พ่อเลี้ยงเหมราช

Ep1 (จบตอน) : ใคร่รัก By...Kanokrot

รุ่งรดาเดินเนือยออกมาส่งพ่อเลี้ยงเหมด้วยใบหน้าเรียบเฉย เธอเดินเลี่ยงตรงไปยังหลังรถ เพื่อจัดการสั่งคนงานให้นำกระเป๋าเดินทางเจ้าของไร่องุ่นเรียงเก็บอย่างเป็นระเบียบ ใบหน้าสวยงองุ้มเล็กน้อยเมื่อดันแลเห็นกระเป๋าเดินทางอีกใบ ซึ่งวางเคียงคู่กันตรงท้ายรถยนต์

ความรู้สึกแสลงใจตีวนกลับเขามาให้เธอเจ็บหน่วง ใบหน้าหวานดั่งเสกสรรบึ้งตึงทันที เหมือนถูกบังคับให้ออกมาเห็นฉากรักหวานแหววของคนทั้งคู่เสียมากกว่า ก็จะให้เธอยิ้มแย้มได้อย่างไร ในเมื่อข้างกายของเขาในตอนนี้ มีสาวงามจากไร่ติดกันเกาะหนึบเสียขนาดนั้น

ถึงต่อให้ขัดใจมากมายจนอยากจะกระชากให้คนทั้งคู่แยกห่าง สิ่งเดียวที่เธอแสดงออกได้ในเวลานี้ มีเพียงอย่างเดียว นั่นคือการทำเป็นนิ่งเฉย ไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น

รุ่งรดาแอบพ่นลมหายใจอ่อนล้า นึกสมน้ำหน้าตัวเองอย่างบอกไม่ถูก เขาดูเหมาะสมกันจริงดั่งคำร่ำลือ อย่างกับกิ่งทองใบหยก พระรามกับนางสีดาไม่ผิดเพี้ยน พอย้อนกลับมาดูตัวเองบ้าง เธอไม่อาจหาอะไรเทียบค่ากับเขาได้สักอย่าง เด็กที่เขาเลี้ยงไว้บำเรอสวาท กินเบื่อเมื่อไหร่ประเดี๋ยวคงได้เฉดหัวเธอส่ง กันเธอออกห่างจากเส้นทางชีวิตรักของเขา เมื่อถึงวันนั้นไม่รู้เธอจะทำใจได้หรือไม่

 เธอไม่ได้คิดไปเองเพราะเขาบอกเธอไว้แบบนั้น มีหรือจะสู้หญิงสาวที่มีฐานะใกล้เคียง อยู่ในสังคมระดับเดียวกันอย่างคุณกมลเนตรได้

“เป็นโชคดีของเนตร ที่บังเอิญคุณเหมจะลงไปกรุงเทพฯเหมือนกันนะคะ”

สาวงามแห่งไร่พวงตะวันยิ้มหวาน เกาะลำแขนแกร่งแนบซบแล้วยิ้มให้เขาโดยไม่สนใจสายตารอบข้างนั้นจะมองมาเช่นไร

“ครับ...” พ่อเลี้ยงรับคำเสียงนุ่ม พร้อมกับเหล่หางตามองสาวน้อยของตัวเองเล็กน้อย ใจนั้นกลัวรุ่งรดาจะเข้าใจผิดก็กลัว แต่ด้วยว่ากมลเนตรเป็นลูกสาวของผู้ใหญ่ที่เขานับถือ เขาเลยจำใจต้องทำเป็นตามน้ำ ไม่ได้ยินดีแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเช่นกัน

 ใบหน้าที่แต่งแต้มมาอย่างสวยงามเบิกบาน ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอะไรทั้งนั้น ทว่าทุกครั้งที่เธอตามติดเขาลงกรุงเทพฯ มันเป็นความจงใจของเธอทั้งสิ้น

 สายสืบที่เธอว่าจ้าง โทรมารายงานให้ฟังเมื่อเย็นวานนี้ พ่อเลี้ยงสุดหล่อที่เธอหวังอยากได้มาเป็นคู่ชีวิตจะลงไปกรุงเทพฯเพื่อเจรจาธุรกิจ เธอจึงวางแผนขอติดรถเขาตามลงมาด้วยอีกคน โดยให้ข้ออ้างเรื่องความปลอดภัยกับไม่กล้าขับรถทางไกลคนเดียว เขาถึงยินยอม รับปากจะพาเธอลงมาด้วยกันวันนี้นั่นเอง 

  และอีกเหตุผลหนึ่งคือความสนิทสนมคุ้นเคยกันมารุ่นสู่รุ่น เหมราชถึงไม่เคยปฏิเสธคำขอร้องของเธอเลยสักครั้ง เขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษเสมอ โดยพาเธอไปส่งยังสถานที่ต้องการ และขับรถกลับมารับเพื่อกลับขึ้นลำปางพร้อมกันแบบนี้ทุกครั้ง

รุ่งรดาพยายามกักเก็บอาการขื่นขมให้จมลึกสู่ก้นบึ้งของหัวใจ พลางเดินเลี่ยงหลบไปอีกด้านหนึ่งของตัวรถ ทำทีเป็นก้มเก็บกระเป๋าเอกสาร ทว่าหูไม่รักดีของเธอกลับได้ยินทุกประโยคทุกถ้อยคำ ที่ทั้งสองคนคุยกันอย่างกะหนุงกะหนิง ฉอเลาะกันไม่ต่างจากคู่รัก ถามว่าเจ็บไหมมันก็เจ็บนะ แต่ครั้นจะให้เธอลุกขึ้นมาอาละวาดในฐานะเมียลับ ก็กลัวพ่อเลี้ยงจะโกรธ และเธอไม่อยากสร้างความยุ่งยากใจให้กับเขา

 ในเมื่อตัวเขาเองไม่คิดจะปัดป้องเพื่อรักษาน้ำใจเธอบ้าง แต่นี่เขากลับยินยอมปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นกล้ามานัวเนียร่างกายเขายิ่งกว่าตุ๊กแกต่อหน้าต่อตาเธอ มันแสดงให้เห็นชัดเจน เธอไม่ใช่คนสำคัญสำหรับเขามากกว่าการเป็นเครื่องระบายอารมณ์

“เอ๊ะ! นั่นนายหรินี่คะ มาทำอะไรที่ไร่คุณแต่เช้าล่ะนี่...” กมลเนตรชี้นิ้วยังทิศทางที่เห็นรถกระบะแล่นผ่านเข้ามาในเขตไร่เหมราช และคนขับคือหริลักษณ์ซึ่งเป็นน้องชายคลานตามกันออกมาของเธอนั่นเอง

หญิงสาวจึงย่นคิ้วมุ่น ด้วยนึกสงสัย หมอนั้นมันมาทำไมยังไร่ของพ่อเลี้ยงเหมราชตั้งแต่เช้าแบบนี้ หรือพ่อให้มาดู

“สวัสดีครับคุณเหม” หริลักษณ์ยกมือไหว้ทำความเคารพเจ้าของไร่หนุ่มนอบน้อม แวบแรกเขาปรายหางตามองหน้าพี่สาวแล้วเลยไปยังคนด้านหลัง หญิงสาวที่เขาหลงรักมานาน ผูกสัมพันธ์เอาไว้ด้วยไมตรีตั้งแต่พบหน้ากันวันแรก

“นายมาทำอะไรที่นี่...” เป็นกมลเนตรที่เอ่ยถามเจ้าน้องชายตัวแสบ เหตุใดหมอนี้ถึงยังไม่เข้าไร่ มาเที่ยวตะลอนอะไรในไร่ของคนอื่น

หริลักษณ์ไหวไหลให้พี่สาวแล้วกลับหันไปเอ่ยปากขออนุญาตชายหนุ่มใบหน้าเคร่งขรึมทว่าดูหล่อเหลาแทนการตอบคำถาม

“ผมมาขออนุญาตคุณเหม ขอพารดาไปทานข้าวเย็นที่บ้านเย็นนี้น่ะครับ”

พูดจบชายหนุ่มหันหน้าขาวตี๋พยักหน้าส่งให้คนที่ยืนนิ่งตั้งแต่เห็นรถกระบะคันคุ้นเคยมาจอดนั่นแล้ว ตอนแรกเธอกะว่าจะแอบไปเงียบๆไม่บอกให้เจ้าของไร่รู้ เมื่อเห็นว่าเขาคงไม่ได้ใส่ใจ ในเมื่อตัวเองกำลังจะได้ไปเที่ยวกับสาวสวยอย่างกมลเนตร

อีกทั้งไม่คิดว่า หริลักษณ์จะรู้จักให้เกียรติเธอ โดยการเข้าตามตรอกออกตามประตู ทั้งที่เธอได้เคยปฏิเสธน้ำใจอันดี ให้เขาได้เพียงฐานะเพื่อนหรือรุ่นพี่ในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกันเท่านั้น

เหมราชกำมือเข้าหากันแน่นแต่ไม่แสดงออกทางสีหน้า เขาข่มอารมณ์คุกรุ่น แล้วตวัดสายตาดุกร้าวไปยังร่างเล็กที่ยืนถัดห่างอีกฝากฝั่งหนึ่งของตัวรถยนต์

 รุ่งรดาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้จนน่าจับมาตีก้นเสียให้หลาบจำ เขาไม่อยู่ตั้งสามวัน กลัวเหลือเกินว่าหญิงสาวจะแบ่งหัวใจยกให้กับชายอื่น

“ที่บ้านเราน่ะหรือ แต่เอ...เย็นนี้คุณพ่อไม่อยู่บ้านเสียด้วยสิ” กมลเนตรแสร้งทำเป็นพูดเสียงดัง และยังแสดงท่าทางคล้ายเป็นเรื่องไม่เหมาะสมเพื่อให้ชายหนุ่มข้างกายเข้าใจผิด

 สีหน้าพ่อเลี้ยงเหมยังคงเรียบนิ่งก็จริงอยู่ แต่ใครจะรู้ภายในนั้นเดือดดาลมากแค่ไหน ใครมันจะไปยินดีเมื่อเห็นมีเด็กหนุ่มหน้าตาดีจะมาตีท้ายครัวบ้านตนเอง แม่เมียรุ่นลูกก็ดูทำท่าระริกระรี้ชอบอกชอบใจอยากไปกับไอ้หน้าอ่อนเสียด้วยสิ  

“รับรองว่าจะพามาส่งไม่ดึกมากครับ” หริลักษณ์ขยับเท้าเดินไปฝั่งตรงที่ร่างเน่งน้อยยืนยิ้มส่งมาให้เขา เห็นแล้วก็ชื่นใจ มีกำลังใจทำงานอีกเป็นกอง

“ตามใจก็แล้วกัน ฉันคงห้ามใครไม่ได้...”

“ขอบคุณมากครับ” หริลักษณ์เอ่ยขอบคุณตามมารยาท  ก่อนก้มมองสาวน้อยด้วยสายตาหวานเยิ้ม สร้างความขุ่นใจให้คนเห็นยิ่งนัก

เหมราชเอ่ยอนุญาตคล้ายไม่เต็มใจแล้วสาวเท้าผลุบหายเข้านั่งภายในรถยนต์ส่วนตัว สายตาแข็งกระด้างไม่แม้แต่จะมองหน้าหวานที่อุตส่าห์ยิ้มแย้มให้เพื่อเป็นการบอกลา

ชายหนุ่มนั่งกอดอกแล้วเมินหน้าหนีภาพบาดหัวใจ ไม่อยากเห็น กลัวตัวเองอดใจไม่ไหวแล้วลุกขึ้นมาอาละวาดชกหน้าไอ้แมวขโมย เดี๋ยวจะหาว่าเขารังแกเด็กเมื่อวานซืน มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

รุ่งรดาเลยยิ้มเก้อก่อนจะเลิกคิ้วสวยมองตามหลังผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีลับอย่างงงงันกับพฤติกรรมผีเข้าของเขา

 ส่วนกมลเนตรถึงกับสะดุ้งตอนถูกสลัดแขนออกจากลำแขนของเขา เธอลอบมองกิริยาปั้นปึ่งของพ่อเลี้ยงหนุ่มที่มีต่อเด็กสาว ใจคอชักเริ่มไม่ค่อยดี เหมือนสองคนนี้จะมีอะไรพิเศษต่อกัน ดูเหมือนไม่ใช่แค่เด็กในอุปถัมภ์ธรรมดาอย่างที่เธอคิดเสียแล้วสิ เหมือนเหมราชกำลังหึงหวงเด็กสาว ไม่ใช่แค่ผู้ปกครองห่วงใยเด็กในการเลี้ยงดู  ความรู้สึกเธอมันบอก สองคนนี้ต้องมีความสัมพันธ์เกินกว่าธรรมดา

แต่ต้องรีบตัดความคิดทุกอย่างลงแล้วรีบก้าวขยับตามขึ้นรถ ฝืนยิ้มหวานทั้งที่ใจร้อนรุ่มเคียงข้างร่างใหญ่ นั่งเชิดหน้าขึ้นเมื่อเธอรู้สึกเหนือกว่า เพียงแค่ได้รู้ว่าสองคนนี้ต้องมีอะไรต่อกันสักอย่าง อารมณ์หึงหวงจึงพร้อมจะแล่นลิ่ว เริ่มคิดทุกอย่างเป็นตุเป็นตะ หรือเป็นเพราะนังกาฝากคนนี้ที่มันไม่เคยอยู่ในสายตามาก่อนเป็นต้นเหตุทำให้พ่อเลี้ยงเหมมีท่าทีเฉยเมยไม่ค่อยไยดีต่อเธอนัก ทุกการกระทำของเขานอกจากดูแลตามมารยาทแล้วก็ไม่เคยขยับเดินไปไกลกว่านั้นเลย เขาไม่แม้แต่จะกอดตอบหรือคล้อยตามตอนที่เธอยั่วยวนสักครั้ง แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆ เธอจะต้องหาทาง มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันครั้งแรกให้ได้...

กมลเนตรเริ่มวางแผนการไว้ในใจอย่างหมายมาดทีเดียว เหมราชต้องเป็นของเธอ...

                                                                               *********************