be jealous หวงรักเติมใจ

ตอนที่ 5 ครั้งแรกของเราสองคน 3

เติมใจนอนพิงไหล่กว้างก้มมองมือปลาหมึกที่เฟ้นบีบหน้าอกสวยอย่างมันมือและไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เขาบอกว่าให้เธอพักหายใจสักแป๊บหนึ่งเดี๋ยวจะพาไปจัดการต่อ

"ง่วงจัง"

"ห้ามง่วงค่ะมาเล่นท่ายากกับเฮียก่อน"

พูดจบเขาก็ล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะอุ้มหญิงสาวไปนั่งบนอ่างล้างมือหน้ากระจก มาร์ชหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาเช็ดตัวให้หญิงสาวแก่นกายความเป็นชายเริ่มผองขึ้นขยายตัวอีกครั้ง ไฟราคะเริ่มปะทุรุนแรงขึ้นมาอีกและครั้งนี้เขาอยากจะลองเปลี่ยนรสชาติใหม่ให้หญิงสาวติดใจจนไม่ลืมเลือน

"เฮียทำไมหื่นจังเมื่อก่อนยังทนได้เลย"

"ก็ตอนนี้ทนไม่ได้แล้วอ่ะ"

เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเบียดกายเข้าหาหญิงสาวมือทั้งสองคนจับสะโพกเธอแนบชิดเข้ามาก่อนจะสอดใส่ความเป็นชายล่วงล้ำเข้าไปในร่องสาวจนมิดสุดลำ

"อ๊ะ เฮีย"

"แน่นดีจังเฮียชอบ"

เขายิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นมา เธอตาโตโอบรัดรอบคอของเขาไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะตกลงไปที่พื้น ร่องสาวตอดรัดความเป็นชายไว้แน่นเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นจนหญิงสาวถึงกับตัวสั่นเพราะท่ายากที่เขาว่ามันทำเธอจุกและเสียวในเวลาเดียวกัน

"จุก!"

มาร์ชยิ้มร้ายใช้กำลังแขนตัวเองประคองส่วนก้นให้มั่นแล้วขยับตามจังหวะ เติมใจช่วยถ่ายน้ำหนักด้วยการใช้ขาเกี่ยวที่สะโพกของเขาก่อนจะร้องครางออกมา อกอึ๋มกระเพื่อมตามแรงกระแทกกระทั้นทั้งสองคนกอดรัดกันแน่นขึ้นก่อนจะขยับเอวสอบแรงและเร็วจนหญิงสาวสำเร็จความใคร่อีกครั้ง

"แฮ่กๆ เฮียไม่ไหวแล้วค่ะ"

"ปวดขาอยู่นะเนี่ยไปต่อบนเตียงดีกว่า"

พูดจบเขาก็อุ้มเธอไปต่อบทเพลงรักกันบนเตียงและไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานขนาดไหนที่เขาจะยอมหยุดรังแกเธอสักที ร่องสาวแดงช้ำไปหมดด้วยขนาดที่ใหญ่เกินไซส์มาตรฐานมาร์ชใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นค่อยๆประคบกลีบสวยอย่างเบามือรู้สึกผิดที่ทำให้คนรักเจ็บแสบขนาดนี้

"เฮียขอโทษนะเจ็บมากเลยล่ะสิ"

"ขอโทษแล้วหายเจ็บมั้ยคะ"

หญิงสาวเอ่ยประชดก่อนจะหลับตาลงหมดเรี่ยวแรงในการการต่อล้อต่อเถียงและเล่นสนุกกับเขาอีก มาร์ชทำหน้าสลดลงเก็บผ้าใส่ตะกร้าก่อนจะเดินมานอนกอดคนรักด้วยความเหนื่อยล้า ไม่ใช่แค่หญิงสาวไม่มีเรี่ยวแรงเขาเองก็ไม่น้อยไปกว่ากันหรอก

ทางด้านของวายเขายังคงดูแลร้านไม่กลับไปไหนเพราะวันนี้ลูกค้าเยอะกว่าปกติจึงต้องอยู่ดูความเรียบร้อย เขาเหลือบสายตามองไปโดยรอบที่ชั้นบนสุดโซนVIPสายตาเหยี่ยวของเขาบังเอิญไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังดูแลแขกและดูเหมือนว่าจะเป็นเด็กนั่งดริ้งที่ร้านของเขา

"ใครวะไม่เคยเห็น"

เขากวักมือเรียกผู้ช่วยของเขาให้มาหา ชี้นิ้วไปยังผู้หญิงคนนั้นก่อนจะเอ่ยถามทันที

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร"

"อ่อ เด็กนั่งดริ้งคนใหม่ครับเพิ่งจะรับมาเมื่อวาน"

"ทำไมกูไม่รู้วะ"

"บอกแล้วนะครับแต่ตอนนั้นคุณวายกำลังสนใจน้องมิ้งค์อยู่ผมก็เลยไม่อยากรบกวน"

เขามองหน้าผู้ช่วยอย่างไม่พอใจก่อนจะจ้องมองผู้หญิงคนนั้นไม่ยอมหยุด เขาหันไปสั่งให้ผู้ช่วยพาเธอมาพบเขาที่นี่ตอนนี้เพราะอยากจะสัมภาษณ์สักหน่อย

"ไปเรียกมาเจอฉันหน่อย"

"อีกแล้วเหรอครับคุณวาย นายท่านสั่งมาไม่ให้คุณวายยุ่งกับเด็กนั่งดริ้งนะครับ"

"มึงไม่พูดท่านของมึงจะรู้ป่ะไปตามมา"

เขามองหน้าผู้ช่วยอย่างอารมณ์เสียสุดๆทำไมมีแต่คนพูดจาไม่เข้าหูก็ไม่รู้ คีรีโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นลงไปชั้นล่างตามหาเด็กนั่งดริ้งคนใหม่ก่อนจะสะกิดเรียกเธอให้ตามออกมา

"น้องพีพีใช่มั้ยครับ"

"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"คุณวายเรียกพบนะเจ้าของผับ"

เธอพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินตามเขาไปทันที เจ้าของผับที่ว่าก็คงจะเป็นคนที่จ่ายเงินเดือนเธอแหละ แน่นอนว่าเธอต้องไปตามคำสั่งของเขาอยู่แล้ว และเมื่อมาถึงชายหนุ่มก็มองหญิงสาวอย่างอึ้งไป ยิ่งใกล้ยิ่งเห็นชัดเขามองสำรวจเธอทั่วตัวก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากอวบอิ่มแดงฉ่ำ แก้มแดงเป็นประกาย ใบหน้าสวยปากนิดจมูกหน่อยนี่มันคือสเปคของเขาเลยให้ตายสิคนโสดแบบเขาอยากกินแล้วทิ้งอีกแล้วล่ะ

"สวัสดีค่ะคุณวาย"

"มาใหม่เหรอเรา"

"ค่ะ หนูชื่อพีพีค่ะ"

เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะยืนตัวเกร็งเมื่อชายหนุ่มขยับตัวเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามามองเธออย่างสำรวจ

"สวยดีนี่ รู้มั้ยว่าเด็กดริ้งที่นี่ต้องให้ฉันเช็คของทุกคนนะ"

"เช็คของอะไรคะ..."

เธอมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย ที่มาสมัครทำงานที่นี่เพราะอยากหนีออกมาจากที่บ้าน เนื่องด้วยพ่อแต่งงานใหม่และแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงของเธอใจร้ายกับเธอมาก ใช้งานอย่างกับเธอเป็นทาสรังแกไม่หยุดจนเธอคิดว่าการออกมาใช้ชีวิตคนเดียวมันอาจจะดีกว่าอยู่ตรงนั้น และเพื่อนของเธอแนะนำว่าให้มาทำงานที่ผับนี้เพราะเงินดีคืนหนึ่งรวมทิปได้เป็นหมื่นๆ และเด็กนั่งดริ้งก็ไม่ได้แย่อาจจะเปลืองตัวนิดหน่อยแต่ไม่ต้องขายตัวก็ดีมากแล้ว

"ไม่รู้จริงดิ... เคยนั่งดริ้งที่อื่นมามั้ยล่ะ"

ไม่พูดเปล่ามือหนายังเกลี่ยแก้มนวลอย่างหลงไหล เธอปัดมือของเขาออกก่อนจะขยับถอยหนีเพราะไม่ชอบมือปลาหมึกของเขาเลย

"อย่ามารุ่มร่ามพีพีค่ะ มาทำงานนั่งดริ้งไม่ได้มาขายตัวอย่าเข้าใจผิด"

"ยัยเด็กนี่อยากเจอดีเหรอ...ฉันพูดดีๆนะ"

เขาเริ่มหงุดหงิดที่เธอทำตัวไม่น่ารักและไม่เชื่อฟังเขาเหมือนเด็กคนอื่น เธอทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพีพีขอตัวนะคะ"

"ใครอนุญาตให้ไปไม่ทราบ!"

เขาดึงเธอกระชากเข้าหาตัวโอบรอบเอวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย พีพีพยายามดันตัวของเขาออกก่อนจะใช้แรงที่มีผลักเขาออกจนเซถอยหลังเกือบล้ม

"นี่เธอ..."

"อย่าทำตัวเป็นเถ้าแก่บ้ากามสิคะคุณวาย ฉันมาทำงานถ้าอยากได้ก็ไปซื้อกินเอา"

"งั้นเธอเรียกมาสิจะเอาเท่าไหร่ แค่คืนเดียวแล้วแยกย้าย คนอย่างฉันไม่กินซ้ำหรอก"

เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์จ้องหน้าเธออย่างหื่นกระหายและยิ่งเธอดีดดิ้นเล่นตัวเขายิ่งอยากได้มากขึ้น พีพีมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะส่ายหน้าทันที

"ให้ล้านหนึ่งฉันก็ไม่เอาค่ะ เอาไม่ลงขอตัวนะคะ"

"ยะ...ยัยบ้า!"

เขาอ้าปากค้างอย่างตกใจตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขามาก่อนในชีวิต พีพีเดินออกไปจากตรงนั้นทันทีรอบตัวมีแต่พวกหื่นกามอยากได้แต่ตัวเธอไม่รู้ไปทำเวรกรรมอะไรถึงได้เจอแต่คนแบบนี้ คีรีกลั้นขำทันทีแต่ก็ต้องทำครึมเพราะเดี๋ยวจะโดนเจ้านายด่า วายมองตามหญิงสาวไปอย่างคิดแผนการว่าจะเอายังไงกับยัยเด็กคนนี้ดี และถ้าเขาไม่ได้กินเธอเขาต้องรู้สึกเสียหน้ามากแน่นอนเลย

"ฉันจะเอายัยนั่นทำยังไงก็ได้ฉันจ่ายไม่อั้น"

"ปล่อยเธอไปเถอะครับคุณวาย"

"ไม่ปล่อย! และถ้าฉันไม่ได้เอายัยนั่นพวกแกทั้งหมดโดนดีแน่"

เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินกลับไปยังห้องทำงานของตัวเองเพื่อสงบสติอารมณ์ คีรีกุมขมับอย่างคิดหนักไม่รู้จะทำยังไงให้เด็กคนนั้นยอมนอนกับเจ้านาย ปกติเขาก็กินครั้งเดียวแค่นั้นไม่สานต่อ และถ้าเธอยอมสักครั้งแลกกับเงินที่เขาให้มันก็คุ้มนะ

"เอาไงดีวะ..."