Only Forever (Book 2)

IT WAS a long and happy vacation with Alexis and Yvonne. After knowing that their marriage has no sense at all-- because of Flordeliza's existence, that she was going back again on Alexis life. However, Alexis was still willing to fix his relationship with Yvonne, and as his new wife, he promised that if he would given a choice, he would rather to stay in Yvonne's arm. But, somehow, Yvonne's decision has the same on his perspective. Marahil ay pareho lang silang hindi naging handa sa pagbabagong dumating. Tipong masaya na sana ang kaso-- may nagbalik pa, at ang una nitong asawa. They had thought that Flordeliza was dead few years ago, at malaking sorpresa sa kanila ang biglaang pagbabalik nito at kung paano ito naka-survive noon sa sunog. It may feel like cheating on Flordeliza's part but, it seems unfair for Yvonne. Lalo na't alam nitong hindi ito ang nauna sa puso ni Alexis. That's why they used to have a vacation to have a talk about it. Rest assured that they have planning to do the right thing-- for good. But, out of his knowing that Yvonne has a different plan. Tahimik ang buong paligid ng beach resort na iyon sa Batangas. At tanging ang pag-alon lang ng tubig sa dagat ang iyong maririnig. At kahit magkalapit silang nakatayo roon ni Yvonne ay pakiramdam niya'y napakalayo pa rin nito sa kaniya. It's been a week since he was felt that everything seems different. At sobrang bigat sa kalooban niya kahit na iba ang lumalabas sa bibig nito kumpara sa ikinikilos. "I have truly understand why you are having a mood swings these past few days, well, hindi lang ako sanay na hindi ka na verbal sa nararamdaman mo. But, I guess, it's because of the truth about my first wife?" Iyon ang mga katagang sinimulan niya matapos ang katahimikang bumalot sa kanila. Doo'y bahagya namang napalingon sa kaniya si Yvonne. "Is there any reason why I need to get jealous?" Taka siyang tumingin dito. He had never thought that jealous was one of the reason of Yvonne's strange gestures and actions. At pakiramdam niya ay napakawalang kwenta niyang asawa para solusyunan agad 'yon. He chuckled. "Well, I'm sorry if you're feeling like that. It's my intention, and of course, I wouldn't let myself to be with Flordeliza again. You are my wife now, at kung anuman ang nakaraan namin ay malabo nang maibalik 'yon." Halos pumiyok na siya sa huling pangungusap na sinabi niya bago pa man ito sumentro ng tingin sa kaniya. "Malabo na nga ba talagang maibalik 'yon? And paano naman ang karapatan ko kay Eliaz? Kahit pa sabihing hindi siya lumabas sa akin, o hindi ako ang biological mother niya-- hindi mapapantayan ang pagmamahal na ibinibigay ko sa kaniya araw-araw. I was his mother for years and sobrang napalapit na siya sa puso ko. Tapos ngayon, babalik na lang siya nang gano'n kadali? To ruin our life, and to get back all of her belonging? But for pitty's sake, I was always put in place, dragging and hating myself why I had to break one happy family, na sana ay hindi ako ang narito." Hindi niya mapigilang maluha sa mga katagang sinabi ni Yvonne, ngunit hindi lang pala iyon ang makakapagpaluha sa kaniya, dahil sa sumunod na sinabi nito, "And you know what I am feeling? I'm jealous not only because of your love but because of the right from me. Na kung p'wede lang sana ay sa akin aayon ang lahat. Ang kaso, everything we had was wrong since then, pero hindi tayo aware ro'n. Malay ba naman natin na buhay pa siya. At oo, in the first place, nang-agaw talaga ako ng pamilya. Pero hindi naman kasi ako selfish-- kayang-kaya kong magparaya alang-alang sa ikabubuti ng lahat. Pero bakit parang pakiramdam ko ay mali pa rin na sukuan ka, na sukuan 'yung tayo? That we could live happier together." Kitang-kita niya ang pagbagsak ng luha ni Yvonne habang napapahikbi ito sa sarili nitong mga kamay. Hindi niya ito inaasahan. Hindi niya inaasahang doon lang muling magiging vocal si Yvonne sa nararamdaman nito. At aaminin niyang marami siyang na-realize sa mga sinabi nito. Mahirap na nga talaga ang sitwasyon nila ngayon. At kahit pa sabihing mahal nila ang isa't isa, ay hindi sapat na dahilan 'yon para kumapit. That's why he never waste a time to tell everything that he feel. "I told you, Yvonne, noon pa man, you are my wife. At matagal ko nang ipinawalang bisa ang kasal namin. Saksi naman ang mga magulang natin kung gaano kasaya noong ikasal tayo. But why we have to get affected on her return?" He wrapped her face while gazing at it and said, "We have to be strong, we have to keep holding on. 'Cause no matter what happen, you're supposed to be my wife, forever." Doon niya pinagdikit ang tungki ng ilong nila. At nang sandaling iyon ay pareho na silang napapasinghot nang dahil sa luhang walang tigil sa pagpatak. At ang mga kataga ni Yvonne ang pumutol ng masayang sandali sa kanila. "But we have to do the right thing, Alexis. Even if we knew that our love could conquer the world, it seems so wrong to see that your first wife is now feeling unloved and unrespectful. Alexis, I understand her dahil babae rin ako. At kung ako ang nasa sitwasyon niya, dapat lang na ipaglaban ko ang karapatan ko." Nang sandaling iyon ay doon siya napabitiw sa pagkakahawak mula sa mukha nito. Pakiramdam niya'y kahit hindi pa direktang sabihin ni Yvonne na pinaparaya na siya nito ay unti-unti na niyong dinudurog ang puso niya. "So, it means that you were letting me go? You are willing to get separated with me?" Parang tinusok ng ilang ulit ang puso niya sa mga katanungang iyon. Pero kailangan niya rin ng malinaw na sagot para mapanatag na rin ang kaniyang kalooban tungkol sa nais mangyari ni Yvonne sa kanilang pagsasama. Sa puntong 'yon ay napayuko ng tingin si Yvonne habang nangingilid ang luha. Hindi na ito makatingin ng diretso sa kaniya. And it hurts him so much. Wala pa man ang sagot nito ay ramdam na niya ang pagpaparaya. Hanggang sa.. marinig na niya ang kasagutan nito, "Yeah, I'm sorry. I know that it is the best thing that we can do. In fact, I am now planning to filed a divorce as soon as possible." Para siyang nabingi at napipi nang sandaling iyon. At hindi niya alam kung paano mababago ang desisyon nitong nasabi na ng bibig. At mas lalong hindi na rin p'wedeng bawiin pa.