลขาของคุณนะเอริค”
“หึ แล้วไง”
“ให้ตายสิ… คุณรีบใส่เสื้อเถอะ คุณคาร์ลอฟคงใกล้จะถึงบริษัทแล้วเนี่ย”
เอริคยังมีหน้ามายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจแถมยังหัวเราะหึอย่างกวนประสาทอีกต่างหาก ฉันบ่นอุบอิบพึมพำกับตัวเองแล้วดันมือข้างที่ถือเสื้อเชิ้ตของเขาติดมาด้วยไปบนแผงอกกำยำอีกครั้ง บ้าจริง มันยับไปหมดแล้วแน่ๆ เพราะเอริคจูบดูดดื่มกับฉันนั่นแหละ…
“หลังเปื้อน เช็ดให้หน่อยสิ”
“อะไรนะ…” ฉันมองแผ่นหลังกว้างที่เปื้อนน้ำมันเครื่องจนดำปี๋ เอริคขยับตัวออกห่างเล็กน้อย คิ้วเข้มเลิกขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปากส่งมาให้อย่
