“เป็นไงครับคุณพี่ชาย อย่าบอกนะว่าไม่ได้นอนมาทั้งคืน”
เหมรัชหลุดขำก๊ากอย่างไม่ไว้หน้าเมื่อเห็นใบหน้าของผู้ที่เกิดก่อนชัดเต็มสองตา เขาเอามือกุมท้องตอนเห็นขอบตาคล้ำคล้ายหมีแพนด้าของผู้ชายวัยเลขสี่
เหมราชเกิดอาการฉุนเลยคว้าหมอนอิงขึ้นมาถือไว้ก่อนจะปาเข้าใส่ไอ้คนขำจนตัวงอ
“โอ๊ะ! ใจเย็นก่อนสิพี่ชาย ผมแค่ล้อเล่นเองน่า” เหมรัชรับหมอนที่บินหวือเข้ามาปะทะใบหน้า แล้วกางมือห้ามเมื่อเห็นพี่ชายกำลังคว้าอีกใบขึ้นมาถือไว้ในมือ
“สรุปว่าตอนนี้รดาอยู่กับเมียมึงใช่ไหม” พ่อเลี้ยงแห่งไร่องุ่นพ่นลมหายใจพรืดตวัดค้อนคมใส่คนอารมณ์ดี วางหมอนในมือไว้บนตัก อารมณ์ข้างในนั้นยังเจือด้วยความหงุดหงิด
แล้วตอนนี้สาวน้อยของเขาหายไปอยู่เสียที่ไหน เขาเข้ามาในห้องชุดของน้องชายตั้งนาน แต่ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของคุณเธอ
“ว่าไง...ไอ้รัช” ปากหยักหนาเอ่ยถามซ้ำ ส่วนสายตานั้นคอยสอดส่องมองหาแม่ตัวดีด้วยหัวใจร้อนรน เขานอนไม่หลับ
