แม่มดสาวเจ้าเสน่ห์

แม่มดสาวเจ้าเสน่ห์ ตอนที่ 4

“แบบนี้สิมัน” อูลก้าเต้นตามจังหวะเพลงด้วยความสะใจ เห็นสาวๆ ก็เกี้ยวพาราสีไม่หยุด

“อาจารย์ วันนี้ครบกำหนดสิ้นเดือนแล้วนะ” ซินนี่พยายามบอกผู้เป็นอาจารย์ที่พาเธอเที่ยวจนไม่มีเวลาตามหาเนื้อคู่เลยสักที

“เนื้อคู่ของเจ้าอาจอยู่ในผับนี้ก็ได้” อูลก้าพูดไปพลางส่งสายตาหวานเยิ้มเจ้าชู้ให้สาวๆ ที่อยู่บริเวณนั้นไปพลาง

“ท่านอาจารย์ เนื้อคู่ข้าจะอยู่ในผับจริงเหรอ” ซินนี่ถามแบบไม่ค่อยมั่นใจนัก ถึงจะเที่ยวสนุกเพียงใดแต่พอนึกเรื่องเนื้อคู่ก็หนักใจขึ้นมาทันที

“เชื่อข้าเถอะ ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้านะ เดี๋ยวเจ้าดื่มอะไรพวกนี้ของพวกมนุษย์ไปก่อน ข้าจะไปหาสาวๆ พาไปฟัด เอ๊ย ไปกกกอดแนบอกสักสองสามคน” ซินนี่ยังไม่ทันจะห้าม อาจารย์กลับเดินไปหาสาวๆ สวยๆ ที่เหมือนรอคอยอยู่ก่อน แล้วเพียงแค่สบตาแวบแรก เธอคิดว่ามนุษย์ผู้หญิงบนโลกนี้ใจง่ายชะมัด แล้วเนื้อคู่ของเธอจะใจง่ายแบบนี้ด้วยหรือเปล่าหนอ

ไม่นานอูลก้าก็ขึ้นไปโชว์ลีลาเต้นอยู่บนเวที สาวๆ สวยๆ กรี๊ดกร๊าดอยู่ข้างๆ เวที ดูคลั่งไคล้ใหลหลงอาจารย์ของเธอเสียเหลือเกิน ซินนี่ดื่มเครื่องดื่มทุกชนิดที่อาจารย์สั่งมาบนโต๊ะ ยิ่งดื่มยิ่งมึน ไม่นานจึงเมา อาจารย์ก็มัวแต่สนใจสาวๆ จนลืมลูกศิษย์ไปเสียสนิท

“วิ้วๆ น้องสาวคนสวย คืนนี้เสร็จพี่แน่” อูลก้าเต้นส่ายเหมือนไส้เดือนด้วยท่วงท่าที่ซินนี่เห็นแล้วตาลายแทน

“ซินนี่มาเต้นกับข้าเร็ว” อูลก้าลากมือลูกศิษย์สาวออกไปแดนซ์กระจายที่กลางฟลอร์ ซินนี่ไม่น้อยหน้าอาจารย์ วาดลวดลายตามจังหวะดนตรีที่ดังกระหึ่มจนแสบแก้วหูไปทั่วผับ เพราะความเมาทำให้อารมณ์โลดแล่นไปตามเสียงเพลงแบบกู่ไม่กลับ

“ข้าเหนื่อยแล้ว ขอพักก่อน” ซินนี่กลับไปยังโต๊ะ ปล่อยให้อาจารย์สนุกสุดเหวี่ยงอยู่กับสาวๆ ดังเดิม เธอกลับมานั่งที่เดิม เห็นเครื่องดื่มวางอยู่เต็มโต๊ะ ทั้งๆ ที่ดื่มไปหมดแล้ว หญิงสาวไม่คิดอะไรมาก ยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดทุกแก้ว จนใบหน้าแดงก่ำด้วยความเมามากกว่าเดิม หนุ่มๆ ที่สั่งเครื่องดื่มให้ซินนี่นั่งมองกันอย่างสมใจ ก่อนที่หนุ่มทั้งห้าจะเดินมาหาหญิงสาว

“น้องสาวคนสวยไปกับพี่ดีกว่า” เหล่าชายหนุ่มหลายคนที่นั่งจ้องซินนี่อยู่นานแล้ว พึงพอใจในความอวบอิ่มไม่เกรงใจใคร รีบเข้ามาหิ้วหญิงสาวเมื่อเห็นจังหวะว่าชายหนุ่มที่มากับเธอด้วยไปเต้นอยู่กับสาวๆ อีกด้าน

ซินนี่ถึงจะมึนๆ เมาๆ พยายามขัดขืน แต่เพราะความเมา เวทมนตร์ทุกบทที่เรียนมาหลงลืมไปหมด หนุ่มๆ นักเที่ยวห้าคนฉุดซินนี่ออกมานอกผับได้สำเร็จ โดยอูลก้าที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยงกับสาวๆ และโดนลากไปนั่งอยู่อีกด้านเพื่อช่วยป้อนแอลกอฮอล์เข้าปาก หลงลืมลูกศิษย์คนสวยไปเสียสนิท

“ปล่อย พวกเจ้าเป็นใครกัน” ซินนี่พยายามสะบัดแขนจากการเกาะกุมแต่ไม่หลุด

“น้องสาวคนสวยไปกับพี่ดีๆ เถอะ สวยเหมือนนางฟ้าขนาดนี้ พวกพี่อดใจไม่ไหวแล้ว” หนุ่มๆ กลุ่มดังกล่าวหัวเราะชอบใจ คิดว่าลาภปากได้หญิงสาวแสนสวยไปกกกอดทั้งคืน

“นอกจากสวยเหมือนนางฟ้าแล้ว ยังอวบอึ๋มน่าฟัดชะมัดเลย” เสียงหัวเราะของชายหนุ่มทั้งห้าประสานกันลั่นหน้าผับ

“ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้” ซินนี่ดิ้นรน ปิแอร์ที่นอนหลับอยู่ในกระเป๋าของเจ้านายสาวรีบออกมาทันที

“โอ๊ย อะไรกัดนี่ กระรอกที่ไหนมากัดกูวะนี่” คนที่ถูกกัดพยายามสะบัดมือ ส่วนที่เหลือก็เข้าไปช่วย ปิแอร์ส่งกระแสจิตให้ซินนี่รีบหนี

“หนีไปซินนี่ เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเอง แล้วจะตามไปสมทบอีกที”

“ขอบใจมากปิแอร์” ซินนี่รีบวิ่งหนีไปตามฟุตปาธ พวกมันบางคนวิ่งตามไปติดๆ

“เจ้าจะทำอะไรยูริ” จอร์จรีบส่งพลังมาขวางพลังของยูริทันทีที่เห็นเธอจะใช้พลังสกัดกั้นไม่ให้ซินนี่หนีบรรดาที่วิ่งตามเธออยู่

“เจ้ามายุ่งอะไรกับข้า หลีกไป” ยูริหันไปต่อว่าจอร์จด้วยความเกรี้ยวกราด

“เจ้านั่นแหละมายุ่งอะไรกับซินนี่ เจ้าไม่ควรช่วยเหลือมนุษย์โลกพวกนั้นให้รังแกซินนี่ได้”

“เจ้าแอบตามลงมาช่วยมันเช่นนั้นรึ”

“ข้าคงไม่ต้องตอบคำถามของเจ้าหรอก เพราะเจ้ารู้ตัวเองดีว่า เจ้าก็ตามซินนี่มาทำร้ายนาง” คำพูดแทงใจดำของจอร์จทำให้ยูริเคียดแค้นกว่าเดิมหลายเท่า

“ฝากไว้ก่อน ยังไงข้าจะเล่นงานซินนี่ให้สำเร็จ จนต้องกลายเป็นแมวป่าตลอดไป” ยูริรีบหายตัวไปหลังจากที่โดนขัดขวาง

จอร์จมองซินนี่ด้วยความเป็นห่วง แต่เขาคงช่วยอะไรเธอไม่ได้ เพราะมันผิดกฎ ซินนี่จะต้องช่วยเหลือตัวเอง เขารีบตัดใจ หายตัวตามยูริกลับไปยังโลกเวทมนตร์ดังเดิม

เอกภาพที่ขับรถกลับบ้านหลังจากทำธุระเสร็จ เหลือบไปมองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งโดนวิ่งไล่ตาม เขาเบรกรถกะทันหัน เลี้ยวเข้าข้างทางเพื่อลงไปช่วยเธอ

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ จะทำอะไร” เอกภาพยืนขวางพวกหนุ่มๆ ที่วิ่งไล่หญิงสาว

ซินนี่หันมองด้านหลังตามเสียงของผู้ชายคนหนึ่งที่มาช่วยเธอโดยขวางพวกมันเอาไว้ แสงสีเงินจากร่างหนุ่มกระทบเธออย่างจัง เธอเพ่งมองด้วยความดีใจ

หรือว่าเขาคือเนื้อคู่ของเธอ ซินนี่ยิ้มกว้าง มั่นใจว่าต้องใช่ตามคำบอกเล่าของผู้เป็นยายและแม่ก่อนเดินทางมายังโลกมนุษย์แน่นอน

“โอ๊ย!” เอกภาพโดนชกไปสองหมัดติดกันจนล้มไม่เป็นท่า เขารีบควานหาแว่นมาสวมทันที มันหล่นไปตอนที่เขาโดนต่อยล้มไม่เป็นท่า คิดว่าตัวเองซวยแล้ว เรื่องวิชาการ เขาไม่เป็นสองรองใคร แต่เรื่องหมัดมวยนี่ เขาไม่อยากบอกว่าสงสัยโดนไอ้พวกนี้อัดน่วมเป็นแน่ แต่ยังไงเพื่อมนุษยธรรม เขาต้องช่วยหญิงสาวคนนั้นเอาไว้

ซินนี่พยายามตั้งสติ ก่อนที่จะนึกถึงเวทมนตร์ที่ร่ำเรียนมา ต้องมีสักบทที่พอจะช่วยเธอได้บ้าง

“เอาบทนี้แล้วกัน ท่องไปก่อนค่อยว่ากัน” ซินนี่ท่องเวทมนตร์เป่าใส่หนุ่มทั้งห้า แทนที่พวกเขาจะหยุดแข็งกลายเป็นหินดั่งใจนึก กลับกลายเป็นตุ๊ดไปเสียได้

“ว้าย... ต๊ายตาย พ่อหนุ่มลงไปนั่งทำอะไรตรงนั้น” หนุ่มๆ ที่กลายเป็นตุ๊ดเข้าไปรั้งเอกภาพมากกกอดแนบแน่น เอกภาพได้แต่งงจนทำอะไรไม่ถูก แถมเขายังถูกหอมแก้มจนสะดุ้งดิ้นหนีด้วยความตกใจ

“ปล่อย เป็นบ้าอะไรนี่ ทำไมอยู่ดีๆ เป็นงี้ไปได้” เอกภาพขนลุกด้วยความสยองและเสียวไส้เมื่อโดนเพศเดียวกันหอมแก้มเอาแบบนี้

“เฮ้ย มันอยู่นั่น” อีกสองคนที่ตามมา วิ่งกวดมาแต่ไกลเมื่อเห็นเอกภาพช่วยเหลือซินนี่อยู่

“อยู่ไม่ได้แล้ว หนีเร็ว” เอกภาพหันไปกุมมือซินนี่ที่ยังยืนมึนงงอยู่กับที่โดยรีบพาขึ้นรถ เขายัดเธอเข้าไปในรถแล้วปิดประตูรีบขับออกไป ระหว่างที่กุมมือนุ่มนิ่ม ความรู้สึกของทั้งสองสื่อถึงกันอย่างประหลาด จนเขาต้องกระชับมือนุ่มนิ่มเอาไว้มากกว่าเดิมเพื่อทำให้เธออุ่นใจ

เอกภาพถอนใจด้วยความโล่งอกที่หนีรอดมาได้ เขาหันไปหาหญิงสาวข้างกายที่มองเขาอยู่ก่อนแล้ว ดวงตาสีน้ำเงินอมเขียว ใบหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากอิ่ม จมูกโด่งเป็นสัน แต่แฝงความน่ารักเอาไว้เต็มเปี่ยม เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงเอวคอด เรียวแขนกลมกลึง เอกภาพสูดลมหายใจเข้าปอดแรงลึก เผลอมองอกอวบอิ่มเคร่งครัดเต่งตึงทั้งสอง เรียวขาขาวเนียนทำให้เขามือสั่นเสียการควบคุมขณะขับรถเลยทีเดียว

เอกภาพด่าตัวเองในใจ พยายามเบนสายตากลับมามองถนนเบื้องหน้า

ซินนี่กำลังตื่นเต้นที่ได้นั่งยานวิเศษของพวกมนุษย์ มันสามารถวิ่งไปเองได้เหมือนไม้กวาดของเธอเลย

“ฮะ... แฮม” เขากระแอมก่อนที่จะเริ่มถามหญิงสาวข้างกายเสียงขรึม “บ้านเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง นี่คงหนีเที่ยวละสิ ป่านนี้พ่อแม่คงเป็นห่วงแย่แล้ว เป็นผู้หญิงยิงเรือ ออกมาเที่ยวกลางค่ำกลางคืนแบบนี้มันอันตรายมากรู้ไหม” เอกภาพทำเสียงดุเคร่งขรึมเหมือนอบรมสั่งสอนเด็กๆ

ซินนี่กะพริบตาปริบๆ มองเขาด้วยความงุนงง คิดในใจว่าอารมณ์ของพวกมนุษย์นี่เปลี่ยนแปลงเร็วมากจนเธอตามไม่ทัน

“ท่านจะพาข้าไปที่พักของท่านรึ” ซินนี่ยังไม่ละจากใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มผู้เป็นเนื้อคู่ เธอกวาดตามองเขาอย่างละเอียด เขาดูหล่อเหลาผิวขาว ร่างกายบึกบึนสูงใหญ่ ดวงตาสีนิลคมเข้ม