พรึ่บ
"ตื่นนานแล้วเหรอคะพี่เหนือ"แรงกอดรัดจากทางด้านหลังพร้อมกับน้ำเสียงอ่อนหวานในยามบ่ายดังขึ้น ทำให้ชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งดูทีวีภายในห้องรับแขกหันไปมองหญิงสาวซึ่งกำลังยืนส่งยิ้มหวานมาให้เขา
"พี่ตื่นได้สักพักแล้วค่ะ เห็นว่ามินนี่กำลังนอนหลับสบายก็เลยไม่อยากปลุก"
"ขอโทษนะคะที่มินนี่ตื่นสาย เมื่อคืนรู้สึกเพลียไปหน่อยพี่เหนือคงไม่โกรธมินนี่ใช่ไหมคะ"
"ไม่เคยครับ มินนี่มานั่งตักพี่มา"หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่เพียงตัวเดียวเดินอ้อมโซฟามานั่งบนตักของชายหนุ่มตามคำสั่งของเขาด้วยความเต็มใจ
"พี่มีบางสิ่งบางอย่างอยากจะให้มินนี่"
"อะไรเหรอคะ"
"หลับตาก่อนสิครับ"
"พี่เหนือดูมีลับลมคมในกับมินนี่นะคะ"แม้ว่าปากของเธอจะว่าแบบนั้นแต่มินนี่ก็ยอมหลับตาทำตามคำสั่งของชายหนุ่มอย่างว่าง่ายจนเวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งนาทีเสียงระฆังหมดเวลาก็ดังขึ้น
"ลืมตาได้แล้วค่ะ"เปลือกตาบางของมินนี่เปิดขึ้น ดวงตาคู่สวยเปล่ง
