ภายในห้องรับประทานอาหารของวังเทพรัตน์ซึ่งโล่งกว้าง หน้าต่างบานสูงจากพื้นจดเพดานโดยรอบถูกเปิดเพื่อรับลมเย็นที่พัดพาความสดชื่นจากต้นไม้ใหญ่ในสวนด้านข้าง ผสมผสานกับกลิ่นหอมของดอกไม้นานาพันธุ์ที่โชยมา ไม่ว่าจะเป็นดอกนมแมว ดอกโมก ดอกแก้ว ดอกเล็บมือนาง ดอกการเวก และดอกกรรณิการ์ แต่ที่ส่งกลิ่นหอมรุนแรงกว่าชนิดอื่นคงไม่พ้นดอกยี่หุบกับดอกสายหยุด ที่เวลาสายมาเยือนเมื่อไร ความหอมจะหายไปทันที
ผนังด้านตรงข้ามกับหน้าต่างมีตู้กระจกหลังใหญ่ ภายในนั้นถูกจัดวางด้วยชุดถ้วยชาและกาแฟลวดลายงดงาม ส่วนใหญ่หม่อมเจ้าอลงกตจะหอบหิ้วมาจากต่างแดนแทบทั้งสิ้น และมักจะนำมาใช้ในงานเลี้ยงซึ่งสร้างความตื่นตาตื่นใจให้แขกที่มาร่วมงานเสมอ
บนโต๊ะอาหารไม้สักทรงกลมถูกปูด้วยผ้าลูกไม้สีขาวสะอาดตา มีหม้อกระเบื้องเคลือบลายดอกไม้ซึ่งบรรจุข้าวต้มกุ้งที่มีควันลอยกรุ่น อีกทั้งยังส่งกลิ่นหอมฉุย ข้างๆ มีชามเครื่องเคียงลายเดียวกับหม้อเคล
