ตอนที่ 2 ผู้ชายคลั่งรัก 3
1515 Words
เติมใจนั่งอยู่ข้างชายหนุ่มในมือถือเมนูอาหารกำลังเลือกว่าจะกินอะไรดี ส่วนคู่หมั้นสุดที่รักตอนนี้แทบไม่คุยกับเพื่อนเลยมัวแต่สนใจคนรักข้างกายหมุนผมหญิงสาวเล่นบ้างสูดกลิ่นหอมจากเส้นผมบ้างจนเพื่อนในกลุ่มถึงกับอดทนไม่ไหว
"ไอ้มาร์ชกูขอร้องมึงนั่งดีๆเหอะ กูสงสารน้องวะปล่อยบ้าง"
"อิจฉา..."
เขามองหน้าเพื่อนก่อนจะยักคิ้วใส่อย่างกวนประสาท วายใบหน้างอง้ำจิ๊ปากใส่อย่างขัดใจก่อนจะรับออเดอร์จากแฟนเพื่อน
"พี่วายเติมใจเอาสลัดค่ะ แล้วก็หมูสามชั้นทอดน้ำปลา เอาต้มยำกุ้งด้วยค่ะ"
"กินหมดเหรอคะ"
"หมดค่ะเติมใจกินเก่ง แต่ถ้าไม่หมดเดี๋ยวเฮียก็ช่วยกินเองแหละใช่มั้ยคะ"
เธอหันไปอ้อนชายคนรักตาใสแป๋ว เขาลูบผมเธออย่างเอ็นดูก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
"ไม่มีปัญหาค่ะกินไม่หมดเดี๋ยวเฮียกินให้เอง"
"เห็นมั้ยคะเติมใจมีคนช่วยกิน"
เธอหันไปมองเพื่อนของแฟนก่อนจะส่งเมนูคืนไปให้ เขาส่งเมนูคืนไปให้พนักงานที่มารับออเดอร์ก่อนจะให้ไปทำตามที่สั่ง
"น้ำส้มด้วยนะแฟนกูไม่กินแอลกอฮอล์"
"ได้ครับคุณมาร์ช"
"ประชดเก่งนะมึง"
เขาเบะปากใส่เพื่อนก่อนจะหันไปหอมแก้มคนรักพร้อมกับกระซิบกระซาบเสียงหวาน
"ที่รักเฮียไปห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ"
"ได้ค่ะ"
"กูไปด้วย"
สิงหราชลุกขึ้นเดินตามเพื่อนสนิทไป ทั้งสองคนไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวโดยทิ้งให้วายอยู่กับเติมใจที่โซฟา ส่วนสาวที่มาเอนเตอร์เทนก็ไปรับลูกค้าคนอื่นแล้วจึงไม่ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดใจมากนัก
"น้องเติมใจนั่งตรงนี้นะพี่ไปดูแลแขกก่อน"
"ค่ะพี่วาย"
"จะเอาอะไรเรียกพนักงานเลยนะคะนี่น้ำส้มของน้องค่ะ"
"ขอบคุณค่ะพี่วายจอมเจ้าชู้"
เธอเอ่ยออกมาพร้อมรอยยิ้มก่อนจะยกน้ำส้มขึ้นดื่ม เขาทำหน้าเซ็งๆก่อนจะรีบอธิบายให้แฟนเพื่อนเข้าใจใหม่กับการใช้ชีวิตในแบบของเขา
"น้องเติมใจต้องเข้าใจใหม่พี่ไม่ได้เจ้าชู้เพราะว่าพี่เป็นหนุ่มโสดพี่จะนอนกับใครก็ได้เข้าใจมั้ยคะ"
"แล้วถ้ามีแฟนล่ะคะ"
"มีแฟนพี่ก็หยุดไง แต่ตอนนี้ไม่มีเข้าใจป่ะ"
"อ่อ... โอเคค่ะ"
เธอทำความเข้าใจกับเขาใหม่และชายหนุ่มพอใจมากก่อนจะเดินออกไปดูแลแขกที่โต๊ะอื่น เติมใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นในระหว่างรอหนุ่มๆไปทำธุระส่วนตัว เธอยกน้ำส้มขึ้นดื่มก่อนจะชะงักไปเมื่อมีผู้ชายหน้าตาดีเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เติมใจเงยหน้ามองเขาก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
"มีอะไรรึเปล่าคะ"
"ไม่ทราบว่ามาคนเดียวเหรอครับผมขอชนแก้วหน่อยได้มั้ยครับ"
"ได้สิคะ"
เธอยื่นแก้วน้ำส้มไปตรงหน้าชายหนุ่มชนกับเขาเป็นมารยาทก่อนจะยกขึ้นดื่มและวางลงที่เดิม
"ผมแบงค์ครับ"
"ค่ะ"
เธอตอบกลับเพียงแค่นั้นเพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรต่อ เฮียมาร์ชไม่ชอบให้เธอคุยกับผู้ชายคนอื่นยกเว้นเพื่อนที่เรียนด้วยกันจริงๆและเขาต้องรู้จักไม่งั้นเธอไม่มีโอกาสได้ใกล้ใครแม้แต่คนเดียว
"แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"
"เติมใจค่ะ"
"มาคนเดียวเหรอเราขอนั่งด้วยได้มั้ย"
"เอ่อ..คือเรามากับ..."
สิงหราชและมาร์ชเดินกลับมาจากห้องน้ำคุยกันเพลินๆก่อนเพื่อนของเขาจะสะกิดให้มองมายังโซฟาโซนVIP มีผู้ชายมาคุยกับคู่หมั้นของเขาและสิงหราชจำได้ว่าหมอนี่มันเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่
"มึงดูนั่น"
"ใครกล้ามาคุยกับคู่หมั้นกูวะ"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียเพียงแค่ทิ้งคนรักไว้แป๊บเดียวเท่านั้นพวกเหลือบไรก็มาตอมแล้ว มาร์ชรีบเดินตรงไปยังโซฟาดึงเสื้อของหมอนั่นจากทางด้านหลังจนเขาสะดุ้งสุดตัว
"โอ๊ยๆ ใครวะ"
"ออกไปให้ห่าง"
เขาปล่อยคอเสื้อของหมอนั่นเมื่อเห็นว่าออกไปห่างจากคู่หมั้นของเขาแล้ว แบงค์มองมาร์ชอย่างไม่พอใจและจำได้ว่าหมอนี่เป็นเด็กบริหารมหาวิทยาลัยเดียวกันกับเขา
"ยุ่งไรด้วยวะกูจะคุยกับน้องเติมใจ"
"คุยกับน้องเติมใจมึงขออนุญาตผัวเค้ายัง"
มาร์ชมองหน้าแบงค์อย่างเอาเรื่อง เขาพร้อมบวกกับทุกคนที่ขวางหน้าไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตามแต่ แบงค์หันไปมองเติมใจสลับกับมาร์ชก่อนจะเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ
"คนนี้แฟนน้องเติมใจเหรอ"
"กูบอกว่าเป็นผัวไง"
เขาเอ่ยออกมาเสียงแข็งจนเติมใจต้องรีบลุกขึ้นมาสวมกอดชายหนุ่มเอาไว้ให้ใจเย็นลง เห็นว่าน่ารักและใจดีกับเธอแต่กับคนอื่นเขาไม่ใช่แบบนั้น
"เฮียขาใจเย็นค่ะอย่าไปสนใจเลยนะ"
"ออกไปไกลๆเลยนะมึงอ่ะ"
"เออ.. ไปก็ได้วะใครจะรู้ล่ะว่ามีผัวแล้ว คราวหลังเขียนป้ายห้อยคอไว้ดิถ้าจะหวงขนาดนั้น"
"เอ้าไอ้นี่มึงอยากเจอดีเหรอ"
เขาชี้หน้าด่าชายตรงหน้าอย่างหงุดหงิด เขารีบวิ่งออกไปทันทีเพราะไม่อยากมีเรื่อง เติมใจมองชายคนรักก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
"เบาๆหน่อยค่ะหึงหวงแรงจริงๆ"
"ได้ไงแค่มองก็ไม่ได้พี่ไม่ชอบ มาให้ลงโทษเลยโทษฐานไปคุยกับผู้ชายคนอื่น"
เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม สิงหราชเห็นช็อตเด็ดก็เบือนหน้าหนีไปอีกทางเพราะไม่อยากเห็นคนมีแฟนมันน่าหงุดหงิดใจแปลกๆ
"มึงไปคลั่งรักไกลๆกูครับไอ้มาร์ช"
"เอ้าลืมเลยว่ามึงอยู่ด้วย"
เขาผละออกเล็กน้อยก่อนจะหันมายิ้มมุมปากให้เพื่อนอย่างกวนประสาท สิงหราชส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงโซฟา ส่วนเติมใจตอนนี้หน้าแดงแจ๋เพราะเขาจูบเธอต่อหน้าคนมากมาย แต่เธอชอบความชัดเจนของเขานะมันน่ารักดี
"เฮียไปบอกคนอื่นว่าเป็นผัวเติมใจอ่ะ"
"ทำไม...พูดไม่ได้เหรอ"
"ยังไม่ได้เป็นสักหน่อย"
เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะสวมกอดเอวเขาไว้หลวมๆ มาร์ชสอดมือเข้าไปยังเอวของเธอกอดรัดเอาไว้แน่นก่อนจะกระซิบเสียงหวาน
"ก็ให้เป็นสิอยากเป็นจะแย่"
"แล้วเป็นผัวมันต่างจากคู่หมั้นยังไงอ่ะ"
เธอเอ่ยถามชายหนุ่มอย่างใสซื่อ มาร์ชที่ตอนนี้ใบหน้าคลอเคลียกับหญิงสาวกอดรัดแน่นไม่ยอมปล่อยเพราะติดสกินชิพต้องกอดหรือจับมือเธอตลอดเวลา
"จริงๆก็ไม่ต่าง แต่ผัวมันลึกซึ้งกว่านั้นนะ นี่ก็รอหนูพร้อมมายี่สิบเอ็ดปีแล้วนะเมื่อไหร่จะพร้อมสักทีล่ะ"
"เฮียบอกว่าไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนไง แล้วเฮียจะทำเป็นเหรอ"
เธอมองเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เห็นเธอน่ารักเรียบร้อยแบบนี้ก็ทันเล่ห์เหลี่ยมของชายคนรักนะ เธอรู้ว่าเขาอยากมีความสัมพันธ์แบบลึกซึ้งกับเธอขนาดไหนแค่นี้ก็อดทนโดยไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนมาก่อนถือว่าเขาเก่งมากที่สุดแล้ว ตลอดเวลามันก็พิสูจน์แล้วว่าเขารักเธอมากและยอมอดทนรอได้
"เป็นสิ เฮียศึกษามาอย่างดีได้ทุกท่าที่ต้องการ.."
เขากระซิบข้างใบหูของหญิงสาวก่อนจะกัดใบหูของเธอแผ่วเบาจนเติมใจรู้สึกขนลุกอย่างประหลาด เธอเบี่ยงหน้าหลบเพราะเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวเองแล้ว
"บะ... บ้า พูดอะไรท่าอะไรคะ"
"คืนนี้เรามาลองท่ายากกันหน่อยมั้ย..."
"ฮะ...เฮีย"
"เฮียพร้อมให้หนูเปิดซิงนะ... อยากเปิดซิงเฮียป่ะ"
"เฮีย! พะ...พูดอะไรก็ไม่รู้"
เติมใจยิ้มเขินหน้าแดงมากจนไม่กล้าสบตากับเขา และท่าทางครั้งนี้จะเอาจริงสงสัยเธอจะต้องเสียตัวคืนนี้ซะแล้วล่ะมั่งเนี่ย
"เฮียพูดจริง"
"รู้แล้วน่าขอกินข้าวก่อนได้มั้ยล่ะ หิวนะ!"
เธอบ่นออกมาก่อนจะดันตัวเขาออกแล้วรีบไปนั่งตรงโซฟาก่อนจะยกน้ำส้มดื่มแก้เขิน มาร์ชยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ดูท่าทางคืนนี้เขาจะสมหวังนะ
"กินเยอะๆล่ะจะได้มีแรง"
"เฮีย! หยุดพูดเลยนะ"
"กินด้วยดิสะสมพลังงานสักหน่อยพร้อมออกศึกคืนนี้"
"เฮียยยยยยยยยยย!"
- Writer
