แล้วรู้อะไรไหม? ฉันกำลังคิดว่าคำพูดและท่าทางของเขาในตอนนั้นมันเป็นเรื่องหลอกลวง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเข้าไปดูอาการไรลาก่อนทุกครั้ง เวลายัยนั่นมีปัญหากับฉันและมันไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมฉันต้องพบเขาอยู่กับไรลาทุกครั้งที่เจอกัน
ทุกอย่างมันกระจ่างหมดแล้ว…
เขาก็เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กะล่อน โกหกและหลอกลวง
“พ่อ! พ่อ!!!” เสียงโวยวายของผู้ชายคนหนึ่งที่ดังขัดการเริ่มพิธีอภิธรรมศพ ทำให้สายตาทุกคู่เหลียวมองกันเป็นแถวด้วยความสงสัยปนความตกใจ
ผู้ชายหน้าตาดีและแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสบายๆ สีทึบ ดูแล้วน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เดินตรงปรี่ไปยังโลงศพภายในศาลาก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างลืมอาย
“พ่อ...กรขอโทษ กรขอโทษที่ไม่ได้อยู่กับพ่อ...” เขาคุกเข่าพูดหน้าโลงศพด้วยท่าทางนิ่งๆ พยายามฝืนเสียงสะอื้นของตัวเองแบบไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“ไอ้กร...” เสียงเข้มแสดงความเข้มแข็งเดินตรงไปยังชายแปลกหน้าที่ถูกเรียกว่ากรช้าๆ ก่อ
