ในเช้าที่สดใส ฉันค่อยๆหันกลับมองคนร่างโตที่นอนอยู่ข้างๆ ลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอ แสดงว่า เขานอนหลับสนิทล่ะ จังหวะที่ฉันกำลังจะลุกขึ้นก็ดันไปสะดุดตากับไอ้การจับต้นแขนฉันของเขา ถ้ามันจะเกิดอันตรายขึ้นมาจริงๆ ต้นแขนฉันมันจะช่วยอะไรได้วะ ฉันจ้องมองใบหน้าหวานๆ ผิวขาวเนียน ผิดกับผู้ชายทั่วไปชะมัด มันดูน่าถนุถนอมแปลกๆ จะบอกว่าหล่อก็หล่อ จะบอกว่าน่ารักก็น่ารัก เป็นผู้ชายหน้าหล่อแต่จะออกไปทางหน้าหวานๆซะมากกว่า ไอ้หมอนี้เห็นซื่อบื่อๆแบบนี้ แต่ดื้อรั้นใช่ย่อยนะ ฉันไม่รู้ว่าขอบฟ้ามันเลี้ยงน้องยังไงทำไมถึงได้ไร้เดียงสาขนาดนี้ หัวอ่อน ยอมคนง่ายๆ แต่กับฉันไม่รู้ทำไมเถียงเอาๆ
ที่สำคัญฉันไม่รู้เขาจะมาไว้ใจอะไรฉันนักหนา ถ้าฉันเกิดหลอกเขามาฆ่าจะทำยังไง ทั้งที่เขารู้ว่าขอบฟ้าไม่ได้ชอบฉันและฉันก็...ไม่ชอบขอบฟ้า ฉันยังไม่เคยเห็นใครทำแบบนี้มาก่อนเลยนอกจากผู้ชายที่ชื่อ แผ่นดิน ที่นอนไม่รู้ร้อนไม่รู้หนาวอยู่ข้า
