ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทยืนนิ่งมองออกไปยังนอกระเบียงห้องนอนในยามพลบค่ำ ในมือใหญ่ถือแก้วบรั่นดีเอาไว้ก่อนจะยกมันขึ้นจิบเบา ๆ เขากำลังยืนฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงานด้วยท่าทีสงบนิ่ง ดวงตาของทิศเหนือคือสิ่งที่ใครต่อใครคาดเดายากที่สุดในตอนนี้
"ไม่นึกเลยนะว่าคนพวกนั้นจะเลวระยำได้ถึงขนาดนี้"
"ผมเองก็คิดไม่ถึงเหมือนครับ ว่าแต่คราวนี้คุณเหนือจะให้พวกผมทำยังไงต่อไปดีในเมื่อคนพวกนั้นรู้แล้วว่าคุณปลายฟ้ายังมีชีวิตอยู่"
"ไม่ต้องทำยังไงแค่คุ้มกันปลายฟ้าเอาไว้ให้ดี เพราะต่อจากนี้เธอจะตกเป็นเป้าหมายของคนพวกนั้นอีกครั้ง"ชายหนุ่มหมุนตัวหันมามองหน้าลูกน้องคนสนิท แก้วเหล้าที่หมดไปถูกวางลงบนโต๊ะข้างกาย
"แค่รอให้เหยื่อมาติดกับ ฉันเชื่อว่ายังไงคนพวกนั้นก็จะต้องกลับมาเล่นงานปลายฟ้าอีกแน่"
"ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณเหนือถึงไม่จัดการพวกมันเลย ขืนปล่อยให้พวกมันลอยนวลผมเกรงว่าคุณปลายฟ้าอาจจะไม่ปลอดภัย"
"ปลอดภัยสิ"นัยน์ตา
