พิมพ์อัปสรยิ้มกว้างกับคำว่ายกให้ทั้งฟาร์มเธอทำสีหน้าครุ่นคิดนิดหนึ่งก่อนจะเอ่ยถามออกมา
“ทั้งฟาร์มของคุณรามนี่มีแม่ม้าพ่อม้าสักกี่ตัวคะ”
“อืม...ก็เยอะเอาการน่ะแองจี้”
พิมพ์อัปสรตาลุกวาวเต้นระริกน้ำลายแทบหกกับสิ่งที่ถูกเอามายั่วกิเลส
“แล้วแองจี้จะให้คำตอบ ขอเอาไปนอนคิดก่อนว่าจะคุ้มหรือเปล่า”
“ยิ่งกว่าคุ้มอีกแองจี้ ได้ทั้งคนได้ทั้งม้า ผมให้เวลาคิดแค่คืนเดียวเท่านั้นน่ะครับ” พ่อเลี้ยงเอ่ยรวบรัดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะขบขำ
“นี่คุณ!...เกินไป ไม่ใช่ซื้อบะหมี่สำเร็จรูปน่ะที่เจอปุ๊บก็ซื้อปั๊บยังไงแองจี้ก็ต้องขอเวลาคิดทบทวนกับเรื่องนี้บ้าง”
พิมพ์อัปสรตวาดกลับพลางมองค้อนบุรุษหนุ่มรูปงามด้วยความโมโหระคนขบขำ
“จะคิดเนิ่นนานให้เสียเวลาไปทำไมแองจี้ ตัดสินใจภายใน 1 คืนหรือ 1 เดือนก็มีค่าเท่ากัน เพราะยังไงแองจี้ก็ต้องรับตำแหน่งแม่เลี้ยงไปอย่างมิอาจปฏิเสธได้”
พ่อเลี้ยงเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอ
