“ราคานี้จริงเหรอครับ” คนพูดชี้นิ้วไปบนบรรทัดหนึ่งของหนังสือราชการแจ้งค่าเสียหายจากเหตุเมาแล้วขับ
“ก็ใช่น่ะสิครับ ช่วงนี้วัสดุมันขึ้นราคาน่ะ ราคาประเมินก็สูงขึ้นเป็นธรรมดานั่นแหละ”
“คือโต๊ะเก้าอี้ เต้นท์ผ้าใบ ป้ายไฟ ค่าทำขวัญเจ้าหน้าที่ แล้วก็รวมถึงเสาไฟฟ้าผมไม่มีปัญหาครับ แต่ประเด็นคือจ่าเฉยเนี่ยราคามันแพงเท่ากับเงินเดือนนักบินเลยเหรอครับ”
จ่าเฉยคือผู้เคราะห์ร้ายที่ถูกลากไปใต้ท้องรถ
“ก็บอกแล้วว่าวัสดุมันขึ้นราคามันก็แพง…” ชายวัยกลางคนในเครื่องแบบสีกากีพูดยังไม่ทันจบ
“ป๊าดโธ่! ถ้าแพงแล้วคุณภาพดี งานสวยเนี๊ยบ ผมจะไม่ติดใจอะไรเลย นี่ผมเห็นสภาพแล้วเปราะอย่างกะใบไม้แห้ง สามล้อถีบเด็กชนก็พังแล้วมั้ง ไหนจ่าคนเมื่อกี้บอกว่าจ่าเฉยเป็นตัวใหม่เพิ่งนำมาตั้งได้ไม่นาน ของใหม่ที่นี่เก่าจากที่อื่นมาเหรอครับ ตากแดดแป๊บ ๆ ก็ซีดเซียวอย่างกะกรำงานกลางแดดมาแรมปีเชียวนะครับ สรุปราคาประเมินเท่าไหร่กันแน่…
