EPISODE3 (R18+) 2/2
611 Words
วิศวะคลั่งเมีย
(Engineer'n Cute Girl)
EPISODE3 (R18+)
“อืม...อย่ากวน” เมื่อร่างกายถูกรบกวนทำให้คนที่ยังคงไม่สบายตัวเพราะอาการป่วยเริ่มหงุดหงิด มือเรียวปัดป่ายไปทั่วหวังขับไล่สิ่งที่วุ่นวายให้พ้นทาง
“ขอพี่เฟิ่งดูหน่อยว่าน้องเบลซ่อนอะไรไว้” ไป๋เฟิ่งไม่ได้สนใจว่าเธอจะงอแงเพราะง่วงนอนยังไง ชายหนุ่มจัดการรั้งแพนตี้ของเธอลง ก่อนจะต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอฝืด เมื่อส่วนที่เผยสู่สายตามันสวยแล้วก็ดูเหมือนยังไม่ผ่านการใช้งานเลยนี่หว่า ให้ตาย! เขาตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้ว
“อะไรจะขาวอมชมพูขนาดนี้...งานดีเกินไปแล้วค่ะ” ชายหนุ่มพึมพำ แค่มองลมหายใจก็ติดขัดไปหมด อดรนทนไม่ไหวจนต้องรุกใส่เธอทั้งที่ยังไม่มีสติ
“อื้อ...เอินเพลียอยู่” เสียงหวานงึมงำ ขณะที่ชายหนุ่มก้มหน้าลงสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเธอ แต่เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร...เขาฟังไม่ถนัด
“จุ๊บ...แผล็บ ๆ อ่าส์...ร่องหวานใช้ได้เลย”
เมื่อลิ้นชื้นของชายหนุ่มเริ่มปาดเลียไปตามรอยแยกอ่อนนุ่ม ยิ่งเลียก็ยิ่งถูกปาก ทำให้เขาถึงกับใช้มือช่วยแหวกกลีบพูสวยแล้วแยงลิ้นเข้าออกในรูร่องสาวซ้ำ ๆ จนน้ำหวานใสซึมปริ่มออกมาให้เขากลืนกิน ซึ่งการกระทำวาบหวามของชายหนุ่มก็ส่งผลให้เจ้าของร่างสวยบิดกายเร่าร้องครางกระเส่าหวานออกมาเบา ๆ ในหัวเธอเริ่มเรียบเรียงความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับร่างกาย มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ความฝันหรือว่าอะไรกันแน่ ทำไมส่วนนั้นมันถึงได้รู้สึกชื้นแฉะขึ้นมา
“อะ...อะไรน่ะ อ๊ะ! อื้อ...ไม่...อื้อ!” เสียงครางหวานของคนที่ถูกปลุกให้ตื่นเต็มตา ทำให้เจ้าของเส้นผมสีเงินเงยหน้าขึ้นมองเธอที่มีสีหน้าตระหนกไม่น้อย
“พี่ทำน้องเบลตื่นเหรอ” เขาย้อนถามเธออย่างหน้าตาเฉยแล้วขยับยิ้มให้ แต่นั่นกลับทำให้สาวสวยถึงกับอึ้งสุด ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ทำไมเขาถึงได้มุดหน้าอยู่ที่ตรงส่วนนั้นของเธอล่ะ!
เพียะ!
ฝ่ามือน้อยของคนที่ยันตัวลุกขึ้นจัดการฟาดตบเข้าที่หน้าของอีกฝ่ายฉาดใหญ่จนไป๋เฟิ่งวิ้งก์ในหูทีเดียว นี่มันอะไรวะเนี่ย ตื่นมาก็ตบกันเลยเหรอ เขาอุตส่าห์เบิร์นให้เธอจนเสร็จเลยนะ แตกคาปากชัด ๆ
“ไอ้โรคจิต! ทำบ้าอะไรเอิน” เอินเอินละล่ำละลักอย่างตื่นตระหนก เธอรีบถดตัวหนีและจัดการรั้งชั้นในสีหวานของตัวเองขึ้นมาสวมดังเดิม ก่อนขยับลงจากเตียงทันที
“มะ...เมื่อกี้...พูดว่าอะไรนะ” ไป๋เฟิ่งเองก็ชักจะงงจัดเช่นกัน เธอบอกว่าชื่ออะไรนะ?
“โรคจิต! ตำรวจ...ไม่สิอาจารย์ คะ...ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะมีโรคจิตอยู่ในมหา’ลัย!” เอินเอินได้แต่สับสนไปหมด เธอพึมพำสองสามคำก่อนจะโพล่งออกมาเสียงดัง ทั้งยังทำท่าจะวิ่งหนีไปที่ประตู จนชายหนุ่มที่ยังเรียบเรียงเหตุการณ์ไม่ได้ ต้องรีบตามไปรั้งร่างเธอไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวดิ! ใจเย็นก่อน เราคุยกันได้น่า คนสวยคุยกันก่อนนะคะ พี่อธิบายได้นะ พี่ไม่ใช่โรคจิต”
ไป๋เฟิ่งรีบบอกเธอ แต่สาวสวยที่ยังมีสีหน้าตื่นตระหนก ดันเอาแต่ส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียวเลย
- Writer
