ตอนที่ 17 เร่าร้อน
หลังจากกลับมาจากมอพี่เพทายเข้าไปทำงานตามปกติส่วนผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อเสร็จก็ทาครีมลวกลวกเดินไปหยิบซองใส่ในกระเป๋า ผมมองมันอย่างมาดมั่นเท้าเรียวเดินตรงไปที่ห้องครัวหยิบแก้วกาแฟจัดการช ผมไม่อยากจะโม้ผมชงกาแฟอร่อยมากทั้งพ่อทั้งพี่ชายชมบ่อยๆเพราะผมเคยทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟพักหนึ่ง
ผมแกะซองใสมองมันอย่างลังเลพักนึงง ให้ตายสิลืมถามไอ้ไต้ฝุ่นว่าใส่เท่าไรไหนไหนก็เอามาล่ะใส่ทั้งซองเลยแล้วกันผมจัดการเทผงสีขาวใส่ในแก้วกาแฟคนจนมันเข้ากัน
"เจ๋ง ไม่มีกลิ่น อร่อยดีนิ"ผมก้มลงดมก่อนจะร้องเสียงเบากลิ่นกาแฟมันกดจนไม่ได้กินของตัวยา รสชาติมันก็ดีสุดๆจนผมเผลอกินไปหลายอึก
รับรองพี่เพทายจับไม่ได้แน่น่!
แกร๊ก
ผมเปิดประตูห้องทำงานของพี่เพทายอย่างแผ่ววเบาร่างสูงยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างจริงจังเหมือนเดิมผมค่อยค่อยเดินไปหาอีกคน วางแก้วกาแฟบนโต๊ะ
"พี่เพทายพักดื่มกาแฟหน่อยเถอะ "ร่างส
