Efnan
Acılarıma artık sebep aramıyordum. Gece de gündüz de acı çekiyordum. Bir umuda tutunduktan sonra kendimi birdenbire bulutların üzerinden yere çakılmış olarak buluyordum. O umut aslında birkaç gündür içimde yer edinmişti. Artık o da yoktu.
Sadece bir an Baran’ın bu evliliğe karşı olumlu baktığını ve beni sevebilme ihtimalini düşünmüştüm. Ben de ona karşı bir şeyler hissedebilir miyim diye düşünürken şimdi bunun olma ihtimalinin sıfır olduğunu anladım.
Onun tek derdi intikam ve benim babamın bedelini ödememi istemeseydi. Bu evde Kübra hariç herkes benden nefret ediyordum. Aslında ben bile kendimden nefret ediyordum. Daha bugün Baran’ın bana olan dokunuşundan zevk alıp hoşuma gitmesi kendime olan öz saygımı zedeliyordu.
Baran yanımda yatarken ben ona sırtımı dönmüş, gözyaşlarımı
