“พัดชา”
“ป๊า...คิดถึงจังเลยจ้ะ แต่แหม...วันนี้แต่งตัวหล่อเชียว” หญิงสาวทักบิดาที่แต่งกายเรียบร้อยในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสีกรมท่า สวมหมวกสีเดียวกับกางเกง
คนถูกทักว่าหล่อเดินยิ้มขึ้นบันไดตรงเข้าไปสวมกอดร่างสูงระหงของบุตรสาวไว้แน่นด้วยความคิดถึง
“ป๊าขอโทษที่ไปรับไม่ได้เพราะติดประชุมด่วน พัดชาสูงขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะลูก”
“เรื่องไปรับไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ป๊าก็ยังหล่อเหมือนเดิม ไม่แก่ขึ้นเลยนะจ๊ะ แต่ตอนนี้เข้าไปกินข้าวในครัวก่อนดีกว่า ทุกคนรอป๊าอยู่ พัดชาหิ้วท้องรอกินข้าวพร้อมป๊ามาตั้งแต่บ่ายแล้ว”
ลูกสาวบอกเสียงสดใส แล้วจูงมือบิดาเข้าไปในครัว ซึ่งทุกคนนั่งล้อมวงรออยู่บนเสื่อ โดยมีสำรับกับข้าวตั้งอยู่ตรงกลาง
“ป๊ากลับมายังไงหรือครับ ทำไมวันนี้กลับค่ำจัง” พัชระเอ่ยถามทันทีก่อนจะตักข้าวใส่จานแล้วยื่นให้
วิศาลทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ คนถาม หยิบขันน้ำฝนที่ภรรยาผู้รู้ใจนำมาวางให้ขึ้นดื่มด
