จิวตื่นมาตอนหนึ่งทุ่ม ข้างกายก็ไม่เห็นพี่ภาสแล้ว ร่างบางลุกไปอาบน้ำให้หายเหนียวตัวออกไปหาเด็ก ๆ ข้างนอก ก็เห็นตะวันกำลังเอาชุดอะไรสักอย่างใส่ให้จิ๋วอยู่ ตอนนี้หมาเขากลายเป็นเป็ดเหลืองไปแล้ว
“ไปซื้อมาตอนไหนเนี่ย”
“ผมซื้อก่อนจะมาครับ น่ารักดีออก เป็นเป็ด”
“ฮะฮะ” คนพี่หัวเราะไม่ได้ว่าอะไร นั่งลงบนโซฟาจิ๋วก็วิ่งมาเลียหน้าด้วยความคิดถึง ป๊าก็ไปทำงาน ปะป๊าก็นอน ต้องอยู่กับพี่ตะวันตั้งนาน เด็กน้อยตอนนี้จึงจู่โจมจนจิวนอนไปกับโซฟาหัวเราะแทบจะขาดใจ
“พอได้แล้วจิ๋ว” ตะวันเห็นคนพี่หัวเราะมากก็กลัวจะหายใจไม่ทัน รีบอุ้มหมาที่ใส่ชุดเป็ดสีเหลืองออกมา จากนั้นทั้งสองก็เตรียมตัวออกจากที่พักเพื่อไปเดินเล่นและหาร้านอาหารสักร้าน
ทั้งคนทั้งหมากลับเข้ามาในห้องช่วงสองทุ่มโดยที่ไม่ได้อาหารอะไรเลยแต่ได้หนังสือและของเล่นหมาแทน ตะวันกดโทรสั่งพิซซ่าและไก่ทอดมากิน กระทั่งเดินทางข้ามประเทศมาที่นี่ก็ยังไม่พ้นพิซซ
