บุรุษร่างสูงชะลูดในเสื้อโค้ชยาวสีดำผุดลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นเธอก้าวออกมาจากลิฟต์ สาวร่างเล็กสวมเสื้อไหมพรมคอเต่า กระโปรงขนาดพอดีกับรูปร่างทับด้วยเสื้อตัวยาวสีขาวราวกับหิมะ รองเท้าบูทหนังยาวถึงหัวเข่าช่วยให้ขาคู่นั้นเรียวยาวน่ามอง เธอมาหยุดยืนห่างจากคนขอนัดประมาณสองช่วงแขน
“สวัสดีครับกอบัว สบายดีนะ” แค่การกล่าวทักทายทั่วไป
“ไม่สบายคงไม่ลงมาค่ะ” หรือจะเถียง! ภัทรดนัยเม้มยิ้มจนตาหยีปิดยังไม่ทันไรก็โดนซะแล้ว
“บัวสบายดีค่ะ ช่วงนี้บิชอปน่าจะงานยุ่งนะคะ เห็นบิบี๋ช่วยกันโพสต์ให้กำลังใจตลอดเลย” บงกชกาญจน์ไม่ได้ละเลยเฉยเมยใส่ซะหน่อย
“ก็ยุ่งบ้างครับ ตอนนี้บินบ่อยเพราะต้องมาเตรียมทำซิงเกิลใหม่ด้วย เอ่อ…กอบัวอยากไปร้านไหนครับ” เขาลองถามความคิดเห็นของเธอ
“อันที่จริงบัวทานมื้อเย็นมาแล้วแต่ถ้าบิชอปยังไม่ได้ทาน บัวไปนั่งเป็นเพื่อนได้นะคะ แต่บัวไม่ไปร้านเหล้านะ” อุตส่าห์เป็นห่วงเป็นใยแล้วยังอาสานั่งเล
