“ฝามะพร้าวน่ะเคยกินไหม”
“ไม่เคยค่ะ” คุณหญิงนิ่มส่ายหน้าหวือ รับสิ่งที่อีกฝ่ายส่งให้พลางก้มลงมองอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเคยกินแต่สังขยามะพร้าวอ่อนที่หม่อมแม่ทำ “แล้วกินยังไงหรือคะ”
“ต้องกินอย่างนี้ถึงจะอร่อย” พัชระฉวยฝามะพร้าวจากมือของอีกฝ่าย แล้วยกขึ้นใช้ฟันแทะตรงส่วนเนื้อจนหมด ก่อนจะโยนทิ้ง
“พี่เพชร อย่าแกล้งหญิงนิ่มสิจ๊ะ” น้องสาวเห็นการกระทำของพี่ชายก็ต่อว่า แล้วส่งมะพร้าวอ่อนที่ถือในมือให้เพื่อน “ดื่มน้ำมะพร้าวนี่ดีกว่า หวานชื่นใจ”
เด็กหญิงสายเลือดสีน้ำเงินเข้มข้นรับลูกมะพร้าวแล้วยกขึ้นดื่มอึกใหญ่ “หวานจังเลยพัดชา แต่ฉันอยากกินฝามะพร้าวบ้าง” พูดพลางมองฝามะพร้าวบนพื้นที่ถูกแย่งไปจากมืออย่างเสียดาย
“ได้สิ แต่เดี๋ยวฉันเดินไปเอาช้อนมาให้ก่อนนะ”
ทว่าคนพูดยังไม่ทันก้าวขา พี่ชายก็พูดยิ้มๆ
“ไม่ต้องหรอกยายน้อง พี่เตรียมไว้ให้แล้ว” พูดพลางหยิบช้อนในกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้ ก่อนจะเฉาะม
