“เรื่องมันไม่ใช่เล็กๆเหมือนครั้งก่อนแล้วสิไอ้พี่ชาย...”
เสียงห้าวทุ้มเปรยขึ้นหลังจากกระดกแก้วในมือเทพรวดเดียวผ่านลำคอจนหมดเกลี้ยง ใบหน้าขาวแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ขึ้นในพริบตาเลยทีเดียว
นานทีปีหนเขาถึงขออนุญาตเมียรักออกมาเที่ยวนั่งปลดปล่อยอารมณ์กับสถานที่อโคจรสักที ฟ้ากระจ่างไม่ใช่ผู้หญิงงี่เง่าเขาจึงทั้งรักและให้ความแกล้งใจเจ้าหล่อนมากโข อาจเรียกได้ประมาณหนึ่งว่า
รักและเคารพมากพอๆกับเคารพมารดาตัวเองเลยก็ว่าได้
เหมราชปรายตามองไอ้คนพูดที่มีลักษณะรูปร่างไม่ต่างจากเขามากมาย แล้วจึงส่ายหัวอย่างไม่ให้ความสำคัญ
“คุณลุงนัชท่านไม่ยอม ท่านบอกพี่ต้องรับผิดชอบคุณเนตร...”
เหมรัชหมายถึงหรินัชบิดาของกมลเนตร เจ้าของไร่พวงตะวันที่มีอิทธิพลและบารมีไม่น้อยในจังหวัดนั้น ซึ่งเขาและพี่ชายต่างให้ความเคารพยำเกรงท่านมานาน นับถือและคอยช่วยเหลือกันเสมอมา
“ก็ช่างเขาสิ แต่กูจะไม่รับผิดชอบในสิ่งที่กูไม
