"มาทำงานหรือพาเด็กสาวมาพลอดรักกันแน่ไอ้ภู?"
พี่ภูเหลียวหลังมองหน้าฉันที่เริ่มทำตัวไม่ถูก เพราะสิ่งที่คุณพ่อของเขาพูดมันก็มีส่วนถูก อีกอย่าง... ช่วงล่างของฉันตอนนี้มันโล่งไปหมด T^T ฮือออ กางเกงในจ๋า
"ยัยนี่ชื่ออัญชัน เป็นเด็กฝึกงานที่มหา’ลัยส่งตัวมาให้ลองงานการเป็นเลขาของบริษัทเรา... พ่ออย่าพูดหรือคิดอะไรอะไรแย่ๆ แบบนั้นสิครับ"
"บ้านช่องไม่กลับ งานบริษัทไม่ดูแล วันๆ กินแต่เหล้าเมาแต่ยา บ้าผู้หญิง อยู่แต่กับไอ้กลุ่มเพื่อนเวรแบบนั้นเงินมีเท่าไหร่ก็หมด!!!" คุณพ่อของพี่ภูผาตะคอกเสียงดังคล้ายกับคนหงุดหงิด
"แต่ผมอยากเข้ามาดูงานที่บริษัทจริงๆ นี่ครับคุณพ่อ..." พี่ภูผาเม้มปากเบาๆ ก่อนจะเค้นเสียงพูดจาตอบโต้ผู้เป็นพ่อกลับไปเสียงค่อย ท่าทางระรื่นตั้งแต่ตอนเข้ามาปรับเปลี่ยนเป็นท่าทางสำนึกผิดอย่างเห็นได้ชัด
คุณพ่อพี่ภูผายืนจ้องเราทั้งคูสลับกันไปมาคล้ายกับคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้
