4

1159 Words

“ถ้าลูกค้าขอให้ออกไปต่อด้วย…ได้ไหมคะ” เธอเอ่ยถามพร้อมกับจงใจทำสีหน้ายั่วยวนเขา “ลูกค้าที่ว่านี่หมายถึงคุณหรือเปล่าครับ” เวทัสถามด้วยใจที่เต้นรัว เขาคงประเมินสาวน้อยหน้าใสคนนี้ต่ำไป เพราะแท้จริง เธอเองก็คงร้ายไม่เบา! “ฮะๆ ฉันยังไม่ทันพูดเลยนะคะ แค่อยากรู้ว่าปกติแล้วพวกคุณไปต่อได้ไหม” เมรีญาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวตั้งใจจะชวนคุยเขาต่ออีกนิดหน่อยเท่านั้นแล้;จะกลับไปเผชิญชะตากรรมของตัวเองเพียงลำพัง แต่สัญชาตญาณผู้หญิงบอกให้รู้ว่าเวทัสเองก็สนใจเธอไม่น้อยเช่นกัน “ก็ไม่รู้นะครับว่าคนอื่นยังไง แต่ผมไม่เคย” คุณหมอหนุ่มพูดเสียงเรียบ พร้อมกับจ้องลึกไปในดวงตาของหญิงสาวอย่างสื่อความหมาย และมันได้ผล! เวทัสแอบเห็นแววตาหวาดหวั่นของเธอ “งั้นเหรอคะ ทำไมล่ะ” เธอทำใจดีสู้เสื้อ พร้อมกับถามชายหนุ่มไปนิ่งๆ และด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ตอนนี้ก็เริ่มทำให้มึนเต็มที่แล้ว “เพราะผมไม่ได้ร้อนเงิน” ตอบกลับเสียงเรียบเช่นกัน เพราะเขาเองก็อยากจะรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าจะมาไม้ไหนกันแน่ “แล้วถ้าออกไปกับฉันล่ะคะ คุณจะโอเคไหม” เมรีญาไร้เรี่ยวแรงจะพูดคุยต่อ อย่างไรเสียคืนนี้เธอต้องการปิดดีลให้ได้ไวๆ “ไปกับคุณ? ถ้าคุณหมายถึงเรื่องอย่างว่าละก็ อย่างที่บอกว่าผมไม่ได้ร้อนเงิน” แม้จะถูกตาต้องใจแค่ไหน แต่เวทัสก็พยายามครองสติให้มากขึ้น เพราะอดแปลกใจไม่ได้ที่จู่ๆ หญิงสาวตรงหน้าจะมาชวนเขาไปต่อข้างนอกอะไรแบบนั้น ซึ่งเป็นที่รู้กันว่า ‘แบบนั้น’ คือแบบไหน “แล้วถ้าฉันบอกว่าสิ่งที่ฉันจะให้คุณไม่ใช่เงินล่ะคะ” เมรีญาเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มบางๆ “มีอะไรมีค่ามากกว่าเงินด้วยเหรอครับ” เขาตอบกลับไปอย่างไว้เชิง ทั้งที่ในใจนั้นตื่นเต้นกับคำเชิญชวนของหญิงสาวเสียยิ่งกว่าอะไร “คุณชอบผู้หญิงเวอร์จิ้นไหมคะ” คำถามของเธอทำเอาเขาถึงกับไปต่อไม่ถูก และไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรสาวเจ้าถึงมาถามเรื่องนี้ “ไม่รู้สิ ผมไม่เคยคิด” เวทัสพูดอย่างใจคิด เพราะเขาไม่เคยให้ค่าผู้หญิงที่ความบริสุทธิ์ หากคนคนนั้นเป็นคนจิตใจดีก็ไม่สำคัญเลยว่าเธอเคยผ่านผู้ชายคนไหนมาบ้าง “งั้นเหรอคะ งั้นฉันคงต้องหาเป้าหมายใหม่” เมรีญาพูดพร้อมกับทำท่าจะลุกเดินจากไป แต่กลับถูกดึงรั้งแขนเอาไว้เสียก่อน “คุณเมามากแล้ว ให้ผมไปส่งไหม” เวทัสพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง เขามั่นใจว่าอาการของเธอไม่สามารถกลับบ้านเพียงลำพังได้แน่นอน “ถ้าคุณคิดจะแค่ไปส่งฉัน อย่าดีกว่าค่ะ เพราะคืนนี้ ฉันไม่อยากกลับบ้าน” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงมาดมั่น คืนนี้ เธอต้องการนอนกับใครก็ได้ และเวทัสก็คือ ‘ตัวเลือก’ ที่ดีที่สุดของเธอ หากเธอต้องสูญเสียสิ่งที่เฝ้าหวงแหนมาตลอดให้ใครสักคน มันก็คงจะไม่ได้รู้สึกแย่มาก หากต้องเสียให้กับชายที่มีใบหน้าตรงตามสเปกของเธอทุกอย่าง แถมยังพูดคุยถูกคอ เมรีญาดูแล้ว บาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อไม่น่ามีพิษมีภัยอะไรจึงเลือกเขาเป็นคู่นอนในคืนนี้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธมัน เธอก็คงต้องหาเป้าหมายใหม่ “แล้วคุณจะไปไหน” เวทัสเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าสาวสวยตรงหน้าทำท่าทางเหมือนมองหาใครอยู่ “ฉันก็จะไปหาคนที่คืนนี้ให้ฉันไปนอนด้วยได้น่ะสิ” หญิงสาวกล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเริ่มจางลงแทนที่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “นี่คุณบ้าไปแล้วเหรอ” เวทัสไม่รอช้า รีบออกมาจากเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวซึ่งตอนนี้แทบจะยืนทรงตัวไม่ถูก “เดี๋ยวผมไปส่ง” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับดึงร่างบางมายืนข้างหาย หน้าอกอวบของเธอปะทะเข้ากับแขนแกร่ง นาทีนั้นเอง คุณหมอหนุ่มเริ่มเสียสติเช่นกัน เขาพยายามวางมาดตนเองให้เป็นหนุ่มเงียบขรึมและไม่โอนอ่อนให้สาวคนไหนง่ายๆ แต่กลับต้องมาใจสั่นเพราะหญิงสาวตรงหน้าอย่างง่ายดาย “บอกว่าไม่ต้องไง ฉันไม่อยากกลับบ้าน” เมรีญาทำท่าจะผลักร่างสูงออก แต่เวทัสกลับไม่ยอม และแน่นอนว่าไม่มีการ์ดคนไหนกล้าเข้ามายุ่งกับผู้หญิงที่เจ้าของร้านเช่นเขากำลังดูแลอยู่ “คุณอยากนอนกับใครก็ได้ใช่ไหม” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้ายังคงดื้อด้านอยู่แบบนี้ ความอดทนและความปรารถนาของเวทัสก็สิ้นสุดลงเช่นกัน “ใช่ คืนนี้ ฉันอยากเสียตัวกับใครก็ได้ที่ทำให้ฉันสบายใจ” คำพูดของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มมั่นใจที่จะตัดใจสินใจทำอะไรบางอย่าง “ได้! งั้นคุณไปกับผม!” เวทัสตัดสินใจพาหญิงสาวมาที่คอนโดฯ ส่วนตัว ใช่ว่าเขาจะเป็นคนดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ซึ่งแน่นอนว่าต้องเคยพาผู้หญิงเข้าห้อง แต่ไม่ใช่ห้องคอนโดฯ ส่วนตัวแบบนี้! แม้จะเปิดกว้างเรื่องเพศ และมองว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เวลาหนุ่มสาวถูกตาต้องใจกันก็อาจจะตกลงปลงใจและจบที่บนเตียงได้ ซึ่งเวทัสเองก็ทำแบบนั้นมาตลอดแทบจะทั้งชีวิต เพราะคนอย่างเขาบ้างานเสียเกินกว่าที่จะมีเวลาศึกษาดูใจกับใครเป็นเรื่องเป็นราว และสถานที่ที่ไม่เคยให้สาวๆ เหล่านั้นก้าวล่วงเข้ามานั่นก็คือคอนโดฯ ซึ่งถือเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขานั่นเอง สาเหตุที่คุณหมอหนุ่มเลือกจะพาหญิงสาวแปลกหน้าคนนี้มาที่คอนโดฯ ของตนเอง เป็นเพราะว่าเธอเมาเสียจนแทบจะพูดคุยไม่รู้เรื่อง สติสัมปชัญญะของสาวน้อยคงเหลือไม่มาก มิเช่นนั้นคงไม่กล้าพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า 'อยากเสียตัว' เขาไม่อยากพาเธอเข้าโรงแรม แล้วถูกพนักงานกล่าวหาว่ามอมเหล้าใคร และเวทัสก็มีความเป็นสุภาพบุรุษมากพอ หากแม่สาวคนนี้เปลี่ยนใจ เขาก็จะไม่ฝืนใจเธอแม้แต่น้อย อีกอย่าง คนตัวเล็กในอ้อมกอดตอนนี้ก็ดูไม่ได้มีพิษสงอะไร ออกจะใสซื่อเสียด้วยซ้ำ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more